Jerzy Skrzypczyk
 Jerzy Skrzypczyk, 2023 | |
| Imię i nazwisko |
Jerzy Zbigniew Skrzypczyk |
|---|---|
| Pseudonim | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Instrumenty | |
| Zespoły | |
| Pięciolinie (1964-1965) Czerwone Gitary (od 1965) | |
| Odznaczenia | |
   | |
| Strona internetowa | |
Jerzy Zbigniew Skrzypczyk (ur. 4 stycznia 1946[2] w Wandalinie[2]) – polski perkusista, kompozytor i piosenkarz.
Życiorys
Był uczniem Liceum Muzycznego w Gdańsku w klasie fortepianu i perkusji. W latach 1964–1965 występował w zespole Pięciolinie, który został przekształcony w Czerwone Gitary (był w jego pierwszym składzie)[4]. Brał udział we wszystkich nagraniach płytowych i wszystkich koncertach Czerwonych Gitar, skomponował też piosenki zespołu: „Jeśli tego chcesz”, „Uwierz mi Lili”, „Najpiękniejsze są polskie dziewczyny”, „Gdy ktoś kogoś pokocha” i „Słońce za uśmiech”. Jest współautorem książek biograficznych grupy: Czerwone Gitary to właśnie my! (1992; z B. Dornowskim, J. Kosselą, S. Krajewskim) oraz Czerwone Gitary to właśnie my! Część 2 (1993; z B. Dornowskim i S. Krajewskim). Podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych dorabiał, pracując jako demonstrator naczyń kuchennych[5].
W 1997 został liderem Czerwonych Gitar. Na albumie zespołu pt. ...jeszcze gra muzyka (1999) znajduje się 10 jego kompozycji: „... jeszcze gra muzyka”, „Już nie jestem tym chłopcem”, „Byle dziś, byle z nią”, „Jest taki kraj na łąkach snów”, „Zawsze w tle”, „Tańczyła jedno lato”, „Epitafium dla Krzyśka”, „Wymarzona miłość”, „Kochaj i trać” oraz „Zanim powiesz do widzenia”. Na płycie grupy pt. Jeszcze raz (2015) znajdują się jego trzy kompozycje: „Tak jak wtedy”, „Te dwie chwile” i „Raz lepiej, raz gorzej”[6].
Od 1969 żonaty z Marią, z którą ma syna Marka (ur. 1970)[8] i córkę Annę (ur. 1976). Ma czterech wnuków i dwie prawnuczki.
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (11 kwietnia 2013)[9]
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (29 marca 2019)[10]
- Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (1 października 2010)[10]
Nagrody
Uwagi
- ↑ W czasach początku zespołu razem z Sewerynem Krajewskim występował pod pseudonimami, ponieważ ujawnienie faktu ich występów w tzw. zespole "big-bitowym", było w owym czasie równoznaczne ze skreśleniem obu z listy uczniów szkoły muzycznej.
Przypisy
- ↑ Czerwone Gitary - Biografia [online] [dostęp 2021-02-08] (pol.).
- 1 2 3 Jerzy Skrzypczyk [online] [dostęp 2021-01-23] (pol.).
- ↑ Czerwone Gitary - …jeszcze gra muzyka [online] [dostęp 2021-02-10] (pol.).
- ↑ Jerzy Kossela Bernard Dornowski, Seweryn Krajewski, Jerzy Skrzypczyk, „Czerwone Gitary” to właśnie my, Tadeusz Sosnowski (oprac.), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1992, s. 59, ISBN 83-7066-456-3.
- ↑ Jerzy Kossela Bernard Dornowski, Seweryn Krajewski, Jerzy Skrzypczyk, „Czerwone Gitary” to właśnie my, Tadeusz Sosnowski (oprac.), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1992, s. 69, ISBN 83-7066-456-3.
- ↑ Nasza recenzja płyty „Jeszcze raz”. Czerwone Gitary – blog Justyny i Moniki. [dostęp 2015-09-10].
- ↑ Frąckowiak, Woźniak, Zieliński i Zaryan odznaczeni u prezydenta. "Ta grupa wykonała ciężką, krecią robotę" [online], TVN24, 14 stycznia 2014 [dostęp 2024-12-20].
- ↑ Jerzy Kossela Bernard Dornowski, Seweryn Krajewski, Jerzy Skrzypczyk, „Czerwone Gitary” to właśnie my, Tadeusz Sosnowski (oprac.), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1992, s. 80–81, ISBN 83-7066-456-3.
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 500 „za zasługi w działalności na rzecz rozwoju kultury, za osiągnięcia artystyczne”.
- 1 2 Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2024-12-19] (pol.).
- 1 2 Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-12-20].