Hector André de Panafieu
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ambasador Republiki Francuskiej w Carstwie Bułgarii | |
| Okres |
od 1912 |
| Następca |
François Georges-Picot |
| Ambasador Republiki Francuskiej w Rzeczypospolitej Polskiej | |
| Okres |
od 1919 |
| Poprzednik |
Eugène Pralon |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
.svg.png){kind=small}  | |
Hector André de Panafieu (ur. 22 października 1865 w Chatou, zm. 1949[1]) – francuski dyplomata, pierwszy poseł, a następnie ambasador Francji w Warszawie. Urzędował od 1919 do 1926. Poprzednik Jules'a Laroche'a.
Początkowo piastował swoją funkcję jako poseł i minister pełnomocny. W grudniu 1924 złożył prezydentowi Stanisławowi Wojciechowskiemu listy uwierzytelniające jako ambasador[2][3]. W kwietniu 1925 otworzył Instytut Francuski w Warszawie[4]. Zakończył swoje urzędowanie na krótko przed zamachem majowym.
Został odznaczony polskimi orderami: w 1921 Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski[5] „za zasługi, położone dla Rzeczypospolitej Polskiej"[6] oraz w 1926 Orderem Orła Białego.
Zanim przyjechał do Polski, pracował na placówkach w Afryce, Bliskim i Dalekim Wschodzie, Turcji oraz Sankt Petersburgu.
Przypisy
- ↑ Cimetières de France et d’ailleurs
- ↑ przejazd Panafieu na Zamek Królewski
- ↑ złożenie listów uwierzytelniających.
- ↑ otwarcie Instytutu (ze zbiorów NAC)
- ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 157 z 19 lipca 1921.
- ↑ Monitor Polski Nr 156 z 13 lipca 1921, s. 1 [online], polona.pl [dostęp 2025-04-23] (pol.).
Bibliografia
- Jules Laroche, Polska lat 1926–1935, przeł. Stanisław Zabiełło, PAX, Warszawa 1966.