Bitwa pod Kockiem (1920)
| wojna polsko-bolszewicka | |||
| Czas |
14–16 sierpnia 1920 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Polaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w latach 1924–1939 _location_map.png) | |||
| 51°39′N 22°27′E/51,650000 22,450000 | |||
.svg.png){kind=small}
.svg.png){kind=small}
.svg.png){kind=icon}
Bitwa pod Kockiem – bitwa stoczona w dniach 14–16 sierpnia 1920 roku podczas wojny polsko–bolszewickiej w ramach Bitwy Warszawskiej.
Do walk pod Kockiem doszło w związku z początkowym zamiarem dowództwa polskiego, by utrzymać w rejonie Kocka przyczółek na północnym brzegu Wieprza. W nocy z 14 na 15 sierpnia pozycje polskie pod Kockiem zaatakowała sowiecka 170 Brygada Piechoty. Pod jej naciskiem wojska polskie opuściły Kock i wycofały się na południowy brzeg Wieprza. W ramach polskiego przeciwuderzenia dowodzona przez generała Andrzeja Galicę 21 Dywizja Piechoty Górskiej po kilkugodzinnej walce odzyskała Kock rankiem 16 sierpnia.
Bibliografia
- Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I.