Język korsykański

lingua corsa
Obszar

Korsyka (Francja)

Liczba mówiących

ok. 340 tys.

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 3 zdecydowanie zagrożony
Ethnologue 4 edukacyjny
Kody języka
ISO 639-1 co
ISO 639-2 cos
ISO 639-3 cos
IETF co
Glottolog cors1241, cors1242
Ethnologue cos
GOST 7.75–97 кос 334
SIL COI
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku korsykańskim
Słownik języka korsykańskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Języki i dialekty Francji

Język korsykański (lingua corsa) – język romański, którym posługuje się ok. 260 tys. mieszkańców Korsyki (francuskiej wyspy na Morzu Śródziemnym), a także ok. 80 tys. Korsykan mieszkających w Boliwii, Kanadzie, Kubie, Portoryko, Urugwaju, Stanach Zjednoczonych, Wenezueli i we Włoszech.

Na Korsyce funkcjonują dwa odmienne dialekty. Większość mieszkańców wyspy mówi dialektem północnym (głównym ośrodkiem jest Bastia). Mowa ta uchodzi często za dialekt języka włoskiego, a konkretnie za odmianę dialektu toskańskiego[1]. Na południu (okolice Sartène) używa się języka, który jest bardzo zbliżony do dialektów sardyńskich i z tego tytułu bywa zaliczany do języków południoworomańskich[2]. W centrum wyspy (Ajaccio) używa się formy przejściowej pomiędzy dialektami.

Większość użytkowników tego języka zna język francuski, ale na co dzień posługuje się korsykańskim, także w piśmie. Fragmenty Biblii przetłumaczono na korsykański w latach 1861–1994. Pełny przekład ukazał się w roku 2005 (wydanie bilingwiczne korsykańsko-francuskie)[3]. Język ten miał duży wpływ na dialekt gallurski języka sardyńskiego.

Język korsykański (południowy) a język włoski

Różnice w gramatyce

Rodzajniki

Język włoskiJęzyk korsykański
un, unoun, unu
unauna
ilu
laa
i, glii
lee/i

Przed wyrazem zaczynającym się samogłoską, korsykańskie rodzajniki określone skracają się do l'.

Przyimki

  • Przyimki bez rodzajników:
Język włoskiJęzyk korsykański
a, adà
conincù
dada
didi
inin
suannantu à
tra, frafrà
  • Przyimki włoskie z rodzajnikami:
 ill'lolaiglile
aalall'alloallaaiaglialle
dadaldall'dallodalladaidaglidalle
dideldell'dellodelladeideglidelle
innelnell'nellonellaneineglinelle
susulsull'sullosullasuisuglisulle
  • W odróżnieniu od włoskich, korsykańskie przyimki nie łączą się z rodzajnikami określonymi.

Odmiana czasowników

  • Odmiana czasownika posiłkowego:
Czasownik "być"
WłoskiKorsykańskiForma gramatyczna
essereessebezokolicznik
è tryb oznajmujący, czas teraźniejszy, 3. osoba, l. pojedyncza
sono tryb oznajmujący, czas teraźniejszy, 3. osoba, l. mnoga
eraera czas przeszły niedokonany, 3. osoba, l. pojedyncza
fu czas przeszły dokonany prosty, 3. osoba, l. pojedyncza
  • Bezokoliczniki, które we włoskim mają końcówkę -are, w korsykańskim mają końcówkę : wł. parlare – kors. parlà

Spójniki

  • Włoskiemu spójnikowi e/ed odpowiada korsykański è.

Różnice w ortografii

Włoskiemu -ge-, odpowiada korsykańskie -ghje-, włoskiemu -gi- - korsykańskie -ghj- przed samogłoską i -gjhi- przed spółgłoską, na końcu lub gdy i jest akcentowane. Wł. giovani, legge - kors. ghjovani, leghje. Rzecz dotyczy też podwójnego włoskiego g, któremu w tym przypadku odpowiada korsykańskie pojedyncze.

  • Nieakcentowane włoskie o przechodzi w korsykańskie u. W szczególności rzeczowniki i przymiotniki, które we włoskim kończą się na -o, w korsykańskim kończą się na -u: wł. romanzo, italiano – kors. rumanzu, talianu.

Zobacz też

Przypisy

  1. Ethnologue report for language code: cos
  2. Giulio Bertoni, Italia dialettale, Ulrico Hoepli, Milano 1916, §98
  3. „A Bibbia, La Bible” – korsykańsko- francuski przekład Biblii. biblia.wiara.pl, 2005. [dostęp 2020-10-08].