Grzegorz Ciechowski

Urodził się 29 sierpnia 1957 w Tczewie^[3][4]. Był drugim z trojga dzieci Zbigniewa Ciechowskiego (1923–1993)^[5], prezesa tczewskiej Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej^[6], i Heleny Omernik (1930^[5]–2022^[7]). Miał siostry: Aleksandrę (ur. 26 sierpnia 1954) i Małgorzatę (ur. 1966)^[8]. W Tczewie uczęszczał do szkoły podstawowej i I Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie, w którym w 1976 złożył egzamin dojrzałości.

W latach szkolnych rozwijał zainteresowania muzyczne i literackie; grał na flecie i pianinie, występował w chórze i jako flecista w zespołach Nocny Pociąg i (od 1976) Jazz Formation. Pisał wiersze i zbierał płyty, a także ćwiczył kulturystykę. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W trakcie studiów wydał tom wierszy i rozpoczął karierę muzyczną.

W 1979 dołączył jako flecista do zespołu Res Publica prowadzonego przez Jana Castora, a w 1980 został liderem i wokalistą grupy, i zmienił jej nazwę na Republika ^[9]. Zespół rozpoczął publiczne występy jesienią 1981 w Studenckim Klubie Pracy Twórczej „Od Nowa” w Toruniu przy Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu^[10]. Nagrał z Republiką dwa albumy: Nowe sytuacje (1983) i Nieustanne tango (1984), na który napisał większość piosenek, a niektóre stały się przebojami.

Jako jeden z pierwszych w polskim show-biznesie zaczął stosować kontrowersję jako sposób na promocję zespołu i swojej osoby. Wyreżyserował reportaż radiowy, w którym zaprezentował się jako gwiazda rocka^[11].

W 1986 zakończył działalność Republiki i stworzył solowy projekt muzyczny Obywatel G.C., pod którego szyldem wydał album o tym samym tytule (1986). Jego solowa twórczość była bardziej osobista i łagodniejsza, a brzmienie bardziej oparte na instrumentach klawiszowych i mniej oryginalne niż wcześniej. Wyraźnie wzbogacił instrumentarium, grał m.in. na pianie Fendera i organach Hammonda. W styczniu 1986 wziął udział jako klawiszowiec w pierwszej sesji nagraniowej debiutanckiego albumu zespołu Kobranocka^[12]. W sierpniu 1988 wystąpił na festiwalu w Sopocie, na którym premierowo wykonał piosenkę „Nie pytaj o Polskę” ze swojej nadchodzącej płyty^[13]. Następnie wyruszył w cieszącą się popularnością trasę koncertową po Polsce, która obejmowała występy w Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Katowicach, Łodzi i Olsztynie^[14] W czasie trwania tej trasy, w listopadzie 1988, wydał album pt. Tak! Tak!, który początkowo miał zawierać jego utwory w wykonaniu innych artystów, ale podczas nagrań demo zmienił zdanie i zdecydował się sam nagrać partie wokalne^[13]. Album promował singlami „Nie pytaj o Polskę” i „Tak... tak... to ja”, które dotarły do pierwszej miejsca na liście przebojów^[13]. W 1989 wydał album z napisaną przez siebie ścieżką dźwiękową do filmu Stan strachu.

W 1990 wrócił do śpiewania z Republiką, a pierwszy koncert po zjednoczeniu zagrali na 27. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na którym wystąpił także z projektem Obywatel G.C.^[15]. Po reaktywacji Republiki odbył z nią trasę koncertową dla amerykańskiej Polonii w Chicago i Nowym Jorku oraz wydał album pt. 1991^[16], który promowali utworem „Lawa”. Ciechowski w tym samym roku wydał także solowy album pt. Obywatel świata i napisał muzykę filmową do serialu Schloss Pompon Rouge, a Roland Rowiński napisał scenariusz do filmu Obywatel świata na podstawie noweli Ciechowskiego. Artysta w 1993 wydał z Republiką album pt. Siódma pieczęć i płytę z zapisem koncertu akustycznego pt. Republika bez prądu.

Od połowy lat 90. stabilizował swoje życie osobiste i karierę muzyczną, m.in. wydał składankową płytę solową pt. Selekcja i tom wierszy Wokół niej, a z Republiką nagrał płytę pt. Republika marzeń. W 1996 pod pseudonimem artystycznym Grzegorz z Ciechowa wydał album pt. OjDADAna z muzyką nawiązującą do polskiego folkloru, zawierającą m.in. utwór „Piejo kury, piejo”. Udzielał się też jako producent płytowy, współpracował m.in. z Kayah, Kasią Kowalską, Justyną Steczkowską, Marcinem Rozynkiem, Krzysztofem Antkowiakiem i Katarzyną Groniec. W 1998 nagrał i wydał przedostatni album z Republiką pt. Masakra, który promowali przebojami: „Mamona”, „Raz na milion lat” i „Odchodząc”. Napisał ścieżkę dźwiękową do filmu Wiedźmin (2001)^[17].

Nagrania do kolejnej płyty Republiki przerwała niespodziewana śmierć Ciechowskiego. Kilka gotowych piosenek, m.in. „Śmierć na pięć”, zostało wydanych w 2002 na albumie pt. Republika. Zespół zakończył działalność koncertem pt. „Kombinat”, który odbył się 16 marca 2002 w ramach 23. Przeglądu Piosenki Aktorskiej^[18].

Archiwalne nagrania Ciechowskiego i Republiki ukazały się po śmierci artysty w kilku obszernych wydawnictwach płytowych. Album z koncertem zespołu, zarejestrowanym w 1998 w studiu Programu Trzeciego, dołączono 7 listopada 2007^[19] do dziennika „Rzeczpospolita”. Od kilku lat odbywają się w Tczewie festiwale jego muzyki In memoriam. Toruń przyznaje nagrodę artystyczną jego imienia. Pod koniec lata 2007 przygotowano książkę o Obywatelu G.C. pt. „Grzegorz Ciechowski 1957–2001. Wybitny artysta rodem z Tczewa”, którą zredagował jego szkolny kolega, poseł Jan Kulas. Książka ukazała się w 50. rocznicę urodzin muzyka.

Mieszkał przy ul. Wojskowej na warszawskim Zaciszu^[20].

Zmarł niespodziewanie w sobotę, 22 grudnia 2001 w szpitalu w Warszawie^[21], po przeprowadzonej w trybie nagłym operacji tętniaka serca. Tuż przed tym zabiegiem spisał testament^[22].

4 stycznia 2002 odbył się pogrzeb Ciechowskiego, a urnę z jego prochami złożono na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C 17, rząd 5)^[23][24][25].

• 1996: ojDADAna

• 1991: Schloss Pompon Rouge (ścieżka dźwiękowa)
• 2001: Wiedźmin (ścieżka dźwiękowa)
• 2004: Kolekcja – 10-płytowa antologia dokumentująca solową działalność artysty

• 2005: Republique – muzyka Grzegorza Ciechowskiego w aranżacji Stefana Sendeckiego wykonywana przez Kwartet Śląski
• 2007: Grzegorz Ciechowski 1957–2001 Wybitny artysta rodem z Tczewa – książka pod redakcją Jana Kulasa
• 2010: Ciechowski. Moja krew – największe przeboje Ciechowskiego i Republiki wykonane przez Kasię Kowalską w studiu imienia Agnieszki Osieckiej