Laverne Eve

Laverne Eve

Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1965 Nassau
Wzrost	180 cm[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Bahamy Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów złoto San Juan 1989 rzut oszczepem złoto Xalapa 1991 rzut oszczepem złoto Bridgetown 1999 rzut oszczepem złoto Gwatemala 2001 rzut oszczepem złoto Saint George’s 2003 rzut oszczepem złoto Nassau 2005 rzut oszczepem złoto Cali 2008 rzut oszczepem srebro Hawana 1993 pchnięcie kulą srebro San Juan 1997 rzut oszczepem brąz Santo Domingo 1981 pchnięcie kulą brąz Santo Domingo 1981 rzut dyskiem brąz Nassau 1985 pchnięcie kulą brąz Hawana 2009 rzut oszczepem Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów brąz Ponce 1993 pchnięcie kulą brąz Maracaibo 1998 rzut oszczepem brąz Cartagena de Indias 2006 rzut oszczepem Igrzyska panamerykańskie srebro Mar del Plata 1995 rzut oszczepem srebro Santo Domingo 2003 rzut oszczepem brąz Winnipeg 1999 rzut oszczepem brąz Rio de Janeiro 2007 rzut oszczepem Igrzyska Wspólnoty Narodów złoto Manchester 2002 lekkoatletyka (rzut oszczepem) srebro Melbourne 2006 lekkoatletyka (rzut oszczepem)

Laverne M. Eve (ur. 16 czerwca 1965 w Nassau^[1]) – bahamska lekkoatletka, oszczepniczka, na początku kariery startująca też w konkurencjach pchnięcia kulą oraz rzutu dyskiem.

Dziewięciokrotna uczestniczka mistrzostw świata (w tym finalistka czempionatu z 2001 i 2003 roku), siedmiokrotna mistrzyni Ameryki Środkowej i Karaibów, czterokrotna medalistka igrzysk panamerykańskich, złota i srebrna medalistka igrzysk Wspólnoty Narodów, trzykrotna medalistka igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów. Pięciokrotna olimpijka (Seul, Atlanta, Sydney, Ateny, Pekin).

Wielokrotna złota medalistka CARIFTA Games oraz mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów w kategoriach wiekowych U18 i U20, mistrzyni obu Ameryk juniorów.

Pierwszy start Bahamki miał miejsce na rozgrywanych w Nassau mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów U18 w 1980 roku, gdzie wywalczyła złoty medal w rzucie dyskiem i srebrny medal w konkurencji pchnięcia kulą (o wadze 3 kg). Startowała również w CARIFTA Games (w latach 1981–1984), zdobywając na nich łącznie jedenaście złotych medali igrzysk. W 1981 roku zadebiutowała na seniorskiej międzynarodowej imprezie lekkoatletycznej, wtedy na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w Santo Domingo otrzymała dwa brązowe medale (w konkurencjach rzutu dyskiem i pchnięcia kulą). Z powodzeniem startowała także na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w kategorii wiekowej U20, między innymi zdobyła dwa złote medale na czempionacie w 1984 roku. Dwa razy w karierze udało się jej zdobyć medal mistrzostw panamerykańskich U20, na czempionacie rozgrywanym także w 1984 roku^[2].

W 1987 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Rzymie. Od tego momentu startowała praktycznie wyłącznie w konkurencji rzutu oszczepem. W debiucie na mistrzostwach globu seniorów odpadła w eliminacjach, nie zaliczając żadnej próby^[3]. Rok później zaliczyła olimpijski debiut, na igrzyskach olimpijskich w Seulu uzyskała w eliminacjach wynik 60,02 m – z nim uplasowała się na 8. miejscu w grupie i jednocześnie nie zakwalifikowała się do finału^[4].

W 1989 roku po raz pierwszy w karierze wywalczyła tytuł mistrzyni Ameryki Środkowej i Karaibów seniorów. Zajęła również 3. miejsce w ramach lekkoatletycznego Pucharu Świata w Barcelonie. Dwa lata później, powtórnie wystąpiła na mistrzostwach świata, tym razem w ramach zmagań rozgrywanych w Tokio wywalczyła w fazie eliminacji 11. miejsce w grupie. W 1993 otrzymała pierwszy w karierze medal igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów (w konkurencji pchnięcia kulą), w 1995 roku zaś po raz pierwszy w historii swych występów została medalistką igrzysk panamerykańskich^[2][3].

Po ośmiu latach przerwy ponownie próbowała sił na igrzyskach olimpijskich. Na igrzyskach w Atlancie najlepszą z trzech prób był rezultat 58,48 m, z którym zajęła 8. miejsce w eliminacjach, ale ponownie nie zdołała awansować do finału^[1][5]. Nie weszła także do finału konkursu rzutu oszczepem rozgrywanych w ramach igrzysk olimpijskich w Sydney, w eliminacjach uzyskała rezultat 58,36 m, który dał jej 8. miejsce w grupie eliminacyjnej i 16. miejsce w gronie wszystkich lekkoatletek^[6].

W 2002 roku sięgnęła po złoty medal igrzysk Wspólnoty Narodów, natomiast rok później pierwszy raz awansowała do finału mistrzostw świata, zajmując w tej fazie zmagań 8. miejsce. Była uczestniczką pierwszego w historii Światowego Finału IAAF, w ramach którego uplasowała się na 4. miejscu^[3].

W 2004 roku na igrzyskach olimpijskich w Atenach uzyskała w eliminacjach wynik 61,22 m plasujący ją na 2. miejscu w grupie (przegrała jedynie z Nikolą Brejchovą). Tym samym zakwalifikowała się do finału, w ramach którego zdołała uzyskać jeszcze lepszy rezultat – 62,77 m, z nim ostatecznie zajęła 6. miejsce w klasyfikacji końcowej zmagań^[7]. Były to zarazem jedyne igrzyska, w których reprezentantce Bahamów udało się wejść do finału^[8].

Na mistrzostwach świata w Helsinkach również udało się jej awansować do finału, tym razem zakończyła rywalizację na 10. miejscu. Dwa lata później na światowym czempionacie w Osace nie zdołała awansować do finału, w grupie eliminacyjnej zajęła 11. miejsce^[3].

W piątym olimpijskim występie, który miał miejsce w Pekinie, uzyskała w eliminacjach wynik 57,36 m plasujący ją 9. miejscu w grupie, jak również 20. miejscu w gronie wszystkich oszczepniczek^[9].

W 2009 roku zdobyła ostatni w karierze medal międzynarodowych zmagań lekkoatletycznych – był nim czwarty brązowy medal mistrzostw Ameryki Środkowej i Karaibów. Po raz ostatni w imprezie lekkoatletycznej wystąpiła 23 czerwca 2012 roku na mistrzostwach Bahamów, wówczas Eve udało się wywalczyć złoty medal czempionatu^[3].

Rok	Zawody	Miasto	Miejsce	Konkurencja	Wynik
1980	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów juniorów młodszych	Nassau		pchnięcie kulą (3 kg)	12,25
				rzut dyskiem	35,16
1981	CARIFTA Games	Nassau		pchnięcie kulą (U17)	13,27
				rzut oszczepem (U17)	39,94
	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Santo Domingo		pchnięcie kulą	13,32
				rzut dyskiem	42,56
1982	CARIFTA Games	Kingston		rzut dyskiem	39,60
				rzut oszczepem	48,62
				pchnięcie kulą	13,66
	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów juniorów	Bridgetown		pchnięcie kulą	13,26
1983	CARIFTA Games	Fort-de-France		rzut dyskiem	42,90
				rzut oszczepem	14,39
				pchnięcie kulą	47,32
	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Hawana		pchnięcie kulą	14,75
1984	CARIFTA Games	Nassau		rzut dyskiem	46,40
				rzut oszczepem	14,66
				pchnięcie kulą	50,14
	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów juniorów	San Juan		rzut oszczepem	50,64
				pchnięcie kulą	13,95
				rzut dyskiem	43,64
				skok wzwyż	1,64
	Mistrzostwa panamerykańskie juniorów	Nassau		pchnięcie kulą	14,93
				rzut oszczepem	53,50
1985	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Nassau		pchnięcie kulą	14,54
1987	Mistrzostwa świata	Rzym	NM H	rzut oszczepem	N/A
1988	Igrzyska olimpijskie	Seul	8. H	rzut oszczepem	60,02
1989	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	San Juan		rzut oszczepem	62,42
	Puchar Świata	Barcelona		rzut oszczepem	60,32
1991	Mistrzostwa świata	Tokio	11. H	rzut oszczepem	55,14
	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Xalapa		rzut oszczepem	47,60
1993	Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów	Ponce		pchnięcie kulą	15,35
1995	Igrzyska panamerykańskie	Mar del Plata		rzut oszczepem	61,26
	Mistrzostwa świata	Göteborg	8. H	rzut oszczepem	58,78
1996	Igrzyska olimpijskie	Atlanta	8. H	rzut oszczepem	58,48
1997	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	San Juan		rzut oszczepem	58,16
	Mistrzostwa świata	Ateny	9. H	rzut oszczepem	58,80
1998	Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów	Maracaibo		rzut oszczepem	57,78
1999	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Bridgetown		rzut oszczepem	61,61
	Igrzyska panamerykańskie	Winnipeg		rzut oszczepem	61,24
	Mistrzostwa świata	Sewilla	6. H	rzut oszczepem	57,97
2000	Igrzyska olimpijskie	Sydney	8. H	rzut oszczepem	58,36
2001	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Gwatemala		rzut oszczepem	59,30
	Mistrzostwa świata	Edmonton	9. H	rzut oszczepem	56,10
2002	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Manchester		rzut oszczepem	58,46
2003	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Saint George’s		rzut oszczepem	56,75
	Igrzyska panamerykańskie	Santo Domingo		rzut oszczepem	60,68
	Mistrzostwa świata	Paryż	8.	rzut oszczepem	59,60
	Światowy Finał IAAF	Monako	4.	rzut oszczepem	62,10
2004	Igrzyska olimpijskie	Ateny	6.	rzut oszczepem	62,77
	Światowy Finał IAAF	Monako	5.	rzut oszczepem	59,85
2005	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Nassau		rzut oszczepem	61,11
	Mistrzostwa świata	Helsinki	10.	rzut oszczepem	57,10
	Światowy Finał IAAF	Monako	4.	rzut oszczepem	61,96
2006	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Melbourne		rzut oszczepem	60,54
	Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów	Cartagena de Indias		rzut oszczepem	57,29
2007	Igrzyska panamerykańskie	Rio de Janeiro		rzut oszczepem	58,10
	Mistrzostwa świata	Osaka	11. H	rzut oszczepem	56,87
2008	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Cali		rzut oszczepem	56,36
	Igrzyska olimpijskie	Pekin	9. H	rzut oszczepem	57,36
2009	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Hawana		rzut oszczepem	58,69
2010	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Nowe Delhi	10.	rzut oszczepem	50,40
	Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów	Mayagüez	4.	rzut oszczepem	51,02
2011	Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów	Mayagüez	5.	rzut oszczepem	50,41
	Igrzyska panamerykańskie	Guadalajara	9.	rzut oszczepem	50,42
Źródło: [2][3]

W trakcie swej kariery sportowej sięgnęła również po trzynaście tytułów mistrzyni kraju, w latach 1998-2012, jeden ze złotych medali wywalczyła w konkurencji rzutu starym modelem oszczepu^[3].

Rekord życiowy zawodniczki to 63,73 m i został ustanowiony 22 kwietnia 2000 roku w Nashville. Do 6 czerwca 2024 był rekordem Bahamów w tej konkurencji lekkoatletycznej^[3].