Język lakijski
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
155 tys. | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy |  Dagestan
| ||||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-3 | lbe | ||||
| IETF | lbe | ||||
| Glottolog | lakk1252 | ||||
| Ethnologue | lbe | ||||
| GOST 7.75–97 | лак 370 | ||||
| WALS | lak | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język lakijski (лакку маз, lakku maz) – nach-dagestański język Laków i jeden z sześciu literackich języków Dagestanu. Mówi nim około 155 tys. osób[1]. W przeszłości określano go jako język ghazi-kumuk (Гьази-Кьумукь).
Do 1928 zapisywany alfabetem arabskim, później łacinką, a od 1938 cyrylicą[2]. Ma fonemiczną labializację i faryngalizację.
Alfabet
| А а | Аь аь | Б б | В в | Г г | Гъ гъ | Гь гь | Д д |
| Е е | Ё ё | Ж ж | З з | И и | Й й | К к | Къ къ |
| Кк кк | Кь кь | КӀ кӀ | Л л | М м | Н н | О о | Оь Оь |
| П п | Пп пп | ПӀ пӀ | Р р | С с | Сс сс | Т т | Тт тт |
| ТӀ тӀ | У у | Ф ф | Х х | Хх хх | Хьхь хьхь | Хъ хъ | Хь хь |
| ХӀ хӀ | Ц ц | Цц цц | ЦӀ цӀ | Ч ч | Чч чч | ЧӀ чӀ | Ш ш |
| Щ щ | Ъ ъ | Ы ы | Ь ь | Э э | Ю ю | Я я |
Przypisy
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lak, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Friedman 2009 ↓, s. 636.
Bibliografia
Linki zewnętrzne
- Wolfgang Schulze: The Lak Language – Лакку маз. 2007. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-23)]. (ang.).
- Lak, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2023-09-24] (ang.).