Język pikardyjski
| Obszar | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
~ 700 000 | ||||||
| Pismo/alfabet | |||||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
| Status oficjalny | |||||||
| język urzędowy | Belgia-oficjalny język regionalny w prowincji Hainaut | ||||||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||||||
| Ethnologue | 8b prawie wymarły↗ | ||||||
| Kody języka | |||||||
| ISO 639-1 | brak | ||||||
| ISO 639-2 | brak | ||||||
| ISO 639-3 | pcd | ||||||
| IETF | pcd | ||||||
| Glottolog | pica1241 | ||||||
| Ethnologue | pcd | ||||||
| SIL | pcd | ||||||
| Występowanie | |||||||
 Język pikardyjski (Picard) | |||||||
| W Wikipedii | |||||||
| |||||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||||
Język pikardyjski (picard, ch'ti) – etnolekt romański z grupy langues d’oïl, którym posługują się mieszkańcy Pikardii – w północnej części Francji oraz w belgijskim Hainaut.
Najczęściej uznawany za dialekt języka francuskiego. SIL International oraz Europejskie Biuro Języków Mniej Używanych uznaje pikardyjski za odrębny język, jest on również oficjalnie uznany za język regionalny w Belgii, także władze francuskie uważają pikardyjski za język odrębny od francuskiego[1].
Odnotowano zanik jego użycia.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Fernand Carton (en coll. avec Maurice Lebègue): Atlas linguistique et ethnographique picard, Vol. 1(1989), Vol. 2 (1998), Coll. Atlas linguistiques de France par régions, Paris, Ed. CNRS.
- Jean-Michel Eloy, La constitution du picard : une approche de la notion de langue, Louvain, Peeters (Bibliothèque des Cahiers de l'Institut de Linguistique de Louvain), 1997, ISBN 90-6831-905-1.
- Marie-Madeleine Duquef, Amassoér, dictionnaire picard-français, français-picard, Librairie du Labyrinthe, Amiens, 2004.
Linki zewnętrzne
- Picard, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International (ang.).