Getto w Koninie

Getto w Koninie
Typ

getto żydowskie

Odpowiedzialny

 III Rzesza

Rozpoczęcie działalności

grudzień 1939

Zakończenie działalności

lipiec 1940

Terytorium

Polska pod okupacją III Rzeszy

Miejsce

Konin

Liczba więźniów

~1000

Narodowość więźniów

Żydzi

Położenie na mapie Konina
Mapa konturowa Konina, na dole znajduje się punkt z opisem „Getto w Koninie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Getto w Koninie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Getto w Koninie”
Ziemia52°12′37,5″N 18°15′07,9″E/52,210417 18,252194

Getto w Koninie – getto żydowskie utworzone podczas II wojny światowej przez okupantów w Koninie.

Historia

Przed wybuchem II wojny światowej w Koninie mieszkało około 2500 Żydów[1].

30 listopada 1939 roku Niemcy zatrzymali od 1080 do 1200 konińskich Żydów, których 3 grudnia deportowano do Ostrowca Świętokrzyskiego w Generalnym Gubernatorstwie, niektórzy mieli także trafić do Gorzkowa oraz Turobina[1][2]. Od jesieni 1939 roku prowadzono rozbiórkę cmentarza żydowskiego w Koninie oraz budynków na osiedlach zamieszkałych przez Żydów[2].

Pierwsi Żydzi zostali przesiedleni do wyznaczonej dzielnicy miasta w grudniu 1939 roku, utworzono dla nich getto otwarte. Getto utworzono przy ulicach: Słowackiego, Obrońców Westerplatte, Zamkowej, Niecałej, Mickiewicza, Kilińskiego i przy Placu Zamkowym. W getcie przebywało najprawdopodobniej około 1000 Żydów[2]. Powstał Judenrat, którego członkami byli Józef Aberman, Ajzyk Kelmer, Abraham Helman, Icchak Zajfer, Noach Helmer i Rozenberg. Józef Aberman stał także na czele policji żydowskiej[2].

Wiosną i latem 1940 roku więźniowie getta zostali przeniesieni do budynków przy ulicy Grodziej[2]. W lipcu tego samego roku większość Żydów została wysiedlona z Konina do gett wiejskich w Rzgowie, Grodźcu i Zagórowie[2][3]. Niektórzy Żydzi podejmowali próby powrotu do Konina w celu zabrania swojego mienia, jeden z Żydów został w związku z tym pobity i zmarł w wyniku obrażeń. Następnie próby powrotu do Konina zostały zakazane[2]. Od jesieni 1940 do lutego 1941 roku niektórzy konińscy Żydzi przebywali w mieście w roli robotników przymusowych[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Kraemer 2012 ↓, s. 63.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 Kraemer 2012 ↓, s. 64.
  3. ↑ Pinkas Hakehillot Polin: Konin, Poland [online], www.jewishgen.org [dostęp 2025-01-20].

Bibliografia

  • Jolanta Kraemer, Konin, [w:] Martin Dean, Mel Hecker (red.), Encyclopedia of Camps and Ghettos, 1933–1945, t. 2, Bloomington–Indianapolis: Indiana University Press, 2012.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.