Chorągiew tatarska Mustafy Sudycza

Po śmierci Jaremy Wiśniowieckiego, to Jan II Kazimierz prowadził armię koronną przeciwko powstańcom kozackim.

Chorągiew tatarska Mustafy Sudycza – chorągiew tatarska jazdy koronnej połowy XVII wieku.

Pod koniec 1652 roku, w skład armii koronnej, na której spoczywał ciężar wojny, wchodziło osiem chorągwi jazdy tatarskiej: Mustafy Sudycza, Adama Taraszewskiego, Chalembeka Murawskiego, Czymbaja Ułana, Mehmeta Czelebiego, Murzy Bohdanowicza, Michała Bydłowskiego i Mikołaja Pochojskiego.

Rotmistrzem chorągwi był Mustafa Sudycz.

Żołnierze tej chorągwi brali udział w działaniach zbrojnych powstania Chmielnickiego (1648 – 1655).

Wchodziła w skład wojsk koronnych prowadzonych jesienią 1654 przez hetmanów Stanisława Potockiego i Stanisława Lanckorońskiego w działaniach zbrojnych wojny polsko-rosyjskiej.[1]. Wzięli udział w bitwie pod Ochmatowem.

Przypisy

  1. ↑ Piotr Borawski, Tatarzy w dawnej Rzeczypospolitej, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1986, ISBN 83-205-3747-9, OCLC 830218869.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.