Kompanie piechoty zmotoryzowanej
Kompania piechoty zmotoryzowanej (kpzmot) – pododdział wojsk lądowych; jest podstawowym pododdziałem batalionu piechoty zmotoryzowanej.
Kompania piechoty zmotoryzowanej SZ RP
Kompania piechoty zmotoryzowanej jest pododdziałem bojowym batalionu piechoty zmotoryzowanej. Może ona prowadzić walkę w składzie batalionu lub taktycznej grupy bojowej, niekiedy także samodzielnie. W ugrupowaniu batalionu może występować w pierwszym rzucie lub stanowić odwód ogólnowojskowy. Na jej bazie w natarciu tworzona moze być grupa rajdowa, pododdział obejścia lub grupa szturmowa. W ubezpieczeniu marszu stanowi szpicę czołowa, boczną lub tylną, a w ubezpieczeniu postoju – oddział czat[1].
Struktura i wyposażenie w 2017
- dowódca kompanii
- zastępca dowódcy kompanii
- szef kompanii
- technik kompanii
- dowództwo kompanii
- trzy plutony piechoty zmotoryzowanej[3][b]
- drużyna zabezpieczenia
- grupa ewakuacyjna
| Wyszczególnienie | pluton | drzab. | grewak. | kompania |
|---|---|---|---|---|
| żołnierze | 34 | 6 | 4 | 122 |
| transporter opancerzony Rosomak | 4 | 14 | ||
| Samochody c-t | 2 | 2 | ||
| Samochód o-t | 1 | 2 | ||
| wóz zabezpieczenia technicznego | 1 | 1 | ||
| moździerze LM-60 | 1 | 3 | ||
| granatnik automatyczny MK-19 | 1 | 3 | ||
| karabin maszynowy UKM | 3 | 9 | ||
| granatnik przeciwpancerny RPG-7 | 3 | 9 | ||
| radiostacje RRC-9210 | 1 | 5 | ||
| radiostacje R-3501 | 5 | 2 | 1 | 18 |
Struktura i wyposażenie w 1986
- dowództwo kompanii
- dowódca kompanii
- technik kompanii
- szef kompanii
- kierowca
- sanitariusz
- łącznik (2)[g]
- radiotelegrafista
- załoga transportera dowódcy kompanii (2)
- trzy plutony piechoty zmotoryzowanej (3x 30)
- dowódca plutonu
- pomocnik dowódcy plutonu
- strzelec wyborowy
- trzy drużyny piechoty zmotoryzowanej (9)
- dowódca drużyny
- kierowca transportera opancerzonego
- celowniczy broni pokładowej
- celowniczy ręcznego granatnika przeciwpancernego
- pomocnik celowniczego rgppanc
- celowniczy km PK
- amunicyjny
- strzelec kbk GN
- strzelec
Razem w 1986 w kompanii piechoty zmotoryzowanej było: 10 transporterów SKOT-2a, 1 samochód c-t, 19 ręcznych granatników przeciwpancernych RPG-7, 6 karabinów maszynowych PK, 3 karabiny maszynowe PKS, 9 karabinków-granatników nasadkowych, 1 radiostacja R-107 i 7 radiostacji R-126.
Uwagi
- ↑ Podana jest tu ćwiczebna struktura organizacyjna kompanii piechoty zmotoryzowanej. Poszczególne kompanie SZ RP mogą nieco różnić się zarówno strukturą jak i wyposażeniem.
- ↑ pluton piechoty zmotoryzowanej przeznaczony jest do prowadzenia wszystkich rodzajów działań taktycznych w każdym środowisku walki. Może wykonywać zadania jako bojowy patrol rozpoznawczy, element ubezpieczenia marszowego, grupa wypadowa, grupa torująca lub organizować zasadzkę. W czasie marszu dowódca plutonu przemieszcza się zazwyczaj w desancie KTO 1 drużyny [4].
- ↑ W skład drużyny piechoty zmotoryzowanej wchodzi dowódca drużyny, załoga KTO i sekcji ogniowej. W czasie walki załoga trop pozostaje w KTO, a sekcja ogniowa, wraz z dowódcą drużyny znajduje się w desancie lub spiesza się. Dowódca drużyny po spieszeniu opuszcza transporter i dowodzi bezpośrednio sekcją ogniową. Zadania dla załogi KTO przekazuje za pomocą radiostacji przenośnej[5].
- ↑ Załoga KTO składa się z dowódcy załogi, kierowcy i działonowego[4].
- ↑ W skład sekcji ogniowej wchodził dowódca drużyny, celowniczy UKM, pomocnik celowniczego UKM, celowniczy RPG-7 i pomocnik celowniczego RPG-7; dodatkowo w 1 drużynie występował strzelec radiotelegrafista[5].
- ↑ Drużyną wsparcia dowodzi pomocnik dowódcy plutonu; w jej skład wchodzi ponadto dowódca sekcji ogniowej, celowniczy moździerza, żołnierz obsługi moździerza, celowniczy MK-19 i strzelec ratownik medyczny[6].
- ↑ W nawiasach podano etatową liczbę żołnierzy w jednostce organizacyjnej.
Przypisy
- ↑ Grobelny i Tomasik 2017 ↓, s. 34.
- ↑ Grobelny i Tomasik 2017 ↓, s. 34–38.
- ↑ Grobelny i Tomasik 2017 ↓, s. 35–36.
- 1 2 Grobelny i Tomasik 2017 ↓, s. 36.
- 1 2 Grobelny i Tomasik 2017 ↓, s. 36–37.
- ↑ Grobelny i Tomasik 2017 ↓, s. 38.
- ↑ Grobelny i Tomasik 2017 ↓, s. 35.
Bibliografia
- Zbigniew Grobelny, Robert Tomasik: Ćwiczebne struktury organizacyjne Wojsk Lądowych. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. Instytut Dowodzenia, 2017.