Język gan
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
31 milionów | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-1 | zh | ||||
| ISO 639-2 | chi | ||||
| ISO 639-3 | gan | ||||
| IETF | gan | ||||
| Glottolog | ganc1239 | ||||
| Ethnologue | gan | ||||
| SIL | gan | ||||
| Występowanie | |||||
 | |||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język gan (chiń. upr. 赣语; chiń. trad. 贛語; pinyin Gànyǔ) – jeden z głównych języków chińskich używanych powszechnie w Chinach. Jest używany głównie w środkowej części prowincji Jiangxi[1], a także w prowincjach Hunan, Hubei, Anhui i Fujian. Nazwa języka pochodzi od skróconej nazwy prowincji Jiangxi, przez którą płynie rzeka Gan.
Do jego dialektów należy dialekt nanchang.
Przypisy
- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 66, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane] (pol.).