Bohdan Górski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
Bohdan Górski (ur. 9 października 1894 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 23 października 1942) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Syn Feliksa i Jadwigi z Betlowskich. Ukończył gimnazjum, a następnie wstąpił do Legionów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został w wojsku. W 1928 r. pełnił służbę w batalionie podchorążych rezerwy w Zaleszczykach, a cztery lata później w 68 pułku piechoty.
Jako dowódca batalionu w 25 pułku piechoty brał udział w II wojnie światowej. Wzięty do niewoli, uciekł i wrócił do Piotrkowa, gdzie zostawił żonę z synem. Na przełomie września i października 1939 wstąpił do Służby Zwycięstwa Polsce (od 14 lutego 1942 Armia Krajowa) i wkrótce został członkiem Sztabu Okręgu Łódzkiego tej organizacji. Został szefem Oddziału III Operacyjno-Wyszkoleniowego. W marcu 1940 r. stanął na czele Inspektoratu Sieradzko-Wieluńskiego obejmującego powiaty: łaski, sieradzki, wieluński).
Zamieszkał, wraz z rodziną, we wsi Sięganów w gospodarstwie Franciszka Świercza. Po aresztowaniu 19 września 1941 łącznika Jerzego Sobocińskiego, ps. „Kluska”, a wkrótce także łączniczki i adiutanta (por. Rychłowskiego), mjr Górski przeniósł kwaterę do wsi Zwierzyniec k. Wadlewa.
21 października 1942 mjr Górski wracał z Piotrkowa (w Generalnym Gubernatorstwie) do Kraju Warty przez komorę celną we wsi Mzurki k. Tuszyna. Legitymował się dokumentem rosyjskiego białogwardzisty Aleksego Smirnowa. Niemcy dopatrzyli się uchybień w dokumentach i aresztowali go. Górski został postrzelony w pierś i ręce. Przewieziony do szpitala w Pabianicach zmarł 23 października. Pochowano go jako Smirnowa. Po wojnie przeniesiono jego szczątki na cmentarz w Łasku. W gotyckiej farze sieradzkiej jest tablica poświęcona jego pamięci.
Awanse
Przypisy
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 415.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 149, 256.
- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 70, 596.
