Caudron J
![]() Caudron J | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Société des Avions Caudron |
| Typ | |
| Konstrukcja | |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1913 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
15,1 m |
| Długość |
9 m |
| Powierzchnia nośna |
40 m² |
| Masa | |
| Własna |
500 kg |
| Startowa |
800 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
95 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
33 m/min |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Francja, Chiny, Imperium Rosyjskie, Wielka Brytania | |
Caudron J – francuski dwumiejscowy wodnosamolot pływakowy w układzie dwupłatu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Société des Avions Caudron. Produkowana seryjnie maszyna używana była w niewielkich ilościach przez lotnictwo morskie Marine nationale, Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego, Royal Naval Air Service i w Chinach.
Historia
Wodnosamolot Caudron J został zaprojektowany przez braci Gastona i René Caudron w rodzinnej wytwórni Société des Avions Caudron w 1913 roku[1]. Maszyna została w tym samym roku zaprezentowana na Międzynarodowej Wystawie Lotniczej[1]. Zbudowany w układzie dwupłatu dwuosobowy samolot miał dwuprzęsłową konstrukcję skrzydeł, z których górne było znacznie dłuższe od dolnego[1]. Para skośnych rozpórek rozciągała się od końca dolnego płata do krawędzi górnego[1]. Oba pływaki wyposażone były w małe kółka, które umożliwiały bezproblemowy transport samolotu na lądzie[1]. Pojedynczy ster kierunku i stery wysokości były wsparte podwójnymi zastrzałami, a na przedłużeniu steru kierunku zamontowany był mały pływak ogonowy[1]. Do napędu użyto silnika rotacyjnego Gnome o mocy 75 kW (100 KM)[1].
Użycie
Francja

W 1913 roku Caudron J wziął udział w kilku zorganizowanych przez francuskie lotnictwo morskie konkursach, mających na celu wybór samolotu do służby na pokładach francuskich okrętów[1]. W ich wyniku Marine nationale zamówiło niewielką liczba egzemplarzy seryjnych, które używane były głównie do zadań szkolnych, operując m.in. z pokładu tendra wodnosamolotów „Foudre” (dwie sztuki) i z bazy w Deauville (maszyna oznaczona numerem 6)[1][2]. Samoloty używane były także na podwoziu kołowym[2].
Chiny
Niewielka liczba maszyn Caudron J została 13 lipca 1913 roku zakupiona przez Chiny (łącznie 16 samolotów produkcji zakładów Caudron: G.2, G.3 i J)[3].
Imperium Rosyjskie
Rosja zakupiła dwa egzemplarze samolotu, które używane były przez Marynarkę Wojenną Imperium Rosyjskiego na Morzu Czarnym[4].
Wielka Brytania
W 1913 roku Royal Naval Air Service zakupiło kilka maszyn Caudron J, które otrzymały numery 55–57[2][4]. Samoloty z numerami 55 i 56 napędzane były silnikami Gnome o mocy 80 KM i operowały z pokładu krążownika HMS „Hermes”, zaś egzemplarz o numerze 57 z silnikiem Gnome o mocy 100 KM bazował na Isle of Grain[4].
Opis konstrukcji i dane techniczne
Caudron J był jednosilnikowym, dwuosobowym dwupłatowym wodnosamolotem pływakowym[5]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 15,1 metra, a powierzchnia nośna 40 m²[4]. Długość samolotu wynosiła 9 metrów[4]. Masa własna wynosiła 500 kg, zaś masa całkowita (startowa) 800 kg[4]. Napęd stanowił chłodzony powietrzem silnik rotacyjny Gnome o mocy od 59 do 75 kW (80–100 KM)[4]. Prędkość maksymalna wynosiła 95 km/h, prędkość wznoszenia 33 metry na minutę[4].
Przypisy
Bibliografia
- James J. Davilla, Arthur M. Soltan: French Aircraft of the First World War. Stratford, Connecticut: Flying Machines Press, 1997. ISBN 0-9637110-4-0. (ang.).
- Leonard E. Opdycke: French Aeroplanes Before the Great War. Atglen: Schiffer Publishing Ltd., 1999. ISBN 0-7643-0752-5. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Sylwetka samolotu Caudron J w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-12-13]. (ros.).

