Seweryn Krajewski

Seweryn Krajewski

Seweryn Krajewski (2013)
Pseudonim	Robert Marczak (na początku działalności)[1][a]
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1947 Nowa Sól
Instrumenty	gitara, gitara basowa, skrzypce, fortepian, instrumenty klawiszowe
Gatunki	rock, pop
Zawód	piosenkarz, muzyk, kompozytor, multiinstrumentalista
Aktywność	od 1963
Wydawnictwo	Sony Music
Powiązania	Andrzej Piaseczny, Maryla Rodowicz, Urszula Sipińska, Krzysztof Klenczon, Jerzy Kossela, Czerwono-Czarni, Błękitni, Złote Struny, Pięciolinie, Agnieszka Osiecka
Zespoły
Pięciolinie (1963–1965) Czerwone Gitary (1965–1997)
Odznaczenia
Strona internetowa

Seweryn Krajewski (ur. 3 stycznia 1947 w Nowej Soli) – polski kompozytor, piosenkarz, multiinstrumentalista oraz lider zespołu Czerwone Gitary.

Kompozytor popularnych piosenek rozrywkowych, m.in. „Nie zadzieraj nosa”, „Dzień jeden w roku”, „Takie ładne oczy”, „Anna Maria”, „Gondolierzy znad Wisły”, „Szary kolor twoich oczu”, „Tak bardzo się starałem”, „Dozwolone od lat 18”, „Płoną góry, płoną lasy”, „Ciągle pada”, „Słowo jedyne – ty”, „Niebo z moich stron”, „Remedium”, „Ludzkie gadanie”, „Nie spoczniemy”, „Niech żyje bal”, „Uciekaj moje serce”, „Wielka miłość” i „Chodź, przytul, przebacz”.

Urodził się w Nowej Soli, a dorastał w Sopocie, dokąd przeprowadził się z rodziną w 1949 roku. Jest absolwentem klasy skrzypiec Państwowej Szkoły Muzycznej i Liceum Muzycznego w Gdańsku, do którego uczęszczał od 1961 roku. W okresie szkolnym był gitarzystą i wokalistą w zespołach „Błękitni” oraz „Złote Struny”^[3]. Od 1963 współpracował z zespołem „Pięciolinie”, następnie z Czerwono-Czarnymi. W grudniu 1965 został członkiem grupy Czerwone Gitary, w której razem z Jerzym Kosselą i Krzysztofem Klenczonem śpiewali skomponowane głównie przez siebie piosenki^[4]. W 1967 za utwory „Co za dziewczyna” i „Stracić kogoś” otrzymał Nagrodę Polskiej Federacji Jazzowej za debiut kompozytorski na 5. KFPP w Opolu^[5]. W 1968 otrzymał wyróżnienie za piosenkę „Gondolierzy znad Wisły” na 6. KFPP w Opolu^[5]. Równolegle z działalnością zespołu działał solowo, m.in. skomponował muzykę do musicalu bigbitowego Według Aleksandra Fredry – »Gwałtu co się dzieje?« – komedia w trzech aktach (1969)^[6].

W 1997 rozstał się z Czerwonymi Gitarami i kontynuował karierę solową. Nagrał albumy długogrające utrzymane w stylistyce muzyki pop (m.in. Baw mnie, Lubię ten smutek. Opowieści muzyczne vol. I, Jestem), a także ballady do słów Agnieszki Osieckiej (Strofki na gitarę, Części zamienne. Strofki na gitarę 2). Jest autorem muzyki filmowej, m.in. do filmów: Och, Karol, Kochankowie mojej mamy, Wakacje w Amsterdamie, Kogel-mogel, Galimatias, czyli kogel-mogel II, Uprowadzenie Agaty, a także do seriali Jan Serce i Kopciuszek. Komponował również przeboje dla innych wykonawców, m.in. dla Ireny Jarockiej, Urszuli Sipińskiej, Maryli Rodowicz i Krzysztofa Krawczyka^[7].

W 2007 roku podczas 44. KFPP w Opolu odbył się koncert pt. Niebo z moich stron poświęcony twórczości Krajewskiego. W 2008 ukazała się płyta Edyty Geppert pt. Nic nie muszę, na której znalazły się kompozycje Krajewskiego w aranżacji Krzysztofa Herdzina. W 2009 roku wydał 2 albumy: nakładem „Wydawnictwa św. Stanisława BM” wydał album pt. Seweryn Krajewski śpiewa wiersze Karola Wojtyły oraz nakładem wydawnictwa Sony Music płytę koncertową pt. Na przekór nowym czasom – live nagraną w duecie z Andrzejem Piasecznym^[8]. Drugi z krążków uzyskał status platynowej płyty za wysoką sprzedaż w Polsce. 10 października występem w Kielcach zainaugurował cykl wspólnych koncertów z Piasecznym, tym samym po 13 latach przerwy powracając na estradę. 7 grudnia 2009 wydał wznowienie albumu pt. Jestem^[9].

W 2011 otrzymał Fryderyka dla kompozytora roku w sekcji muzyki rozrywkowej^[10], a także został odznaczony przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[11], a jesienią otrzymał Wiktora dla gwiazdy piosenki^[12] oraz Mateusza za całokształt twórczości i za „kompozytorski talent i muzykę wzruszającą kolejne pokolenia”^[13].

W latach 1974–2017 był mężem Elżbiety Krajewskiej^[14]. Para doczekała się dwóch synów: Sebastiana (ur. 1975) i Maksymiliana (1984–1990)^[15][3], który zginął w wypadku samochodowym^[16]. Następnie związał się z Heleną Giersz, wraz z którą osiadł w Clifton, w Stanach Zjednoczonych^[17][18].

2018 „Słony smak twoich ust” „Dalszy ciąg wydarzeń” (TBC) 2019

• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011)^[11]
• Odznaka honorowa ZAiKS-u (1993)^[81]

• Oficjalna strona Seweryna Krajewskiego
• Gwiazdozbiór polskiej piosenki: Seweryn Krajewski
• Seweryn Krajewski – Biblioteka Polskiej Piosenki
• Seweryn Krajewski w bazie Discogs.com (ang.)
• Seweryn Krajewski w bazie filmpolski.pl