Düwag GT8 Typ Dortmund
 GT8 Typ Dortmund w Reșicie | |
| Dane ogólne | |
| Kraj produkcji | |
|---|---|
| Producent |
Düwag, Hansa Waggonbau |
| Miejsce produkcji | |
| Lata produkcji |
1959–1974 |
| Dane techniczne | |
| Liczba członów |
3 |
| Długość |
27 960 mm |
| Szerokość |
2360 mm |
| Wysokość |
6000 mm |
| Masa |
32 000 kg |
| Rozstaw wózków |
1435 mm |
| Rozstaw osi w wózkach |
1800 mm |
| Układ osi |
Bo'2'2'Bo' |
| Moc silników |
4 × 65 kW |
| Napięcie zasilania |
600 V DC |
| Prędkość maksymalna |
60 km/h |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc siedzących |
52 |
| Liczba miejsc ogółem |
262 |
| Wysokość podłogi |
900 mm |
Düwag GT8 Typ Dortmund – seria tramwajów wyprodukowanych w latach 1959–1974 przez zakłady Duewag dla Dortmundu w liczbie 91 egzemplarzy. Wagony były wycofywane w latach 1981–2001 i zostały sprzedane do miast Karlsruhe, Hiroszima, Wuppertal i Reșița.
Konstrukcja
GT8 Typ Dortmund to ośmioosiowe, trójczłonowe, dwukierunkowe, wysokopodłogowe wagony tramwajowe z wózkami Jakobsa. Każdą z osi napędza jeden silnik prądu stałego o mocy 65 kW. nadwozie jest wykonane w całości ze stali i poprzez zaokrągloną ścianę przednią i tylną wpisuje się w stylistykę wagonów z lat 50. XX wieku. Tramwaje wyposażono w czworo czteroczęściowych drzwi harmonijkowych po obu stronach nadwozia. Górna część okien jest uchylna. Informacji pasażerskiej służą kasety na numer linii z tyłu i z przodu wagonu oraz w środkowej części po bokach. W przedziale pasażerskim zamontowano siedzenia o stalowym szkielecie i drewnianych siedziskach i oparciach.
Motorniczy kieruje tramwajem za pomocą nastawnika korbowego. Na dachu wagonu umieszczono dwa pantografy nożycowe. Wagon posiada hamulec pneumatyczny, ręczny, szynowy i rezystorowy.
Tramwaje otrzymały barwy kremowo-beżowe. Niektóre egzemplarze pomalowano po 1986 r. w barwy czerwono-białe, podobne do tych na tramwajach N8C i B80C.
Dostawy
Wagony dostarczono w 5 seriach, część z nich skonstruowała na licencji firma Hansa Waggonbau. Za wyposażenie elektryczne odpowiedzialna była firma Kiepe.
| Numery | Rok produkcji | Producent | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 41–60 | 1959 | Hansa | |
| 61–81 | 1959 | Düwag | |
| 16–40 | 1966 | Düwag | |
| 6–15 | 1969 | Düwag | w 1973 wagony dostały numery w zakresie 82–91 |
| 1–15 | 1974 | Düwag |
Eksploatacja
| Liniowe | ||||
|---|---|---|---|---|
| Państwo | Miasta | Lata eksploatacji | Stan | Liczba ogółem |
 Japonia |
Hiroszima | 1981–2012 | używane | 2 |
 Niemcy |
Dortmund | 1959–2001 | nowe | 91 |
| Karlsruhe | 1981–1990 | używane | 10 | |
| Wuppertal | 1983–1987 | używane | 9 | |
 Rumunia |
Reșița | 1996–2011 | używane | 21 |
W związku z budową U-Bahnu, w 1984 tramwaje GT8 obsługiwały pozostałe naziemne linie, np. 403 (do 1985 r. 409), 404, 406 i 408 (zamiennik dla 402).
Uruchomienie U-Bahnu wiązało się z koniecznością wycofania typu GT8 ze względu na niemożność obsługi wysokich peronów. Nastąpiło to w 2001 roku. Tramwaje zostały wtedy odsprzedane różnym miastom.
Reșița
W związku z coraz większymi problemami w eksploatacji wagonów Timiș 2 i ich postępującymi kasacjami przedsiębiorstwo SC Prescom obsługujące połączenia tramwajowe w Reșicie podjęło decyzję o zakupie 21 wozów typu GT8 z nadwyżek w Dortmundzie w trzech partiach. Pierwszą partię w liczbie sześciu egzemplarzy dostarczono w 1996 roku, drugą w liczbie dziesięciu egzemplarzy w 1998 roku, a w 2000 roku dostarczono pięć egzemplarzy[1] Tramwaje eksploatowano do czasu zamknięcia sieci tramwajowej w 2011 roku[2]. Po zamknięciu sieci tramwajowej wszystkie egzemplarze zezłomowano.
Galeria
GT8 w Muzeum
Pulpit sterowniczy GT8
Wnętrze GT8
Stanowisko motorniczego w GT8
GT8 w Muzeum
GT8 jako Hiroden Seria 70 w Hiroshimie w 2004
Przypisy
- ↑ T8 Gelenktriebwagen ZR - TW-10 (...) bis TW-39 [online], tram2000 [dostęp 2025-05-28] (niem.).
- ↑ Picture In Time: Straßenbahn Reșița [online], tramtrain.de, 7 stycznia 2019 [dostęp 2025-05-28] (niem.).
Bibliografia
- Dieter Höltge, Günter H. Köhler, Straßen- und Stadtbahnen in Deutschland Bd. 4. Ruhrgebiet von Dortmund bis Duisburg, Freiburg, ISBN 978-3-88255-334-5, OCLC 165121949 [dostęp 2021-01-23].
- Martin Pabst, Taschenbuch deutsche Strassenbahn-Triebwagen 2. Elektro-Triebwagen 1931 - heute, Stuttgart, ISBN 978-3-440-05043-9, OCLC 601135499 [dostęp 2021-01-23].