Język sardyński

limba sarda
Obszar	Sardynia (Włochy)
Liczba mówiących	około 1,5 miliona
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki indoeuropejskie; Języki romańskie; Języki południoworomańskie; Język sardyński;
Status oficjalny
język urzędowy	Sardynia
Kody języka
ISO 639-1	sc
ISO 639-2	srd
ISO 639-3	srd
IETF	sc
Glottolog	sard1257
Ethnologue	srd
GOST 7.75–97	срд 583
WALS	srd
SIL	srd
	Występowanie
	; język wenecki dialekt toskański język sycylijski język sardyński język oksytański język korsykański język franko-prowansalski język neapolitański dialekty środkowowłoskie języki gallo-italskie język friulski język ladyński język niemiecki
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Wikipedia w języku sardyńskim
	Słownik języka sardyńskiego; w Wikisłowniku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język sardyński (sard. limba sarda, sardu) – język z grupy romańskiej (podgrupa południoworomańska) języków indoeuropejskich, którym posługuje się od 1 do 1,5 mln Sardyńczyków (mieszkańców Sardynii, włoskiej wyspy na Morzu Śródziemnym).

We Włoszech bywa popularnie postrzegany jako dialekt języka włoskiego, jednak większość językoznawców uważa sardyński za odrębny język. Najstarsze zabytki literatury napisanej w tym języku (w jego zróżnicowanych dialektach, gdyż nie ma on jednej postaci literackiej) pochodzą z XVI wieku. Język sardyński czerpał wiele zapożyczeń z łaciny, greki, języka arabskiego, hiszpańskiego, katalońskiego oraz włoskiego.

Na język sardyński składają się cztery główne dialekty, ze względu na silne zróżnicowanie uważane niekiedy za odrębne języki:

kampidański (południowosardyński), razem z dialektem arborskim
logudorski (środkowosardyński), razem z dialektem nuorskim
sassarski (północno-zachodnio-sardyński)
gallurski (północno-wschodnio-sardyński).

Zobacz też

paragoga

Linki zewnętrzne

Podstawowe zwroty w języku sardyńskim, eurotalk.com (ang.).