Holotrichapion (Apiops)
| Holotrichapion (Apiops) | |
| Alonso-Zarazaga, 1990 | |
_pisi_(illustration_from_Fowler).jpg) Pędruś lucernowiec | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Apioninae |
| Nadplemię |
Apionitae |
| Plemię |
Apionini/Oxystomatini |
| Podplemię |
Oxystomatina |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj |
Holotrichapion (Apiops) |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Attelabus pisi Fabricius, 1801 | |
Holotrichapion (Apiops) – podrodzaj chrząszczy z rodziny pędrusiowatych i podrodziny Apioninae. Obejmuje trzy opisane gatunki.
Morfologia
Chrząszcze o zupełnie pozbawionym owłosienia ciele[1].
Głowę cechują: okrągłe oczy, bardzo słabo zaznaczone i nie wykraczające poza przednią krawędź oczu kile podoczne, bezładnie urzeźbione płytkimi punktami i drobnymi, płytkimi, słabo zaznaczonymi rowkami czoło, niewykraczające poza połowę oczu punktowanie na ciemieniu oraz wykształcony, zwykle silny kil poprzeczny na guli. Przednia część ryjka samca ma boki prosto ku szczytowi zwężone[1].
Mała, trójkątna tarczka ma pozbawioną punktów powierzchnię. Pokrywy są prawie półkuliste, najszersze za środkiem, o dobrze zaznaczonych barkach. U szczytu pokryw rządek trzeci łączy się z czwartym, piąty z szóstym, a siódmy z ósmym. Każda pokrywa ma jedną szczecinkę wyspecjalizowaną, umieszczoną w tylnej ⅓ międzyrzędu siódmego[1].
Genitalia samca mają tegmen o płatach parameroidalnych rozdzielonych pośrodkowym wcięciem nieosiągającym poziomu wierzchołkowych krawędzi poprzecznych okienek. Na zesklerotyzowanej części nasadowej płata parameroidalnego leżą tylko dwie szczecinki makroskopowe i dwa wewnętrzne kile podłużne. Prostegium jest niewystające, o lekko dwufalistej krawędzi wierzchołkowej. Płat środkowy edeagusa (prącie) ma boki w widoku grzbietowym przeciętnie równoległe do wysokości ostium, wierzchołek w tymże widoku zaokrąglony lub trapezowaty, a widoku bocznym odgięty. Endofallus odznacza się obecnością dwóch grupek gęsto upakowanych ząbków w części nasadowej[1].
Ekologia i występowanie
Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe są fitofagami bobowatych z rodzaju lucerna. Larwy są endofagiczne. Zimują i przepoczwarczają się wewnątrz pąków liściowych[2][3].
Podrodzaj głównie palearktyczny, ale jeden z gatunków zawleczono do krainy australijskiej. H. (A.) kamdeschense znany jest tylko z Afganistanu, natomiast pozostałe gatunki występują w Azji i Europie, w tym w Polsce, a gatunek typowy także w Afryce Północnej[4].
Taksonomia
Takson ten wprowadzony został w 1990 roku przez Miguela Á. Alonsa-Zarazagę[1][5][4] na łamach czasopisma „Graellsia” jako jeden z czterech podrodzajów w obrębie rodzaju Holotrichapion. Nazwę rodzajową utworzono dodając do nazwy Apion grecki sufiks ὄψ (óps)[1]. Gatunkiem typowym wyznaczono Attelabus pisi[1][5][4].
Do podrodzaju zalicza się trzy opisane gatunki[4][6]:
- Holotrichapion kamdeschense (Voss, 1959)
- Holotrichapion pisi (Fabricius, 1801) – pędruś lucernowiec
- Holotrichapion pullum (Gyllenhal, 1833)
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 Miguel Ángel Alonso-Zarazaga. Revision of the supraspecific taxa in the Palaearctic Apionidae Schoenherr, 1823 (Coleoptera, Curculionoidea). 2. Subfamily Apioninae Schoenherr, 1823: introduction, keys and descriptions. „Graellsia”. 46, s. 19-156, 1990.
- ↑ W.N. Ellis: Holotrichapion pisi (Fabricius, 1801). [w:] Plant Parasites of Europe [on-line]. [dostęp 2025-01-15].
- ↑ W.N. Ellis: Holotrichapion pullum (Gyllenhal, 1833). [w:] Plant Parasites of Europe [on-line]. [dostęp 2025-01-15].
- 1 2 3 4 Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 7. Curculionoidea I, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2011, s. 168, ISBN 978-87-88757-93-4.
- 1 2 M.A. Alonso-Zarazaga, C.H.C. Lyal: A world catalogue of families and genera of Curculionoidea (Insecta: Coleoptera) (excepting Scolytidae and Platypodidae). Barcelona: Entomopraxis, 1999, s. 59.
- ↑ subgenus Apiops Alonso-Zarazaga, 1990. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2025-01-15].