Niżny Groń

Niżny Groń
Ilustracja
Widok oz polany Sosnów
Państwo

 Polska

Pasmo

Pieniny, Karpaty

Wysokość

605 m n.p.m.

Położenie na mapie gminy Szczawnica
Mapa konturowa gminy Szczawnica, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Niżny Groń”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Niżny Groń”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Niżny Groń”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Niżny Groń”
Ziemia49°25′22,5″N 20°28′31,0″E/49,422917 20,475278

Niżny Groń (605 m) – porośnięty lasem, mało wybitny szczyt w obrębie miasta Szczawnica w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim. Wznosi się w Małych Pieninach na północnych, stromo opadających do doliny Grajcarka stokach Palenicy i Gronia. Jest porośnięty lasem o nazwie Hulina[1].

Pomiędzy Niżnym Groniem a położonymi wyżej i również porośniętym lasem Groniem i Palenicą ciągnie się równoleżnikowo pas łąk. Są na nim dwa domy należące do osiedla Hulina (część Szczawnicy). W dolnej, zachodniej części tych łąk wypływa niewielki potok uchodzący do Grajcarka[1].

Dawniej północny stok Niżnego Gronia nazywano Huliną. W miejscowej gwarze słowo hulina oznaczało wąski żleb lub rynnę, którymi spuszczano drzewo w dół stoku. Na Hulinę często wychodzili kuracjusze szczawnickich uzdrowisk „dla widoku na Pieniny”. Budują go wapienie pstre i wapienie warstwy jarmuckiej. W 1935 r. ziemianin Adam Stadnicki na obszarze 52 ha utworzył leśny rezerwat przyrody. W latach 1937–1938 na dużą skalę jednak wyrębywano tu las, a w 1943 i 44 katastrofalna wichura wyłamała pozostałe drzewa[2].

Niżny Groń znajduje się poza granicami Pienińskiego Parku Narodowego[3].

Przypisy

  1. 1 2 Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2025-03-10].
  2. ↑ Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, s. 134, 263, ISBN 83-915859-4-8.
  3. ↑ Pieniński Park Narodowy. Pieniny polskie i słowackie. Mapa 1:20 000, Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart, lipiec 2006, s. 1, ISBN 83-87873-07-1.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.