Jewhen Mojsiuk

Jewhen Mojsiuk
Євге́н Мойсю́к
Wojownik Żenia
Ilustracja
Jewhen Mojsiuk (2021)
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

7 października 1979
Czerniowce, USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

od 2000

Siły zbrojne

Siły Zbrojne Ukrainy

Formacja

Wojska Desantowo-Szturmowe

Jednostki

25 Brygada Powietrznodesantowa

Stanowiska

dowódca Wojsk Desantowo-Szturmowych
zastępca Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Ukrainy
wiceminister obrony

Główne wojny i bitwy

stabilizacja Kosowa,
okupacja Iraku,
wojna rosyjsko-ukraińska:

Odznaczenia
Krzyż Bojowych Zasług (Ukraina) Order Bohdana Chmielnickiego II klasy (Ukraina) Order Bohdana Chmielnickiego III klasy (Ukraina) Order Daniela Halickiego

Jewhen Heorhijowycz Mojsiuk (ukr. Євге́н Гео́ргійович Мойсю́к; ur. 7 października 1979 w Czerniowcach) – ukraiński wojskowy, generał porucznik, wiceminister obrony Ukrainy (od 2025), wcześniej zastępca Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Ukrainy (2021–2024) i dowódca Wojsk Desantowo-Szturmowych (2019–2021). Zaangażowany w wojnę rosyjsko-ukraińską przez cały okres jej trwania, kierował obroną lotniska w Doniecku.

Życiorys

Urodził się w Czerniowcach 7 października 1979 roku[1].

W 2000 roku ukończył Wydział Powietrznodesantowy w Odeskim Instytucie Wojsk Lądowych[1][2], umocowanym w strukturach Akademii Wojskowej w Odessie. W latach 2000–2004 Mojsiuk dowodził plutonem, a później kompanią w 25 Brygadzie Powietrznodesantowej[1]. W późniejszym czasie miał pod swoją komendą między innymi ukraińskie kontyngenty wojskowe w Iraku[1], a także w Kosowie[2]. W 2009 roku rozpoczął naukę na Narodowym Uniwersytecie Obrony Ukrainy im. Iwana Czerniachowskiego w Kijowie, którą pobierał do 2011 roku[1].

W momencie wybuchu wojny rosyjsko-ukraińskiej (marzec 2014 roku), Mojsiuk dowodził jednym z oddziałów 25 Brygady Powietrznodesantowej, który zbliżył się do granicy rosyjsko-ukraińskiej. Kolumna pojazdów ukraińskich w rejonie wołnowaskim bez wyraźnego powodu została wtedy zaatakowana przez prorosyjskich aktywistów, którzy utrudniali ruch konwoju w kierunku granicy. W rezultacie kolumnę zmuszono do spędzenia nocy w warunkach polowych. Obóz rozbito na polu, przy śnieżnej pogodzie. Następnego dnia, po negocjacjach z prorosyjskimi separatystami, przy udziale lokalnych urzędników, żołnierzom pozwolono kontynuować przejazd w kierunku dworca kolejowego Karan[3].

W czasie wojny w Donbasie dowodził obroną lotniska w Doniecku, aż do momentu jego całkowitego poddania. Następnie nakazał odwrót sił ukraińskich do wsi Pisky[4].

21 września 2019 został dowódcą Wojsk Desantowo-Szturmowych[5]. 21 lipca 2021 odwołano go ze stanowiska[6][7].

29 lipca 2021 został mianowany zastępcą Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Ukrainy[8].

8 lutego 2024 roku Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych Ukrainy Wałerij Załużny został odwołany, po czym w dniach od 9 do 11 lutego zwolniono również jego zastępców, Mojsiuka i Mychajłę Zabrodskiego, szefa Sztabu Generalnego Serhija Szaptałę oraz dowódcę Połączonych Sił Serhija Najewa[9].

7 lutego 2025 roku powołano dwóch wojskowych, kapitana Wałerija Czurkina oraz Mojsiuka na nowych wiceministrów obrony[10].

Wewnątrz armii ukraińskiej Mojsiuk znany był jako „Wojownik Żenia” (ukr. Женя-война)[11].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Generał porucznik Jewhen Mojsiuk. Ministerstwo Obrony Ukrainy. [dostęp 2022-10-21]. (ang.).
  2. 1 2 Oni dowodzą ukraińską armią – przegląd dowódców Sił Zbrojnych Ukrainy [online], Polska Agencja Prasowa SA [dostęp 2022-10-21] (pol.).
  3. ↑ Как Донетчина сопротивляется милитаризации [online], Dialog-Inform, 12 września 2014 [dostęp 2022-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-12].
  4. ↑ Президент нагородив легендарних бойових командирів АТО [online], president.gov.ua, 15 listopada 2015 [dostęp 2022-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-15].
  5. ↑ В ДШВ новий командувач [online], Мілітарний [dostęp 2022-10-21] (ukr.).
  6. ↑ Zełenski naznacza nowego szefa wojsk desantowo-szturmowych. Kolejna zmiana w resortach siłowych [online], Biełsat TV [dostęp 2022-10-21] (pol.).
  7. ↑ Генерал Євген Мойсюк звільнений з посади командувача ДШВ [online], Мілітарний [dostęp 2022-10-21] (ukr.).
  8. ↑ Уже колишній глава ДШВ Євген Мойсюк став заступником головнокомандувача ЗС України [online], novynarnia.com, 29 lipca 2021 [dostęp 2022-10-21] (ukr.).
  9. ↑ Rewolucja kadrowa w armii ukraińskiej [online], Ośrodek Studiów Wschodnich, 13 lutego 2024 [dostęp 2025-03-26] (pol.).
  10. ↑ Cabinet appoints two deputy defense ministers [online], ukrinform.net, 7 lutego 2025 [dostęp 2025-03-26] (ang.).
  11. ↑ Można było wysłać do niego SMS i dostać w odpowiedzi serduszko. Gen. Załużny zorganizował ukraińską obronę. Dowodził armią jak CEO korporacji [online], Forbes, 24 lutego 2024 [dostęp 2025-03-26] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.