Holandia na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912

Holandia na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912

Kod MKOl	NED
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 Sztokholm
Chorąży	Jan Ploeger
Liczba zawodników	33 w 7 dyscyplinach
Medale Pozycja: 18. Złoto 0 Srebro 0 Brąz 3 Razem 3

Reprezentacja Holandii na V Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie liczyła 33 sportowców, wyłącznie mężczyzn. Reprezentacja ta miała przedstawicieli w siedmiu spośród 16 rozgrywanych dyscyplin^[1]. Chorążym reprezentacji był Jan Ploeger^[2]. Najmłodszym reprezentantem kraju był 18-letni piłkarz Joop Boutmy, a najstarszym 44-letni szermierz Leonardus Nardus. Holendrzy zdobyli na tych igrzyskach trzy brązowe medale^[1].

Mimo iż Holenderski Komitet Olimpijski został założony w 1912 roku^[3], to start reprezentacji Niderlandów był jej trzecim startem na igrzyskach^[2]. Po raz pierwszy Holandia wystartowała na II Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1900 roku w Paryżu, gdzie zdobyła jeden srebrny i trzy brązowe medale, dzięki czemu zdobyła osiemnaste miejsce w tabeli^[4]. Drugi start miał miejsce osiem lat później podczas IV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Reprezentacja zdobyła tam dwa brązowe medale i siedemnaste miejsce w klasyfikacji^[5].

Ponadto razem z holenderskimi sportowcami do Sztokholmu przyjechała piętnastoosobowa grupa działaczy sportowych oraz sędziów^[6]. Na igrzyska przyjechało także ośmiu dziennikarzy reprezentujących następujące tytuły: amsterdamskie De Nieuwe Courant, De Telegraf oraz Algemeen Handelsblad, rotterdamskie Maasbode oraz Nieuwe Rotterdamsche Courant, a także Groningen Dagbladet z Groningen^[7].

Spośród szesnastu dyscyplin sportowych, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk, reprezentacja Holandii wzięła udział w siedmiu. Najliczniejszą, piętnastoosobową reprezentację Narodowy Komitet Olimpijski tego kraju wystawił w piłce nożnej. Jeden z zawodników startował w dwóch dyscyplinach^[1].

Lp.	Sport	Mężczyźni	Kobiety	Łącznie
1	Piłka nożna	15	–	15
2	Szermierka	12	–	12
3	Zapasy	3	–	3
4	Lekkoatletyka	1	–	1
	Pięciobój nowoczesny	1	–	1
	Strzelectwo	1	–	1
	Tenis ziemny	1	–	1

W konkurencjach lekkoatletycznych wystartował jeden reprezentant Holandii. Był nim 21-letni sprinter Johannes Grijseels startujący w dwóch konkurencjach biegowych.

6 lipca rozpoczęły się eliminacje w biegu na 100 metrów. Grijseels wystartował w siódmym biegu eliminacyjnym, gdzie z nieznanym czasem zajął trzecią, czwartą lub piątą pozycję i odpadł z dalszej rywalizacji. Całą konkurencję wygrał Amerykanin Ralph Craig^[8].

Cztery dni później, 10 lipca, rozpoczęły się eliminacje w biegu na 200 metrów. Grijseels pobiegł w wyścigu numer cztery, gdzie z nieznanym czasem zajął drugie, premiowane awansem miejsce. Tego samego dnia rozegrano biegi półfinałowe. Holender wystartował w czwartym półfinale. Zajął w swoim biegu ostatnie, szóste miejsce i odpadł z dalszej rywalizacji. Całą konkurencję także wygrał Amerykanin Craig^[9].

Zawodnicy:

• Johannes Grijseels

W pięcioboju nowoczesnym wystartował jeden holenderski zawodnik. Jetze Doorman rozpoczął rywalizację 7 lipca w pierwszej konkurencji – strzelaniu z pistoletu szybkostrzelnego. Z wynikiem 149 punktów uplasował się na 21. pozycji. Kolejnego dnia rozegrano drugą konkurencję, którą było pływanie na dystansie 300 metrów. Jednak Doorman nie pojawił się na starcie i nie został sklasyfikowany^[13].

Zawodnicy:

• Jetze Doorman

Zawodnik	Strzelectwo (pistolet szybkostrzelny)		Pływanie (300 m stylem dowolnym)		Szermierka (szpada)		Jeździectwo (próba terenowa)		Lekkoatletyka (bieg na 4000 m)		Punkty	Wynik
	Wynik	Miejsce/Punkty	Czas	Miejsce/Punkty	Wygrane	Miejsce/Punkty	Wynik	Miejsce/Punkty	Czas	Miejsce/Punkty
Jetze Doorman	149	21[14]	–	DNS[15]	—						21	DNF[13]

Piłkarska amatorska reprezentacja Holandii wystąpiła w turnieju olimpijskim pod kierunkiem angielskiego trenera Edgara Chadwicka. Najmłodszym zawodnikiem był 18-letni Johannes „Joop” Boutmy, zaś najstarszym – 29-letni kapitan drużyny Dirk Lotsij.

Reprezentacja rozpoczęła rozgrywki 29 czerwca, rozgrywając mecz pierwszej rundy na stadionie olimpijskim przeciwko gospodarzom. Do przerwy dzięki bramkom Bouvy’ego i Vosa, Holendrzy prowadzili 2:1, jednak drugą połowę lepiej wykorzystali Szwedzi i wyrównali. Konieczna była dogrywka, którą wygrali Holendrzy dzięki bramce Vosa w 91 minucie. Z wynikiem 4:3, Holendrzy awansowali do rundy ćwierćfinałowej^[16][17].

W ćwierćfinale Holendrzy zmierzyli się z reprezentacją Austrii. Mecz odbył się na stadionie w Solnie 30 czerwca. Wynik z pierwszej połowy – 3:1 dla Holendrów, po bramkach Bouvy’ego, ten Cate’a i Vos utrzymał się do końca meczu. Honorową bramkę dla Austriaków zdobył Alois Müller^[18][19].

W półfinale Holandia zmierzyła się z reprezentacją Danii. Mecz ten, rozegrany na stadionie olimpijskim 2 lipca, miał wyłonić drugiego finalistę, który zmierzy się z Brytyjczykami. Cały mecz zdominowali Duńczycy, którzy strzelili cztery bramki. Jedyny gol dla Holandii padł z samobójczego strzału Haralda Hansena^[20][21].

Ostatni mecz z udziałem Holendrów miał miejsce 4 lipca na stadionie w Solnie. Jego stawką był brązowy medal, a przeciwnikiem Holendrów – reprezentacja Finlandii. Holendrzy zdominowali cały mecz – do połowy prowadzili 4:0, zaś ostateczny wynik ustalono na 9:0. Królem strzelców tego meczu został Jan Vos, który zdobył pięć bramek^[22][23].

Pierwsza runda^[16][17]

29 czerwca 1912 19:00	Szwecja  Ivar Svensson  3', 80' Erik Börjesson  62' (k)	3 : 4 (dog.) (3:4, 3:3, 1:2)	Holandia  28', 52' Nico Bouvy  43', 91' Jan Vos	Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 14 000 Sędzia: George Wagstaffe Simmons

 Szwecja: Josef Börjesson – Jacob Levin, Erik Bergström – Ragnar Wicksell, Gustav Sandberg, Karl Gustafsson – Herman Myhrberg (c), Ivar Svensson, Erik Börjesson, Helge Ekroth, Karl Ansén
 Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Constant Feith – Nico de Wolf, Bok de Korver, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Caesar ten Cate, Jan Vos, Nico Bouvy.

Ćwierćfinały^[18][19]

30 czerwca 1912 19:00	Holandia  Nico Bouvy  8' Caesar ten Cate  12' Jan Vos  30'	3 : 1 (3:1)	Austria  41' Alois Müller	Idrottsplats Råsunda, Solna Widzów: 7 000 Sędzia: David Philip

 Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Piet Bouman – Ge Fortgens, Joop Boutmy, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Caesar ten Cate, Jan Vos, Nico Bouvy
Austria: Otto Noll – Bernhard Graubart, Ladislaus Kurpiel – Josef Brandstätter, Karl Braunsteiner, Robert Cimera – Ludwig Hussak (c), Alois Müller, Johann Studnicka, Robert Merz, Leopold Neubauer.

Półfinały^[20][21]

2 lipca 1912 19:00	Dania  Emil Jørgensen  7' Anthon Olsen  14', 87' Poul Nielsen  37'	4 : 1 (3:0)	Holandia  85' (sam) Harald Hansen	Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 6 000 Sędzia: Ede Herczog

 Dania: Sophus Hansen – Nils Middelboe (c), Harald Hansen – Charles Buchwald, Emil Jørgensen, Paul Berth – Oskar Nielsen, Poul Nielsen (60' *), Anthon Olsen, Sophus Nielsen, Vilhelm Wolfhagen
 Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Piet Bouman – Ge Fortgens, Joop Boutmy, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Caesar ten Cate, Jan Vos, Nico Bouvy.
(*) – Poul Nielsen opuścił boisko w 60 minucie z powodu kontuzji.

Mecz o trzecie miejsce^[22][23]

4 lipca 1912 15:00	Holandia  Jan van der Sluis  24', 57' Huug de Groot  28', 86' Jan Vos  29', 43', 46', 74', 78'	9 : 0 (4:0)	Finlandia	Idrottsplats Råsunda, Solna Widzów: 1 000 Sędzia: Per Sjöblom

 Holandia: Just Göbel – David Wijnveldt, Constant Feith – Nico de Wolf, Joop Boutmy, Dirk Lotsij (c) – Jan van Breda Kolff, Huug de Groot, Jan van der Sluis, Jan Vos, Nico Bouvy
Finlandia: August Syrjäläinen – Jalmari Holopainen, Gösta Löfgren – Knut Lund, Eino Soinio (c), Viljo Lietola – Lauri Tanner, Bror Wiberg, Artturi Nyyssönen, Jarl Öhman, Algoth Niska.

W konkurencjach strzeleckich Holandię reprezentował jeden zawodnik – 33-letni Emile Jurgens. Brał on udział w trapie mężczyzn. W pierwszej serii strzałów z wynikiem 17 punktów zajął jedenaste miejsce. W drugiej zdobył 27 punktów i zajął czwarte miejsce. zaś w trzeciej – 43 punkty i 13. miejsce. Wynik łączny wynoszący 87 punktów pozwolił mu na zajęcie ostatecznie dziewiątego miejsca^[24].

Zawodnicy:

• Emile Jurgens

W konkurencjach szermierczych na igrzyskach w Sztokholmie wzięło udział dwunastu holenderskich zawodników. Najstarszym z nich był 44-letni Leonardus Nardus, zaś najmłodszym – 24-letni Albertus Perk^[25].

Pierwszą konkurencją rozgrywaną 6-8 lipca był indywidualny turniej florecistów. Wziął w nim udział jeden zawodnik holenderski, Adrianus de Jong. Walczył na planszy „N”, a jego przeciwnikami byli zawodnicy z Belgii, Norwegii, Austrii, Imperium Rosyjskiego i Egiptu. De Jong przegrał trzy z pięciu swoich walk i odpadł z dalszej części turnieju. Złoto zdobył reprezentant Włoch Nedo Nadi^[26].

Kolejną konkurencją rozgrywaną 9-10 lipca był drużynowy turniej szpadzistów. Holandia wystawiła do turnieju pięciu swoich zawodników: Jetze Doormana, Adrianusa de Jong, Willema van Blijenburgh, Leonardusa Nardusa i George’a van Rossem. W pierwszej rundzie drużyna ta awansowała wraz z ekipą niemiecką po zajęciu dwóch pierwszych miejsc w grupie. W półfinale Holendrzy zajęli pierwsze miejsce w grupie, pokonując zawodników czeskich, brytyjskich i duńskich. W rundzie finałowej drużyna zmierzyła się z Belgami, Brytyjczykami i Szwedami. Belgowie zajęli pierwsze miejsce wygrywając wszystkie walki, zaś o srebrze i brązie decydował bilans trafień. Ostatecznie Holendrzy uplasowali się na trzecim miejscu^[27].

W dniach 11-13 lipca rozegrano indywidualny turniej szpadzistów, w którym wzięło udział ośmiu holenderskich zawodników. Po pierwszej rundzie odpadli George van Rossem, Albertus Perk, Jacob van Geuns, Willem van Blijenburgh oraz Willem Molijn zajmując w efekcie miejsca 49-95. Do ćwierćfinałów awansowali Hendrik de Iongh, Jan de Beaufort i Adrianus de Jong. Do półfinału awansował jedynie de Jong, który odpadł w półfinale, przegrywając między innymi z późniejszym zdobywcą złotego medalu, Belgiem Paulem Anspachem^[28].

Drużyna holenderska uczestniczyła także w turnieju drużynowym szablistów rozgrywanym w dniach 14-15 lipca. Holandia wystawiła sześcioosobową ekipę w składzie: Jetze Doorman, Dirk Scalongne, Adrianus de Jong, Willem van Blijenburgh, Hendrik de Iongh, George van Rossem. W pierwszej rundzie rywalami Holendrów byli Austriacy i Duńczycy. Wygrywając jedynie z tymi drugimi, reprezentanci Niderlandów awansowali do półfinału z drugiego miejsca w grupie. Tam spotkali się z Czechami (przegrana), Brytyjczykami i Belgami (wygrane), zaś po awansie ponownie z Austriakami i Czechami oraz z Węgrami. Zwyciężając jeden mecz Holendrzy uplasowali się na trzecim miejscu i zdobyli brązowy medal^[29].

Ostatnią konkurencją szermierczą w Sztokholmie był rozegrany w dniach 16-18 lipca indywidualny turniej szablistów. Wystartowało w nim dwóch Holendrów. Johannes Kolling nie wygrywając żadnej walki w grupie odpadł w eliminacjach, zaś Hendrik de Iongh awansował do kolejnej rundy. Tam nie pojawił się jednak na planszy i odpadł z dalszej rywalizacji. Złoto zdobył Węgier Jenő Fuchs^[30].

Konkurencja	Zawodnik	Eliminacje		Ćwierćfinał		Półfinał		Finał		Miejsce
		Przeciwnicy	Wygrane	Przeciwnicy	Wygrane	Przeciwnicy	Wygrane	Przeciwnicy	Wygrane
Floret[26]	Adrianus de Jong	Henri Anspach Bjarne Eriksen Richard Verderber Anatolij Jakowlew Ahmed Hassanein	2[31]	NQ						Miejsca 49-104.
Szpada[28]	Adrianus de Jong	Gustaf Lindblom Jeorjos Wersis Sydney Martineau Hermann Plaskuda Marcel Berré John Gignoux Hans Olsen	4 Q[32]	Henri Anspach Pál Rosty Konstandinos Kodzias Karel Goppold Louis Sparre	3 Q[33]	Edgar Seligman Paul Anspach Gerald Ames Pál Rosty Miloš Klika	3[34]	NQ		Miejsca 9-24.
	Hendrik de Iongh	Ejnar Levison Sotirios Notaris Victor Willems Julius Lichtenfels Åke Grönhagen Gordon Alexander Pawieł Guworski	6 Q[32]	Ivan Osiier Zdeněk Vávra Edgar Seligman Fernand de Montigny Fredric Schenck	1[33]	NQ				Miejsca 25-48.
	Jan de Beaufort	Hans Thomson Louis Sparre Gaston Salmon Percival Davson Josef Pfeiffer John MacLaughlin	4 Q[32]	Paul Anspach Robert Montgomerie Jeorjos Petropulos Arthur Griez von Ronse Severin Finne	2[33]	NQ				Miejsca 25-48.
	George van Rossem	Vilém Goppold Jr. Einar Sörensen Severin Finne Sherman Hall Władimir Sarnawski	1[32]	NQ						Miejsca 49-95.
	Albertus Perk	Lars Aas Philippe Le Hardy de Beaulieu Martin Holt Alfred Sauer Josef Javůrek Walter Gates	2[32]	NQ						Miejsca 49-95.
	Jacob van Geuns	Victor Boin Arthur Everitt Sigurd Mathiesen Graeme Hammond	0[32]	NQ						Miejsca 49-95.
	Willem van Blijenburgh	Georg Branting Emil Schön Trifon Triandafilakos Oluf Berntsen John Blake Béla Békessy James Moore	4[32]	NQ						Miejsca 49-95.
	Willem Molijn	Jeorjos Petropulos Gerald Ames Karel Goppold Lauritz Østrup Walther Meienreis	0[32]	NQ						Miejsca 49-95.
Szabla[30]	Hendrik de Iongh	Péter Tóth Sven Nordenström Douglas Godfree Aleksandr Mordowin	3 Q[35]	–	DNS[36]	NQ				Miejsca 25-48.
	Johannes Kolling	Ejnar Levison Alfred Ridley-Martin Anatolij Timofiejew	0[35]	NQ						Miejsca 49-64.

Konkurencje drużynowe

Konkurencja	Zawodnik	Eliminacje		Półfinał		Finał		Miejsce
		Przeciwnicy	Wygrane/Przegrane	Przeciwnicy	Wygrane/Przegrane	Przeciwnicy	Wygrane/Przegrane
Szpada[27]	Adrianus de Jong George van Rossem Jetze Doorman Leonardus Nardus Willem van Blijenburgh	Ces. Niemieckie	– Q[37]	Wielka Brytania Dania Królestwo Czech	3/0 Q[38]	Belgia Wielka Brytania Szwecja	1/2[39]
Szabla[29]	Jetze Doorman Dirk Scalongne Adrianus de Jong Willem van Blijenburgh Hendrik de Iongh George van Rossem	Austria Dania	1/1 Q[40]	Królestwo Czech Belgia Wielka Brytania	2/1 Q[41]	Węgry Austria Królestwo Czech	1/2[42]

W konkurencjach tenisowych Holandię reprezentował jeden zawodnik. Był nim 25-letni Otte Blom startujący w turnieju singlowym mężczyzn na kortach otwartych. Rozpoczął on rywalizację od drugiej rundy turnieju, gdzie zmierzył się z reprezentantem gospodarzy, Szwedem Gunnarem Setterwallem. Mecz ten przegrał 0:3 w setach, pierwszego i drugiego przegrywając 3:6, zaś trzeciego 6:8; co było równoznaczne z zakończeniem udziału Holendra w rozgrywkach. Złoto zdobył reprezentant Związku Południowej Afryki Charles Winslow^[43].

Zawodnicy:

• Otte Blom

Konkurencja	Zawodnik	1/64 finału	1/32 finału	1/16 finału	1/8 finału	Ćwierćfinał	Półfinał	Finał / Mecz o trzecie miejsce	Miejsce
		Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik	Przeciwnik Wynik
Gra pojedyncza[43]	Otte Blom	—	Gunnar Setterwall P 0:3 (3:6, 3:6, 6:8)[44]	NQ					Miejsca 33-64.

W turniejach zapaśniczych wystartowało trzech zawodników holenderskich, każdy w innej kategorii wagowej. Walki były prowadzone w stylu klasycznym na zasadzie podwójnej eliminacji, tzn. dopiero druga przegrana zawodnika sprawiała, iż odpadał z dalszej rywalizacji.

6 lipca rozpoczęły się walki w wadze lekkiej i średniej. W pierwszej z nich startował Johannes Eillebrecht, który przegrał walkę z Finem Tanttu poprzez rzut na matę; w drugiej zaś startował Jan Sint, który wygrał przez rzut walkę ze Szwedem Ohlssonem.

7 lipca rozegrano walki drugiej rundy wagi lekkiej i średniej oraz pierwszą rundę walk wagi ciężkiej. Eillebrecht przegrał swoją drugą walkę z Finem Kolehmainenem, ponownie przez rzut, co skutkowało jego ostateczną eliminacją z turnieju. Sint zmierzył się z Duńczykiem Hansenem, a jego walka zakończyła się drugim zwycięstwem. W wadze ciężkiej walki rozpoczął Barend Bonneveld, który wygrał decyzją sędziów swój pierwszy pojedynek z Finem Backeniusem.

Następnego dnia, 8 lipca, rozgrywane były walki trzeciej rundy wagi średniej i drugiej rundy wagi ciężkiej. Pojedynki obu Holendrów zakończyły się porażką poprzez rzut na matę. Sint przegrał z Finem Westerlundem, zaś Bonneveld z Niemcem Neserem. Dla obu były to pierwsze porażki w turnieju.

9 lipca rozegrano walki czwartej rundy wagi średniej i trzeciej rundy wagi ciężkiej. Sint startujący w wadze średniej uniknął eliminacji z turnieju wygrywając z Finem Tirkkonenem przez rzut na matę. Sztuka ta nie udała się Bonneveldowi walczącemu w wadze ciężkiej. Przegrał on swoją walkę z reprezentantem Finlandii Viljaamą i odpadł z dalszej rywalizacji.

10 i 11 lipca rozegrano dalsze walki w wadze średniej, kolejno piątej i szóstej rundy. Sint pierwsza walkę wygrał poprzez walkower, zaś w kolejnej rundzie uległ Finowi Alfredowi Asikainenowi, późniejszemu brązowemu medaliście. Była to druga porażka Holendra, co dyskwalifikowało go z dalszej części turnieju^[45][46][47].

Zawodnicy:

• Barend Bonneveld
• Johannes Eillebrecht
• Jan Sint

Konkurencja	Zawodnik	Runda I	Runda II	Runda III	Runda IV	Runda V	Runda VI	Runda VII	Finał
		Rywal	Rywal	Rywal	Rywal	Rywal	Rywal	Rywal	Rywale
Waga lekka w stylu klasycznym[45]	Johannes Eillebrecht	Aatami Tanttu P (rzut)[48]	David Kolehmainen P (rzut)[49]	NQ
Waga średnia w stylu klasycznym[46]	Jan Sint	Sven Ohlsson W (rzut)[50]	Hvitfeldt Hansen W (rzut)[51]	Emil Westerlund P (rzut)[52]	Teodor Tirkkonen W (rzut)[53]	Fridolf Lundstein W (walkower)[54]	Alfred Asikainen P (rzut)[55]	NQ
Waga ciężka w stylu klasycznym[47]	Barend Bonneveld	Emil Backenius W (decyzja sędziów)[56]	Jakob Neser P (rzut)[57]	Kalle Viljaama P (pasywność)[58]	NQ

• Nederlands at the 1912 Stockholm Summer Games. sports-reference.com. [dostęp 2012-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-21)]. (ang.).