Hexathele
| Hexathele | |
| Ausserer, 1871 | |
_-_(1).jpg) Samica Hexathele hochstetteri | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Hexathele |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Hexathele hochstetteri Ausserer, 1871 | |
Hexathele – rodzaj pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Hexathelidae. Obejmuje 20 opisanych gatunków. Wszystkie są endemiczne dla Nowej Zelandii.
Morfologia
Karapaks ma nieliczne włoski, wykształconą bruzdę szyjną i prostą do nieznacznie wygiętej jamkę. Oczy tworzą zwartą grupkę, a ich pary środkowe rozmieszczone są na planie znacznie szerszego z tyłu niż z przodu oraz tak długiego jak na przedzie szerokiego lub nieznacznie dłuższego niż na przedzie szerszego trapezu. W widoku grzbietowym oczy par przednich leżą w jednej linii, pary tylno-środkowej zaś bardziej z przodu niż tylno-bocznej. Szczękoczułki pozbawione są rastellum. Na przedniej krawędzi bruzdy szczękoczułka leżą silnie zęby, a małe ząbki znajdują się w nasadowej części jej dna koło krawędzi tylnej. Warga dolna i szczęki uzbrojone są w kolce. Na sternum znajdują się trzy pary sigilla. Wszystkie pary odnóży wyposażone są w kolce i mają stopy zwieńczone trzema pazurkami, z których górne cechują się ząbkami umieszczonymi w pojedynczym szeregu. U samca odnóża pary pierwszej mają w odsiebnej części goleni wyrostek z dwoma kolcami, a w dosiebnej części nadstopia wypłaszczone wgłębienie. Opistosoma (odwłok) dysponuje trzema parami kądziołków przędnych, z których ostatnia jest trójczłonowa i znacznie dłuższa niż stopy ostatniej pary odnóży[1].
Nogogłaszczki samca pozbawione są modyfikacji na goleni. Nogogłaszczki samicy nie mają skopuli. Genitalia samicy zawierają parę jednopłatowych lub dwupłatowych spermatek[1].
Ekologia i występowanie
Pająki te żyją w rurkowatych oprzędach umieszczonych pod korą, kamieniami, w próchnowiskach pni i kłód, szczelinach gleby i dziurach w ziemi. Przynajmniej trzem gatunkom zdarza się również wykopywać własne norki[1].
Rodzaj endemiczny dla Nowej Zelandii[1][2], znany z Wysp Północnej i Południowej[1].
Taksonomia i ewolucja
Takson ten wprowadzony został w 1871 roku przez Antona Ausserera na łamach „Verhandlungen der Kaiserlich-Königlichen Zoologisch-Botanischen Gesellschaft in Wien” jako monotypowy, z H. hochstetteri jako jedynym gatunkiem[4][2]. Zdecydowana większość gatunków opisana została w 1968 roku przez Raymonda R. Forstera w monografii poświęconej nowozelandzkim Ctenizetidae i Dipluridae[1].
Do rodzaju zalicza się 20 opisanych gatunków[2]:
- Hexathele cantuaria Forster, 1968
- Hexathele cavernicola Forster, 1968
- Hexathele exemplar Parrott, 1960
- Hexathele hochstetteri Ausserer, 1871
- Hexathele huka Forster, 1968
- Hexathele huttoni Hogg, 1908
- Hexathele kohua Forster, 1968
- Hexathele maitaia Forster, 1968
- Hexathele nigra Forster, 1968
- Hexathele otira Forster, 1968
- Hexathele para Forster, 1968
- Hexathele petriei Goyen, 1887
- Hexathele pukea Forster, 1968
- Hexathele putuna Forster, 1968
- Hexathele ramsayi Forster, 1968
- Hexathele rupicola Forster, 1968
- Hexathele taumara Forster, 1968
- Hexathele waipa Forster, 1968
- Hexathele waita Forster, 1968
- Hexathele wiltoni Forster, 1968
Wyniki filogenetycznych analiz molekularnych Marshala Hedina i innych z 2018 roku wskazują na zajmowanie przez Hexathele pozycji siostrzanej dla kladu tworzonego przez Plesiothele, Teranodes, Paraembolides i Bymainiella[3].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 R.R. Forster, Ctenizidae, Dipluridae, [w:] R.R. Forster, C.L. Wilton, The spiders of New Zealand. Part II. Ctenizidae, Dipluridae., „Otago Museum Bulletin”, 2, Dunedin 1968, s. 138-164.
- 1 2 3 Family: Hexathelidae Simon, 1892. [w:] World Spider Catalog [on-line]. [dostęp 2025-03-27].
- 1 2 Marshal Hedin, Shahan Derkarabetian, Martín J. Ramírez, Cor Vink, Jason E. Bond. Phylogenomic reclassification of the world’s most venomous spiders (Mygalomorphae, Atracinae), with implications for venom evolution. „Scientific Reports”. 8 (1636), s. 1-7, 2018. DOI: 10.1038/s41598-018-19946-2.
- ↑ A. Ausserer. Beiträge zur Kenntniss der Arachniden-Familie der Territelariae Thorell (Mygalidae Autor). „Verhandlungen der Kaiserlich-Königlichen Zoologisch-Botanischen Gesellschaft in Wien”. 21, s. 117-224, 1871.