Mediothele

Mediothele
Raven et Platnick, 1978
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Infrarząd

ptaszniki

Rodzina

Hexathelidae

Rodzaj

Mediothele

Typ nomenklatoryczny

Mediothele australis Raven et Platnick, 1978

Mediothelerodzaj pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Hexathelidae. Obejmuje sześć opisanych gatunków. Występują na południu Ameryki Południowej.

Morfologia

Pająki osiągające od 4,9 do 10,8 mm długości ciała[1][2]. Karapaks ma jamkę prostą lub ku tyłowi odgiętą. Szczękoczułki mają u nasady pazura jadowego ząbek zewnętrzny. Na przedniej krawędzi szczękoczułka leży szereg grubych, silnych szczecinek przypominający rastellum. Szczęki i warga dolna u samic zaopatrzone są w nieliczne kuspule, u samców zaś zupełnie ich pozbawione. Odnóża trzeciej pary mają zgrubiałe uda oraz wyposażone w silne kolce przednio-boczne rzepki. Ponadto zarówno rzepki trzeciej, jak i czwartej pary mają liczne, silne szczecinki po stronie przednio-bocznej i w przedniej części strony grzbietowej. U samca pierwsza para odnóży ma dwie apofizy (haki) na goleni, jeden mały i jeden duży, oraz cień na nadstopiu. Opistosoma (odwłok) zaopatrzona jest w trzy pary kądziołków przędnych; para przednio-boczna jest dwuczłonowa i znacznie krótsza od tylno-środkowej, tylno-boczna zaś krótka. Nogogłaszczki samca dysponują gruszkowatym bulbusem pozbawionym konduktora[1].

Ekologia i występowanie

Pająki te bytują w niewielkich, wykopanych w podłożu, wyściełanych przędzą norkach o wylocie pozbawionym wieczka[1].

Rodzaj neotropikalny, ograniczony do południa Ameryki Południowej. Wszystkie gatunki są endemitami Chile[3][1]. Występują w Regionach V (Valparaíso), VII (Maule), VIII (Biobío), IX (Araukania) i X (Los Lagos)[1].

Taksonomia i ewolucja

Kladogram Hexathelidae wg Hedina i innych (2018)[4]


Mediothele




Scotinoecus




Hexathele




Plesiothele




Teranodes




Paraembolides



Bymainiella







Rodzaj i gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy w 1978 roku przez Roberta J. Ravena i Normana I. Platnicka na łamach „Journal of Arachnology”[2][3]. Nazwę rodzajową nadano od średniej długości kądziołków przędnych. W chwili opisu rodzaj był monotypowy i umieszczony został w Dipluridae bez przyporządkowania do rodziny; rozważano jego umieszczenie w Hexathelinae lub Macrothelinae (obie później wyniesione do rangi odrębnych rodzin[4])[2]. W Hexathelidae sklasyfikowany został ostatecznie w 1985 roku przez Ravena. Autor ten proponował Scotinoecus jako takson dlań siostrzany[5]. W 2012 roku omawiany rodzaj przestał być monotypowy – pięć nowych jego gatunków opisali na łamach „Zootaxa” Duniesky Ríos-Tamayo i Pablo Goloboff[1].

Wyniki filogenetycznych analiz molekularnych Marshala Hedina i innych z 2018 roku wskazują na zajmowanie przez Mediathele pozycji bazalnej w obrębie Hexathelidae[4]. Z kolei Ríos-Tamayo i Goloboff w 2012 roku zwrócili uwagę, że Scotinoecus wyróżnia się przede wszystkim brakiem synapomorfii Mediothele i w związku z tym może się okazać niemonofiletyczny, z niektórymi gatunkami bliższymi Mediothele niż innym przedstawicielom Scotinoecus[1].

Do rodzaju należą[2][3]:

  • Mediothele anae Ríos-Tamayo et Goloboff, 2012
  • Mediothele australis Raven et Platnick, 1978
  • Mediothele lagos Ríos-Tamayo et Goloboff, 2012
  • Mediothele linares Ríos-Tamayo et Goloboff, 2012
  • Mediothele minima Ríos-Tamayo et Goloboff, 2012
  • Mediothele nahuelbuta Ríos-Tamayo et Goloboff, 2012

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 D. Ríos-Tamayo, P.A. Goloboff. New species of Chilean Hexathelidae (Araneae, Mygalomorphae). „Zootaxa”. 3422, s. 32-51, 2012. DOI: 10.11646/zootaxa.3422.1.2.
  2. 1 2 3 4 Robert J. Raven, Norman I. Platnick. A new genus of the spider family Dipluridae from Chile (Araneae, Mygalomorphae). „Journal of Arachnology”. 6, s. 73-77, 1978.
  3. 1 2 3 Family: Hexathelidae Simon, 1892. [w:] World Spider Catalog [on-line]. [dostęp 2025-03-27].
  4. 1 2 3 Marshal Hedin, Shahan Derkarabetian, Martín J. Ramírez, Cor Vink, Jason E. Bond. Phylogenomic reclassification of the world’s most venomous spiders (Mygalomorphae, Atracinae), with implications for venom evolution. „Scientific Reports”. 8 (1636), s. 1-7, 2018. DOI: 10.1038/s41598-018-19946-2.
  5. Robert John Raven. The spider infraorder Mygalomorphae (Araneae): cladistics and systematics. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 182, s. 1-180, 1985.