Język herero
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
212 tys. | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-1 | hz | ||||
| ISO 639-2 | her | ||||
| ISO 639-3 | her | ||||
| IETF | hz | ||||
| Glottolog | here1253 | ||||
| Ethnologue | her | ||||
| GOST 7.75–97 | гер 149 | ||||
| WALS | her | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język herero (Ojitherero)[1] – język z południowo-zachodniej grupy rodziny bantu, używany w Namibii, Angoli i Botswanie. Liczba mówiących wynosi ok. 212 tys. (Hererowie i Himba)[2].
Przypisy
- ↑ Jamie Stokes (red.), Encyclopedia of the Peoples of Africa and the Middle East, New York: Facts On File, 2009, s. 286, ISBN 978-1-4381-2676-0, ISBN 978-0-8160-7158-6 [dostęp 2023-09-21] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Herero, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
Bibliografia
- Stanisław Piłaszewicz, Eugeniusz Rzewuski: Wstęp do afrykanistyki. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2005, s. 178. ISBN 83-235-0061-4.
- Rajmund Ohly: Herero Ecology : the Literary Impact. Warszawa: Wydawnictwo Dialog, 2000, s. 280. ISBN 83-88238-23-X. - przedstawia (w oryginale i przekładzie) i omawia przysłowia, legendy, poezję i inne formy literatury oralnej Herero.
Linki zewnętrzne
- Herero, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2009-11-16] (ang.).