Język asu
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
500 tys. | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | asa | ||
| IETF | asa | ||
| Glottolog | asut1235 | ||
| Ethnologue | asa | ||
| WALS | pre | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język asu albo pare lub chasu (inne nazwy: athu, casu, chiasu) – język tonalny z rodziny bantu, używany w północno-wschodniej Tanzanii, w regionie Kilimandżaro, w górach Pare, w dystryktach Mwanga i Same. W 1972 roku liczba mówiących wynosiła ok. 110 tys., w 2000 r. już 500 tysięcy. Około 5% populacji etnicznej mówi tylko tym językiem, większość używa także suahili, a część angielskiego.
Klasyfikacja
- Nurse'a i Philippsona: Języki nigero-kongijskie→Języki atlantycko-kongijskie→Języki wolta-kongijskie→Języki benue-kongijskie→Języki bantuidalne→Języki bantuidalne południowe→Języki bantu→Języki bantu północno-wschodnie→Języki bantu wybrzeża północno-wschodniego→Języki pare→ Język asu
- Guthriego/Ethnologue: Języki nigero-kongijskie→Języki atlantycko-kongijskie→Języki wolta-kongijskie→Języki benue-kongijskie→Języki bantuidalne→Języki bantuidalne południowe→wąska grupa bantu→ Języki bantu centralne→ Języki bantu G→ Języki szambala (G20)→ Język pare = asu (G22.A)
Dialekty
- północny asu[1]
- południowy asu
Przypisy
- ↑ North Chasu « Sorosoro [online], www.sorosoro.org [dostęp 2017-11-24] (ang.).
Bibliografia
- Raport Ethnologue
- Stanisław Piłaszewicz, Eugeniusz Rzewuski, Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 176, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177.
- Derek Nurse, Gérard Philippson: The Bantu languages, Tom 4 z „Routledge language family series”, Routledge 2003, ISBN 978-0-7007-1134-5