Holotrichapion (Holotrichapion)

	Holotrichapion (Holotrichapion)
	Györffy, 1956
	; Holotrichapion ononis
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Nadrodzina	ryjkowce
Rodzina	pędrusiowate
Podrodzina	Apioninae
Nadplemię	Apionitae
Plemię	Apionini/Oxystomatini
Podplemię	Oxystomatina
Rodzaj	Holotrichapion
Podrodzaj	Holotrichapion (Holotrichapion)
	Typ nomenklatoryczny
	Apion ononis Kirby, 1808
Synonimy
	Apion (Holotrichapion) Györffy, 1956;
	Apion (Holotrichapion) Györffy, 1956;

Holotrichapion (Holotrichapion) – rodzaj chrząszczy z rodziny pędrusiowatych i podrodziny Apioninae. Obejmuje trzy opisane gatunki.

Morfologia

Chrząszcze o ciele wyraźnie porośniętym włoskami (włosowatymi łuskami), zwykle białawo ubarwionymi. Włoski te zagęszczone są, zwłaszcza u samca, w łatkach pod oczami, na przednich biodrach i przedpiersiu^[1].

Głowę cechują: wydłużone oczy, średnio wysokie i nie wykraczające poza środek oczu kile podoczne, sięgające co najmniej połowy długości oka wyraźne punktowanie na ciemieniu, brak poprzecznego kila na guli, a czoło z dwoma nagimi i niepunktowanymi rowkami pośrodku oraz punktowanymi i owłosionymi rowkami po bokach. Ryjek jest wyraźnie zakrzywiony. Przednia jego część jest porośnięta półsterczącymi szczecinkami i ma boki prosto ku szczytowi zwężone^[1].

Przedplecze jest szersze niż dłuższe i po bokach zaokrąglone. Mała, trójkątna tarczka ma pozbawioną punktów powierzchnię. Pokrywy są owalne, matowo czarne. Rząd drugi nie jest zewnętrznie przedłużony. Na szczycie pokrywy rząd trzeci łączy się z ósmym. Na każdej pokrywie wyrastają dwie szczecinki wyspecjalizowane, jedna w tylnej ⅓ międzyrzędu siódmego, a druga na końcu międzyrzędu dziewiątego^[1].

Genitalia samca mają tegmen o pozbawionych podłużnych kilów płatach parameroidalnych, rozdzielonych pośrodkowym wcięciem przekraczającym poziom wierzchołkowych krawędzi poprzecznych okienek. Na każdym płacie występuje w nasadowej części zesklerotyzowanej od 4 do 8 szczecinek makroskopowych, które są jednak bardzo krótkie, nie dłuższe niż wyrastające na błoniastej części wierzchołkowej szczecinki mikroskopowe. Trapezowate, wystające prostegium ma szczyt ścięty do zaokrąglonego, niefalisty. Płat środkowy edeagusa (prącie) w widoku grzbietowym ma boki umiarkowanie się ku ostium zbiegające, a wierzchołek ścięty z ostrymi kątami bocznymi, w widoku bocznym ma natomiast wierzchołek odgięty. Endofallus ma część nasadową pozbawioną szeregów kolców mikroskopowych (spikuli) i fałdowatego wzmocnienia, część wierzchołkową zaś zaopatrzoną w trzy duże grupy ząbków^[1].

Rozprzestrzenienie

Podrodzaj palearktyczny, rozmieszczony od Makaronezji i Półwyspu Iberyjskiego po Daleki Wschód, w Europie Środkowej, w tym w Polsce, reprezentowany tylko przez gatunek typowy^[2].

Taksonomia

Takson ten wprowadzony został w 1932 roku przez Hansa Wagnera w publikacji współautorstwa Alberta Winklera w randze podrodzaju w obrębie rodzaju Apion. Jedynym zaliczonym doń wówczas gatunkiem był Apion ononis, w związku z czym stanowi on typ nomenklatoryczny omawianego taksonu^[3]^[1]. Wagner nie podał jednak w 1932 roku żadnego opisu podrodzaju, stąd nazwa Holotrichapion stanowiła wówczas nomen nudum^[1]. Opis podał jako pierwszy w 1956 roku J. Győrffy na łamach „Fauna Hungarine”^[4], w związku z czym to jego uznaje się autorem taksonu^[1]^[5]. W 1990 roku Miguel A. Alonso-Zarazaga wyniósł Holotrichapion do rangi osobnego rodzaju oraz wprowadził jego podział na cztery podrodzaje, w tym omawiany podrodzaj nominatywny^[1].

Do podrodzaju zalicza się trzy opisane gatunki^[2]^[6]:

Holotrichapion ononis (W. Kirby, 1808)
Holotrichapion saturnium (Normand, 1937)
Holotrichapion semisericeum Wagner, 1920

Przypisy

1 2 3 4 5 6 7 8 Miguel Ángel Alonso-Zarazaga. Revision of the supraspecific taxa in the Palaearctic Apionidae Schoenherr, 1823 (Coleoptera, Curculionoidea). 2. Subfamily Apioninae Schoenherr, 1823: introduction, keys and descriptions. „Graellsia”. 46, s. 19-156, 1990.
1 2 IvanI. Löbl IvanI., AlešA. Smetana AlešA. (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 7. Curculionoidea I, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2011, s. 168, ISBN 978-87-88757-93-4 .
↑ HansH. Wagner HansH., Apioninae, [w:] AlbertA. Winkler, Catalogus Coleopterorum Regionis Palaearcticae. Pars 11, Wien 1932, 1393-1520 (1398) .
↑ J. Győrffy. Cickányormányosok Apionidae (10 ábrával). „Fauna Hungarine”. 10, s. 1-56 (45), 1956.
↑ M.A. Alonso-Zarazaga, C.H.C. Lyal: A world catalogue of families and genera of Curculionoidea (Insecta: Coleoptera) (excepting Scolytidae and Platypodidae). Barcelona: Entomopraxis, 1999, s. 59.
↑ subgenus Holotrichapion Györffy, 1956. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2025-01-15].

[az90-1] 1 2 3 4 5 6 7 8 Miguel Ángel Alonso-Zarazaga. Revision of the supraspecific taxa in the Palaearctic Apionidae Schoenherr, 1823 (Coleoptera, Curculionoidea). 2. Subfamily Apioninae Schoenherr, 1823: introduction, keys and descriptions. „Graellsia”. 46, s. 19-156, 1990.

[cpc-2] 1 2 IvanI. Löbl IvanI., AlešA. Smetana AlešA. (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 7. Curculionoidea I, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2011, s. 168, ISBN 978-87-88757-93-4 .

[Wagner-3] HansH. Wagner HansH., Apioninae, [w:] AlbertA. Winkler, Catalogus Coleopterorum Regionis Palaearcticae. Pars 11, Wien 1932, 1393-1520 (1398) .

[Győrffy-4] J. Győrffy. Cickányormányosok Apionidae (10 ábrával). „Fauna Hungarine”. 10, s. 1-56 (45), 1956.

[azl99-5] M.A. Alonso-Zarazaga, C.H.C. Lyal: A world catalogue of families and genera of Curculionoidea (Insecta: Coleoptera) (excepting Scolytidae and Platypodidae). Barcelona: Entomopraxis, 1999, s. 59.

[biolib-6] subgenus Holotrichapion Györffy, 1956. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2025-01-15].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]