Długi Gronik

Długi Gronik
Ilustracja
Widok z polany Sosnów
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Pasmo

Pieniny, Karpaty

Wysokość

569 m n.p.m.

Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem
Mapa konturowa gminy Krościenko nad Dunajcem, na dole po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Długi Gronik”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Długi Gronik”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Długi Gronik”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Długi Gronik”
Ziemia49°25′13,0″N 20°26′49,6″E/49,420278 20,447111

Długi Gronik (569 m)[1], Gronik Długi[2] – porośnięte lasem wzniesienie w Pieninach. Tworzy najdalej na północny wschód wysunięty, znajdujący się w zakolu Dunajca skraj Pieninek. Położone jest już poza granicami Pienińskiego Parku Narodowego, administracyjnie należy do Krościenka w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim. U podnóży Długiego Gronika znajdują się osiedla Krościenka: Do Jurka, Do Grzegorza, Do Kurpasa. Na północno-zachodniej stronie Długiego Gronika znajduje się odkryty (łąki i pola uprawne) taras zwany Do Natonia, z którego roztaczają się widoki na Szczawnicę, Dzwonkówkę i zachodnią część Małych Pienin z Palenicą, Szafranówką i Bystrzykiem. Przez taras ten prowadzi zielony szlak turystyczny z Krościenka na Przełęcz Sosnów. Na południowo-wschodniej stronie znajduje się położona na wysokości 440 m rówień zwana Za Piecem, na której wysiadają turyści przeprawiający się ze Szczawnicy przez Dunajec tratwą z przystani promowej Nowy Przewóz. W północno-zachodnim kierunku powyżej Długiego Gronika, już na stokach Sokolicy, znajduje się polana Sosnów, przez którą prowadzi niebieski szlak na Sokolicę, i z której dobrze widoczny jest Długi Gronik[2][1].

Z rzadkich w polskich Karpatach roślin zanotowano występowanie na Długim Groniku omanu wąskolistnego. Rozrósł się tutaj obficie na bezleśnym stoku po pożarze lasu. Obecnie jednak, po zarośnięciu stoków przez las wyginął[3]. W 2016 r. znaleziono tu gatunki rzadkich mchów podlegających ochronie: zwiślik maczugowaty (Anomodon attenuatus) i grzebieniowiec piórkowaty (Ctenidium molluscum)[4]. Z rzadkich w Polsce grzybów w 1992 r. znaleziono tu goździeńca przydymionego (Clavaria fumosa)[5].

Przypisy

  1. 1 2 Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008, s. 1.
  2. 1 2 Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-10-31].
  3. ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
  4. ↑ Grzegorz Vončina, Adam Stebel, Materiały do flory mchów (Bryophyta) pienińskiego pasa skałkowego (Karpaty Zachodnie), „Pieniny. Przyroda i człowiek”, 14, 2016, s. 79–89.
  5. ↑ Barbara Gumińska, Grzyby wybranych łąk w Pienińskim Parku Narodowym – stan aktualny i warunki jego zachowania [online], Pieniński Park Narodowy. Pieniny – Przyroda i Człowiek 2, 1992, s. 65–70 [dostęp 2024-10-30].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.