Przebieg kariery
W lipcu 2017 w Villach zadebiutował w FIS Cupie, zajmując 36. miejsce[3]. Pierwsze punkty tego cyklu zdobył rok później na tej samej skoczni dzięki zajęciu 10. pozycji. 15 września 2018 w Oslo w swoim debiutanckim starcie w Letnim Pucharze Kontynentalnym został zdyskwalifikowany, natomiast dzień później zajął 15. miejsce, tym samym zdobywając pierwsze punkty zawodów tej rangi. 29 września 2018 wystąpił w kwalifikacjach do zawodów Letniego Grand Prix w Hinzenbach, nie uzyskując awansu do konkursu głównego[4].
W grudniu 2018 w Ruce zdobył pierwsze punkty zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego, zajmując lokaty w trzeciej dziesiątce. 3 i 6 stycznia 2019 wystartował w kwalifikacjach do konkursów Pucharu Świata w Innsbrucku i Bischofshofen rozgrywanych w ramach 67. Turnieju Czterech Skoczni. Zajął w nich odpowiednio 60. i 62. miejsce i nie wystąpił w zawodach głównych. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął 17., w drużynie męskiej 5., a w mieszanej 4. miejsce[4]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej Alpen Cupu 2018/2019[5]. W poszczególnych konkursach 8 razy stawał na podium, w tym 4 razy na najwyższym stopniu[4].
Dwukrotnie wystąpił w zawodach Letniego Grand Prix 2019, nie zdobywając punktów. Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2020. Zdobył brązowy medal w indywidualnym konkursie skoków narciarskich[6], a także srebrny w sztafecie mieszanej[a][7]. W marcu 2020 w Oberwiesenthal wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie był ósmy, a w konkursie drużynowym zdobył srebrny medal[6].
W sierpniu 2020 w Wiśle zdobył pierwsze w karierze punkty Letniego Grand Prix (był 17. i 10.), dzięki czemu uplasował się na 13. pozycji w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2020. 28 listopada 2020 zadebiutował w konkursie głównym Pucharu Świata, zajmując 49. miejsce w konkursie w Ruce. W lutym 2021 w Lahti wystąpił na mistrzostwach świata juniorów, zdobywając srebrny medal w rywalizacji indywidualnej oraz złoty w konkursie drużynowym. 19 lutego 2021 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata, zajmując 18. miejsce w zawodach w Râșnovie[8].
Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2022 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym oraz złote w drużynowych zawodach zespołów męskich i mieszanych. W marcu 2022 po raz pierwszy stanął na podium Pucharu Kontynentalnego, zajmując 2. pozycję w konkursie w Zakopanem[9].
Starty D. Haagena na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
| Miejsce |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Konkurs |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Strata |
Zwycięzca |
| 17. |
24 stycznia |
2019 |
Lahti |
Salpausselkä |
K-90 |
HS-100 |
indywid. |
91,0 m |
90,0 m |
221,2 pkt |
30,9 pkt |
Thomas Aasen Markeng |
| 5. |
26 stycznia |
2019 |
Lahti |
Salpausselkä |
K-90 |
HS-100 |
druż.[b] |
90,0 m |
90,5 m |
906,6 pkt (242,7 pkt) |
73,1 pkt |
Niemcy |
| 4. |
28 stycznia |
2019 |
Lahti |
Salpausselkä |
K-90 |
HS-100 |
druż. miesz.[c] |
89,0 m |
92,0 m |
945,1 pkt (240,1 pkt) |
39,3 pkt |
Rosja |
| 8. |
5 marca |
2020 |
Oberwiesenthal |
Fichtelbergschanzen |
K-95 |
HS-105 |
indywid. |
102,5 m |
92,0 m |
212,0 pkt |
26,3 pkt |
Peter Resinger |
2. |
7 marca |
2020 |
Oberwiesenthal |
Fichtelbergschanzen |
K-95 |
HS-105 |
druż.[d] |
92,0 m |
101,0 m |
871,3 pkt (215,9 pkt) |
29,0 pkt |
Słowenia |
2. |
11 lutego |
2021 |
Lahti |
Salpausselkä |
K-90 |
HS-100 |
indywid. |
96,0 m |
95,5 m |
263,3 pkt |
0,6 pkt |
Niklas Bachlinger |
1. |
12 lutego |
2021 |
Lahti |
Salpausselkä |
K-90 |
HS-100 |
druż.[e] |
93,0 m |
93,0 m |
986,2 pkt (241,6 pkt) |
– |
2. |
3 marca |
2022 |
Zakopane |
Średnia Krokiew |
K-95 |
HS-105 |
indywid. |
102,0 m |
103,0 m |
299,6 pkt |
11,9 pkt |
Daniel Tschofenig |
1. |
5 marca |
2022 |
Zakopane |
Średnia Krokiew |
K-95 |
HS-105 |
druż.[f] |
102,0 m |
103,5 m |
1038,5 pkt (267,1 pkt) |
– |
1. |
6 marca |
2022 |
Zakopane |
Średnia Krokiew |
K-95 |
HS-105 |
druż. miesz.[g] |
103,0 m |
103,0 m |
884,4 pkt (249,5 pkt) |
– |
Starty D. Haagena na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo
Miejsca w klasyfikacji generalnej
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan po zakończeniu LGP 2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
stan po zakończeniu LPK 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
| Źródło[11][12] |
| Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Lok. |
Strata |
Zwycięzca |
| 1. |
13 stycznia |
2019 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-125 |
HS-140 |
137,0 m |
136,5 m |
272,3 pkt |
1. |
– |
| 2. |
3 lutego |
2024 |
Szczyrk |
Skalite |
K-95 |
HS-104 |
102,0 m |
93,5 m |
250,3 pkt |
3.[k] |
30,8 pkt |
Hannes Landerer |
| 3. |
1 września |
2024 |
Szczyrk |
Skalite |
K-95 |
HS-104 |
99,5 m |
99,5 m |
219,5 pkt |
2. |
0,9 pkt |
Raffael Zimmermann |
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan po zakończeniu sezonu 2024/2025
Uwagi
- ↑ W skład drużyny wchodziło po jednym przedstawicielu skoków narciarskich, kombinacji norweskiej i biegów narciarskich obu płci. Zawody składały się z czterech skoków (oddanych przez kombinatorów i skoczków) oraz czteroosobowego biegu sztafetego (złożonej z kombinatorów i biegaczy)
- 1 2 Skład zespołu: David Haagen, Claudio Mörth, Stefan Rainer i Maximilian Lienher
- 1 2 Skład zespołu: Lisa Eder, David Haagen, Marita Kramer i Maximilian Lienher
- 1 2 Skład zespołu: Peter Resinger, Josef Ritzer, David Haagen i Marco Wörgötter
- 1 2 Skład zespołu: David Haagen, Daniel Tschofenig, Elias Medwed i Niklas Bachlinger
- 1 2 Skład zespołu: David Haagen, Markus Müller, Jonas Schuster i Daniel Tschofenig
- 1 2 Skład zespołu: Vanessa Moharitsch, Daniel Tschofenig, Julia Mühlbacher i David Haagen
- 1 2 Organizatorem Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2020 była szwajcarska Lozanna, jednak rywalizacja w skokach narciarskich odbyła się we francuskim Prémanon.
- ↑ Drużyna składała się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatorki i kombinatora norweskiego. Zawody składały się z czterech skoków (kombinatorka norweska, kombinator norweski, skoczkini narciarska i skoczek narciarski) na skoczni HS90, a następnie biegu sztafetowego 4×3,3 km stylem dowolnym (kombinatorka norweska, kombinator norweski, biegaczka narciarska i biegacz narciarski).
- 1 2 Skład drużyny: Johanna Bassani, Seferin Reiter, Vanessa Moharitsch, David Haagen, Witta-Luisa Walcher i Erik Engel
- ↑ Ex aequo ze Stefanem Rainerem