Och, Karol

Och, Karol
Gatunek

komedia erotyczna

Rok produkcji

1985

Data premiery

21 października 1985

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

94 min

Reżyseria

Roman Załuski

Scenariusz

Ilona Łepkowska

Główne role

Jan Piechociński
Danuta Kowalska

Muzyka

Seweryn Krajewski

Zdjęcia

Stanisław Moszuk

Scenografia

Wojciech Majda

Kostiumy

Alicja Wasilewska

Montaż

Roman Kolski

Produkcja

Studio Filmowe Oko

Och, Karol – polska komedia erotyczna z 1985 roku w reżyserii Romana Załuskiego.

Fabuła

Karol Górski, choć jest żonaty, to jednak spotyka się z kilkoma innymi kobietami. Żona, Maria, cierpliwie to znosi, lecz i jej cierpliwość się kończy. Pewnego dnia Karol zastaje w domu Marię, Paulinę, Irenę i Wandę – każda z nich troszczy się o niego, losują nawet, która ma spać z Karolem. W pracy spotykają go docinki ze strony Joli, a pocieszenie znajduje w rozmowach z Romanem. Wtedy Karol poznaje barmankę Basię i w jej ramionach szuka pocieszenia, lecz i ona dołącza do kobiet mieszkających w domu. W końcu przez kobiety Karol trafia do szpitala, z którego ucieka przed zakochaną w nim pielęgniarką. Trafia do domu, a tam okazuje się, że tym razem jego żona Maria ma trzech „przyjaciół”.

Obsada

Produkcja

Zdjęcia kręcono w Warszawie (biurowiec ORS przy ul. Nowogrodzkiej 35/41 – biuro Karola, bar „Kuchcik” przy ul. Nowy Świat 64, kawiarnia „Telimena” przy ul. Krakowskie Przedmieście 27, kawiarnia „Tokaj” przy ul. Marszałkowskiej 80, kamienica Taubenhausa, hotel „Forum”, hotel „Metropol”, Ściana Wschodnia, Dworzec Centralny, Ogród Saski, brzeg Wisły przy ul. Wybrzeże Helskie), Łochowie (stacja PKP), Wrocławiu (al. Lipowa 30 – dom Karola) i Świętej Katarzynie (zespół klasztorno-szpitalny przy ul. Dąbrowskiego 8). Operatorem był Stanisław Moszuk, a produkcją w imieniu Zespołu „Oko” kierował Zbigniew Grabowski[1][2].

Odbiór

Choć Och, Karol stał się frekwencyjnym przebojem kinowym jako komedia[3], spotkał się z nieprzychylnymi recenzjami krytyków. W tygodniku „Film” Elżbieta Ciapara napisała: „Film składa się z szeregu scenek, raczej smutnych niż wesołych, luźnie powiązanych... W kryzysie polskiej kinematografii i nieudana komedia może być hitem”[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. Niepozorny uwodziciel. Film”. nr 24/1985 (1876) (XL), s. 2, 16 czerwca 1985. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.
  2. Elżbieta Dolińska. Wielki mag. Film”. nr 25/1985 (1877) (XL), s. 6–7, 23 czerwca 1985. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.
  3. Bożena Janicka. Seksplozja. Film”. nr 45/1985 (1897) (XL), s. 9, 10 listopada 1985. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.
  4. Elżbieta Ciapara. Video: Och, Karol. Film”. nr 4/1992 (2219) (XLVII), s. 24, 24 stycznia 1992. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.

Bibliografia

Linki zewnętrzne