Killer World Tour

Killer World Tour
Ilustracja
Wykonawca trasy koncertowej
Iron Maiden
Promowane albumy

Killers

Lokalizacje

Ameryka Północna, Europa, Azja

Data rozpoczęcia

17 lutego 1981

Data zakończenia

23 grudnia 1981

Liczba koncertów

138
odwołanych: 12

Widownia

1,7 mln

Iron Maiden
Iron Maiden Tour
(1979–1980)		 Killer World Tour
(1981)		 The Beast on the Road
(1982)

Killer World Tour – trasa koncertowa heavymetalowej formacji Iron Maiden trwająca od 17 lutego 1981 do 23 grudnia 1981 roku, obejmowała ona koncerty na trzech kontynentach, w 15 krajach świata. Grupa po raz pierwszy w karierze zagrała w Ameryce Północnej (jako gość specjalny Judas Priest na trasie „World Wide Blitz Tour 1981” oraz UFO na kilku koncertach)[1] oraz Japonii, gdzie zarejestrowano ścieżki na koncertowy mini album Maiden Japan[2]. Zespół zagrał brytyjskie koncerty w większych obiektach, w tym po raz pierwszy jako gwiazda wieczoru w londyńskiej sali Hammersmith Odeon[3].

Było to również ostatnie tournée, w którym uczestniczył wokalista Paul Di’Anno, który został usunięty z szeregów grupy za niesubordynację i nadużywanie alkoholu oraz kokainy[4]. Zastąpił go pochodzący z grupy Samson charyzmatyczny, obdarzony niezwykle silnym głosem Bruce Dickinson. Grupa wystąpiła z nowym frontmanem podczas serii jesiennych koncertów we Włoszech, pierwszy z koncertów odbył się w Bolonii, 26 października 1981 roku. Trasę zakończyły trzy koncerty w Londynie, w tym czasie muzycy rozpoczęli intensywną pracę nad trzecim albumem studyjnym The Number of the Beast[5].

W toku tournée grupa zagrała serię samodzielnych koncertów w Europie Zachodniej, zapełniając obiekty o pojemności od tysiąca do 10 tys. widzów. Ogromnym zainteresowaniem cieszyły się koncerty w Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech i we Włoszech – w tych krajach grupa była gwiazdą pierwszej wielkości. Siedem koncertów w Japonii wyprzedano na pniu, zaś przyjęcie Brytyjczyków graniczyło z ekstazą. Podczas koncertu na „Summernight Festival 1981” w Norymberdze było obecnych około 100 tys. widzów. Grupa po raz pierwszy w karierze wystąpiła w Bloku Wschodnim, dając koncert na festiwalu muzycznym w Belgradzie (Jugosławia) dla 50 tys. widzów. Był to nie tylko pierwszy występ Iron Maiden za Żelazną Kurtyną, lecz również pierwszy koncert przedstawicieli nowej generacji heavy metalu w tzw. Bloku Wschodnim[6]. Zespół dał również pierwsze występy festiwalowe, podczas których był headlinerem, lub co-headlinerem imprezy (Milwaukee, Belgrad, Annecy, Orange, Offenbach)[7].

Z uwagi na częstą niedyspozycję wokalisty Paula Di’Anno kilkanaście koncertów trasy zostało anulowanych. Odwołano część wyprzedanych koncertów w Niemczech, co doprowadziło do zamieszek ulicznych opisywanych przez tamtejszą prasę[3][7]. Ostatni koncert grupy z dotychczasowym frontmanem miał miejsce w Kopenhadze (Odd Fellow Mansion), 10 września 1981 roku. „Killer World Tour” okazała się dużym sukcesem, w ramach trasy muzycy występowali w małych i wielkich salach, na stadionach i wielkich festiwalach. Zabukowano 138 koncertów, zainteresowanie którymi wyraziło 1,7 mln widzów na całym świecie[4].

Supporty

  • Trust – trasa po Wielkiej Brytanii[8].
  • Whitesnake – koncerty amerykańskie[8].
  • Accept – koncerty niemieckie[8].
  • More – koncerty europejskie[8].
  • Ocean – koncerty europejskie[8].
  • Humble Pie – koncerty amerykańskie[8].
  • Bijelo Dougone – koncerty we Włoszech[8].
  • Joe Perry Project – koncerty amerykańskie[8].

Artyści supportowani przez Iron Maiden

Setlista

Bruce Dickinson w Iron Maiden 1981 rok.
  • Introdukcja[9]: „The Ides of March” (z albumu Killers, 1981) na wszystkich koncertach trasy.
  1. „Wrathchild” (z albumu Killers, 1981)
  2. „Purgatory” (z albumu Killers, 1981)
  3. „Sanctuary” (z albumu Iron Maiden, 1980)
  4. „Remember Tomorrow” (z albumu Iron Maiden, 1980)
  5. „Another Life” (z albumu Killers, 1981)
  6. „Genghis Khan” (z albumu Killers, 1981)
  7. „Killers” (z albumu Killers, 1981)
  8. „Innocent Exile” (z albumu Killers, 1981)
  9. „Murders in the Rue Morgue” (z albumu Killers, 1981)
  10. „Twilight Zone” (z albumu Killers, 1981)
  11. „Phantom of the Opera” (z albumu Iron Maiden, 1980)
  12. „Iron Maiden” (z albumu Iron Maiden, 1980)

Bisy[9]:

  1. „Running Free” (z albumu Iron Maiden, 1980)
  2. „Transylvania” (z albumu Iron Maiden, 1980)
  3. Guitar solo
  4. „Drifter” (z albumu Killers, 1981)
  5. „Prowler” (z albumu Iron Maiden, 1980)

Uwagi:

  • „Strange World” (z albumu Iron Maiden, 1980) oraz „I’ve Got the Fire” (cover grupy Montrose) były wykonywane tylko kilkakrotnie, w tym podczas trasy po Japonii[9].
  • „22 Acacia Avenue” i „Children of the Damned” wykonano 15 listopada podczas koncertu w Rainbow Theatre jako zapowiedź trzeciego albumu The Number of the Beast. Solo w intro do „Children of the Damned” różniło się od wersji albumowej[9].
  • „The Prisoner” i „Run to the Hills” zostały zagrane podczas „tajnego” show w Ruskin Arms, 23 grudnia 1981 roku. „The Prisoner” miał nieco inny tekst w drugiej partii refrenu[9].

Oprawa trasy

Iron Maiden, Steve Harris w Manchester Apollo

Oprawa trasy w zasadzie była kontynuacją pomysłów, które grupa zaprezentowała w 1980 roku. Formacja użyła dokładnie tego samego zestawu świateł, opartego na tradycyjnych reflektorach zawieszonych na trzech rampach, oraz ośmiu zestawów z szesnastoma jupiterami, ustawionych po bokach estrady, nad zestawem perkusyjnym oraz w głębi sceny. Grupa wykorzystała także kaskady halogenów zamontowanych na górnej rampie i po bokach sceny. System oświetleniowy ukrywał kilka linijek wyposażonych w światła punktowe oraz dodatkowe reflektory otaczające zestaw perkusyjny i rozmieszczone na szczycie sceny. Pojawiła się natomiast dodatkowa kotara z wizerunkiem maskotki – Eddiego znanym z okładki promowanego albumu Killers czy specjalna, obrotowa kula lustrzana rozświetlająca publiczność. Nie wykorzystywano pirotechniki, natomiast nader chętnie ekipa techniczna wtłaczała na estradę kłęby pary z suchego lodu[4].

Podobnie, jak miało to miejsce przed rokiem, podczas prezentowania kompozycji „Iron Maiden” na scenę wkraczali techniczni przebrani za maskotkę grupy, dzierżąc w dłoniach miotacze suchego lodu zwieńczone reflektorami. Muzykom na tym etapie kariery zależało, na zachowaniu surowego wizerunku koncertowego, pozbawionego zbytnich upiększeń i para-teatralnych rekwizytów. Zrezygnowano z jakiejkolwiek scenografii, jeśli nie liczyć symetrycznie rozstawionych zestawów kolumn i wzmacniaczy czy podium pod perkusję. Liczył się wyłącznie surowy heavy rock. Koncerty, w których uczestniczył już Bruce Dickinson pod względem wizerunkowym nie odbiegały od tego standardu, natomiast w ramach rozgrzewki zespół kilkakrotnie wykonał parę kompozycji przygotowanych na trzeci album studyjny[4].

Daty trasy

UWAGA! w wyniku aktualizacji danych, nazwy obiektów nie muszą się pokrywać ze stanem pierwotnym, znanym z materiałów prasowych grupy.

Data Miasto Kraj Obiekt
Europa
17 lutego 1981IpswichAnglia AngliaGaumont Hall
18 lutego 1981NorwichUniversity of East Anglia
19 lutego 1981OksfordNew Theatre
20 lutego 1981LancasterLancaster University
21 lutego 1981DerbyAssembly Rooms
22 lutego 1981ManchesterO2 Apollo Manchester
23 lutego 1981HanleyVictoria Hall
24 lutego 1981DunstableQueensway Hall
26 lutego 1981GuildfordGuildford Civic Hall
27 lutego 1981BristolColston Hall
28 lutego 1981TauntonOdeon
1 marca 1981BournemouthWinter Gardens
2 marca 1981SouthamptonGaumont Theatre
4 marca 1981BradfordSt George’s Hall
5 marca 1981LiverpoolLiverpool Empire
6 marca 1981MiddlesbroughTown Hall
7 marca 1981Newcastle upon TyneNewcastle City Hall
8 marca 1981GlasgowSzkocja SzkocjaApollo Glasgow
9 marca 1981EdynburgOdeon
10 marca 1981SheffieldAnglia AngliaSheffield City Hall
12 marca 1981BirminghamBirmingham Odeon
13 marca 1981CambridgeCorn Exchange
14 marca 1981BracknellLeisure Centre
15 marca 1981LondynHammersmith Odeon
18 marca 1981LilleFrancja FrancjaPalais St. Sauveur
19 marca 1981HawrArena des Soprts
20 marca 1981ReimsMaison des Sports
21 marca 1981ParyżBataclan
22 marca 1981
23 marca 1981LyonPalais d’Hiver
24 marca 1981MiramasSalle des Fêtes
25 marca 1981TulonPatinoire Vert Côteau
26 marca 1981NiceaThéâtre de verdure de Nice
27 marca 1981MontpellierPalais des Sports
28 marca 1981NiceaPalasport Olimpicco Arena
29 marca 1981 San Remo Włochy Włochy Teatro Ariston
30 marca 1981MediolanRolling Stone
31 marca 1981Reggio nell’EmiliaPalasport
1 kwietnia 1981BresciaPalasport
2 kwietnia 1981GorycjaPalasport
2 kwietnia 1981
3 kwietnia 1981TurynPalaRuffini
5 kwietnia 1981ZurychSzwajcaria SzwajcariaVolkshaus
6 kwietnia 1981MonachiumNiemcy NiemcyCircus Krone
7 kwietnia 1981DüsseldorfPhilipshalle
8 kwietnia 1981KoloniaColliseum
9 kwietnia 1981KasselArena
10 kwietnia 1981BerlinNeue Welt
12 kwietnia 1981WürzburgKD Halle
13 kwietnia 1981MannheimMannheim Halle
14 kwietnia 1981VillingenCentrum
15 kwietnia 1981KarlsruheHalle
16 kwietnia 1981ErlangenMusik Center
17 kwietnia 1981StrasburgFrancja FrancjaArena
18 kwietnia 1981MiluzaPalais des Sports
19 kwietnia 1981DouvaineSalle de la Bulle
21 kwietnia 1981TuluzaColomiers Hall
22 kwietnia 1981BordeauxSalle du Grand Parc
23 kwietnia 1981OrleanRothonde
24 kwietnia 1981GenkBelgia BelgiaLimburghal
25 kwietnia 1981AntwerpiaCine Roma Hall
26 kwietnia 1981LejdaHolandia HolandiaGroenoordhal
27 kwietnia 1981WinschotenDe Klinker
28 kwietnia 1981NijmegenConcertgebouw de Vereeniging
29 kwietnia 1981BremaNiemcy NiemcyBeat Club Show
30 kwietnia 1981[a]OffenbachOffenbach Stadion
1 maja 1981HamburgSporthalle
2 maja 1981[b]DortmundDortmunder Stadion
9 maja 1981OsloNorwegia NorwegiaOslo Arena
Azja
21 maja 1981TokioJaponia JaponiaTokyo KNH
22 maja 1981OsakaFestival Hall
23 maja 1981NagojaAichi KNH
24 maja 1981TokyoNakano Sun Plaza Hall
24 maja 1981
25 maja 1981
26 maja 1981
Ameryka Północna
3 czerwca 1981Las Vegas, NevadaStany Zjednoczone Stany ZjednoczonePlanet Hollywood Resort
4 czerwca 1981Phoenix, ArizonaArizona Coliseum
5 czerwca 1981El Paso, TeksasEl Paso Coliseum
6 czerwca 1981Odessa, TeksasEctor County Coliseum
7 czerwca 1981Lubbock, TeksasMemorial Coliseum
8 czerwca 1981McAllen, TeksasVilla Real Center
9 czerwca 1981Laredo, TeksasLerdo Center
10 czerwca 1981San Antonio, TeksasConvention Center Arena
11 czerwca 1981Dallas, TeksasMoody Coliseum
13 czerwca 1981Houston, TeksasSam Houston Coliseum
14 czerwca 1981Detroit, MichiganHarpos Theatre
19 czerwca 1981Toronto, OntarioKanada KanadaConcert Hall
21 czerwca 1981Montreal, QuebecLe Club
22 czerwca 1981[c]Milwaukee, MichiganStany Zjednoczone Stany ZjednoczoneHenry Maier Park
26 czerwca 1981Lynwood, IllinoisPoint East Center
27 czerwca 1981Cleveland, OhioAgora Ballroom
28 czerwca 1981Landover, MarylandCapital Centre
1 lipca 1981Asbury Park, New JerseyAsbury Park Arena
2 lipca 1981Salisbury, MarylandWicomico Youth Center
3 lipca 1981Norfolk, WirginiaNorfolk Scope
4 lipca 1981Pittsburgh, PensylwaniaStanley Auditorium
7 lipca 1981Myrtle Beach, Karolina PołudniowaCivic Center
9 lipca 1981Atlanta, GeorgiaFox Theatre
10 lipca 1981Johnson City, TennesseeFreedom Hall
11 lipca 1981Memphis, TennesseeMid-South Coliseum
12 lipca 1981Trotwood, OhioHara Arena
15 lipca 1981Johnstown, PensylwaniaCambria Arena
16 lipca 1981Buffalo, Nowy JorkShea’s Performing Arts Center
17 lipca 1981Rochester, Nowy JorkAuditorium Amphitheatre
18 lipca 1981Syracuse, Nowy JorkLandmark Theatre
19 lipca 1981Albany, Nowy JorkPalace Theatre
21 lipca 1981Nowy JorkPalladium NYC
22 lipca 1981
23 lipca 1981
24 lipca 1981
25 lipca 1981New Haven, ConnecticutNew Haven Coliseum
26 lipca 1981Allentown, PensylwaniaGreat Allentown Fair
28 lipca 1981Boston, MassachusettsBoston Gardens
29 lipca 1981Baltimore, MarylandRoyal Farms Arena
30 lipca 1981Upper Darby, PennsylvaniaTower Theater
1 sierpnia 1981San Bernardino, KaliforniaSwing Auditorium
4 sierpnia 1981Long Beach, KaliforniaLong Beach Arena
Europa
15 sierpnia 1981[d]StuttgartNiemcy NiemcyCannstatter Wasen
16 sierpnia 1981[d]NorymbergaZeppelinfeld Stadion
22 sierpnia 1981[e]BaarloHolandia HolandiaSport Park
23 sierpnia 1981[d]DarmstadtNiemcy NiemcyStadion am Böllenfalltor
26 sierpnia 1981FréjusFrancja FrancjaDes Stadione Civile
27 sierpnia 1981Cap d'AgdeArènes des Sports
29 sierpnia 1981BajonnaBayonne Stadio
31 sierpnia 1981[f]AnnecyParc des Sports
1 września 1981[f]OrangeThéâtre antique d’Orange
6 września 1981[g]Belgrad JugosławiaHippodrome
8 września 1981SztokholmSzwecja SzwecjaDraken Göta Lejon
9 września 1981LundOlympen
10 września 1981KopenhagaDania DaniaOdd Fellows Mansion
26 października 1981BoloniaWłochy WłochyLand Rover Arena
27 października 1981RzymTeatro Tenda Open Air
28 października 1981FlorencjaArena
29 października 1981PadwaPalasport
30 października 1981MediolanPalalido Arena
15 listopada 1981LondynAnglia AngliaRainbow Theatre
16 listopada 1981
23 grudnia 1981The Ruskin Arms (Secret Show)

Uwagi

  1. ↑ Headliner „Heavy Metal Festival”
  2. ↑ Festiwal „Dortmund Rock 1981”
  3. ↑ Festiwal „Milwaukee Rock Fest”
  4. 1 2 3 Festiwal „Summernight 1981”
  5. ↑ Festiwal „Rock The Holland”
  6. 1 2 Headliner „France Rock 1981”
  7. ↑ Headliner „Belgrade Rock Festival”
  • Zespół po raz pierwszy wystąpił w Ameryce Północnej, Japonii oraz Jugosławii – był to pierwszy koncert grupy w tzw. Bloku Wschodnim[7].
  • Pierwsze występy festiwalowe, podczas których grupa była headlinerem, lub co-headlinerem (Milwaukee, Belgrad, Annecy, Orange, Offenbach)[7].
  • Samodzielne koncerty Iron Maiden odbywały się w obiektach o pojemności od tysiąca do 10 tys. widzów[7].
  • W ramach trasy muzycy występowali w małych i wielkich salach, na stadionach i wielkich festiwalach[7].
  • Trasa należała do najbardziej intensywnych eskapad zespołu, za przykład może służyć rozkład koncertów we Francji i Włoszech w okresie marzec - kwiecień[7].
  • 10 września 1981 roku w Kopenhadze odbył się ostatni koncert z Paulem Di’Anno[7].
  • 23 października 1981 roku w Bolonii grupa dała pierwszy w historii koncert z Bruce’em Dickinsonem[7].
  • 43 koncerty w Ameryce Północnej zgromadziły łącznie 500 tys. fanów[7].
  • 8 koncertów w stanie Teksas zgromadziło łącznie 110 tys. fanów[7].
  • Na festiwalu w Milwaukee stawiło się ponad 45 tys. fanów[7].
  • 7 koncertów w Japonii przyciągnęło 25 tys. fanów. Dwa ostatnie koncerty odwołano z uwagi na niedyspozycję wokalisty[7].
  • 12 koncertów we Włoszech przyciągnęło ponad 60 tys. fanów[7].
  • 22 koncerty we Francji zobaczyło poło 160 tys. fanów – był to absolutny rekord w historii grupy oraz dla wykonawcy heavymetalowego[7].
  • 17 koncertów w Niemczech zobaczyło 340 tys. fanów. Rekord w historii grupy[7].
  • Podczas „Summernight Festival ’81” na Zeppelinfeld zgromadziło się ponad 100 tys. widzów[7].
  • Formacja dotarła także do Jugosławii, by wystąpić na festiwalu w Belgradzie przed 50 tys. widownią. Był to nie tylko pierwszy występ grupy za Żelazną Kurtyną, lecz również pierwszy koncert przedstawicieli nowej generacji heavy metalu w tzw. Bloku Wschodnim[6]
  • Koncerty zabukowane na 10 – 16 oraz 30 kwietnia w Niemczech, 27 kwietnia w Holandii, 1 maja w Niemczech, 9 maja w Norwegii oraz 25 i 26 maja w Tokio zostały odwołane ze względu na niedyspozycję wokalisty, który wybrał styl życia „gwiazdy rocka”, będąc – jak twierdził Di’Anno „zaskoczony sytuacją, która stała się udziałem muzyka potężnego zespołu heavymetalowego”[7].
  • W Nagoi zarejestrowano materiał na koncertowy mini album Maiden Japan[7].
  • W Kanadzie grupa dała pierwsze samodzielne koncerty. Telewizja w Toronto przygotowała specjalny dokument o zespole[7].
  • Odwołanie ośmiu koncertów w Niemczech wywołało „zamieszki uliczne” rozczarowanych fanów[7].
  • Koncerty w Wielkiej Brytanii odbywały się w kilkutysięcznych salach, w tym po raz pierwszy muzycy zagrali jako gwiazda wieczoru w londyńskiej prestiżowej sali Hammersmith Odeon przed 5 tys. widzów[7].
  • Ostatni koncert trasy grupa zagrała jako „Genghis Khan & Charlottes The Harlots”. Dochód z koncertu został w całości przeznaczony na cele charytatywne[7].

Przypisy

  1. ↑ Wall, Mick: Iron Maiden: Run to the Hills, the Authorised Biography III. Sanctuary Publishing, 2004, s. 250. ISBN 1-86074-542-3. (ang.).
  2. ↑ Garry Bushell: Running Free, The Official Story of Iron Maiden II. Zomba Books, 1985, s. 91. ISBN 0-946391-84-X. (ang.).
  3. 1 2 Wall, Mick: Iron Maiden: Run to the Hills, the Authorised Biography III. Sanctuary Publishing, 2004, s. 189. ISBN 1-86074-542-3. (ang.).
  4. 1 2 3 4 Wall, Mick: Iron Maiden: Run to the Hills, the Authorised Biography III. Sanctuary Publishing, 2004, s. 193. ISBN 1-86074-542-3. (ang.).
  5. ↑ Wall, Mick: Iron Maiden: Run to the Hills, the Authorised Biography III. Sanctuary Publishing, 2004, s. 219. ISBN 1-86074-542-3. (ang.).
  6. 1 2 Killer World Tour, [w:] Stjepan Juras, Killers, Zadar, Croatia: Maiden Croatia Stjepan Juras, 2021, s. 179 - 184, ISBN 978-953-48280-3-8 (ang.).
  7. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 Wall, Mick: Iron Maiden: Run to the Hills, the Authorised Biography III. Sanctuary Publishing, 2004, s. 194. ISBN 1-86074-542-3. (ang.).
  8. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Supporty 1981. maidenfrance.fr. [dostęp 2011-05-13]. (fr.).
  9. 1 2 3 4 5 Setlista 1981. maidenfrance.fr. [dostęp 2011-05-13]. (fr.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.