Język kongo
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
5 mln (3 mln w DRK, 1 mln w Angoli, 1 mln w Kongo) | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-1 | kg | ||||
| ISO 639-2 | kon | ||||
| ISO 639-3 | kon | ||||
| IETF | kg | ||||
| Glottolog | core1256 | ||||
| Ethnologue | kon | ||||
| GOST 7.75–97 | кон 326 | ||||
| WALS | kon | ||||
| SIL | kng | ||||
| Występowanie | |||||
 Zasięg geograficzny języka kongo | |||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język kongo, inaczej: kikongo – język z rodziny bantu, używany w Kongu, Demokratycznej Republice Konga i Angoli.
Jest obok suahili, lingala i cziluba jednym z języków wehikularnych promowanych przez rząd Demokratycznej Republiki Konga. Jedynym urzędowym językiem tego kraju, podobnie jak i Konga, jest język francuski.
Fonologia
| Dwuwargowe | Dziąsłowe | Tylnojęzykowe | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nosowe | m /m/ | n /n/ | ng /ŋ/ | |||
| Zwarte | mp /ᵐp/ | mb /ᵐb/ | nt /ⁿt/ | nd /ⁿd/ | nk /ᵑk/ | |
| p /p/ | b /b/ | t /t/ | d /d/ | k /k/ | ||
| Szczelinowe | mf /ᶬf/ | mv /ᶬv/ | ns /ⁿs/ | nz /ⁿz/ | ||
| f /f/ | v /v/ | s /s/ | z /z/ | |||
| Aproksymanty | w /w/ | l /l/ | y /j/ | |||
| Przymknięte | Tylne | |
|---|---|---|
| Przednie | i /i/ | u /u/ |
| Centralne | e /e/ | o /o/ |
| Otwarte | a /a/ | |