Fort XII Twierdzy Toruń
 nr rej. A/303 z 5 października 1971[1] | |
 Kaponiera fortu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Okólna / Inowrocławska |
| Typ budynku | |
| Rozpoczęcie budowy |
1890 |
| Ukończenie budowy |
1893 |
Położenie na mapie Torunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 52°59′06,48″N 18°35′38,00″E/52,985133 18,593889 | |
Fort XII Twierdzy Toruń (dawny Va Ulrich von Jungingen, od 1920 im. Władysława Jagiełły[2]) – fort pośredni na terenie poligonu toruńskiego.
Historia
Został zbudowany w latach 1887–1889[2]. Miał wzmacniać południową linię obronną miasta, jego ogień artyleryjski (z sześciu otwartych stanowisk) sięgał do miejscowości Wygoda-Popioły[2].
Wkrótce po zakończeniu prac budowlanych przeszedł modernizację: wzmocnione zostało sklepienie poprzez położenie metrowej warstwy betonu, podwyższono wały ziemne. Ze względu na korzystne umiejscowienie w terenie fort był odpowiednio zamaskowany; ostrzał z jego stoków, zamaskowanych dodatkową warstwą roślinności, sięgał do 800 m[2]. Od 1908 roku fort został eksperymentalnie otoczony drutem kolczastym pod napięciem, a na jego terenie wzniesiono niestosowaną w innych toruńskich warowniach betonową przeciwskarpę. Wnętrze fortu oświetlano przy pomocy motora ropnego[2]. Podobnie areną eksperymentu fort stał się w 1911 roku, kiedy dokonano ćwiczebnego podminowania części murów opasowych zewnętrznych i wysadzono je w powietrze, by częściowo je w roku następnym odbudować. Obiekt stale służył jako koszary[3].
W latach 1920–1922 fort stał pusty[2].
Przypisy
- ↑ Zabytki nieruchome wpisane do rejestru zabytków [online], torun.wkz.gov.pl, s. 7 [dostęp 2025-03-01].
- 1 2 3 4 5 6 Giętkowski, Karpus i Rezmer 2004 ↓, s. 203.
- ↑ Giętkowski, Karpus i Rezmer 2004 ↓, s. 204.
Bibliografia
- Mirosław Giętkowski, Zbigniew Karpus, Waldemar Rezmer: Twierdza Toruń. Toruń: Dom Wydawniczy Duet, 2004. ISBN 83-89706-12-1.
