Lelkowiec gujański
| Setopagis maculosa[1] | |||
| (Todd, 1920) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
lelkowiec gujański | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 brak danych | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
Lelkowiec gujański[5] (Setopagis maculosa) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny lelkowatych (Caprimulgidae). Występuje endemicznie w Gujanie Francuskiej. Nie był widziany od roku 1917 i posiada status gatunku niedostatecznie rozpoznanego. Nie wyróżnia się podgatunków[6].
Morfologia
Skrzydło 139 mm, ogon 112 mm, dziób 8 mm, skok 17,5 mm. Z wierzchu szary i rdzawopłowy. Wierzch głowy pokryty czarnymi paskami, zwężającymi się z tyłu szyi. Pióra na zgięciu skrzydeł posiadają płowoochrowe obrzeżenia, poprzedzone czarnym obszarem. Pokrywy małe I i II rzędu czarne z nieregularnymi kasztanowymi wzorami. Pokrywy średnie i duże podobne, lecz na końcu posiadają plamki o barwie płowej do ochrowopłowej. Lotki I rzędu czarne, cztery najbardziej zewnętrzne posiadają białą plamę w połowie długości. Lotki II rzędu czarne z nieregularnymi kasztanowymi plamami. Boki głowy brązowe. Pokrywy uszne niemalże jednolite, jednak miejscami czarniawe. Broda i górna część gardła czarno-brązowe. Boki gardła białe, oddzielone od pozostałych partii upierzenia otoczką z ochrowopłowych piór o czarnych zakończeniach. Pierś i spód ciała płowe w czarne pasy, podobnie jak i pokrywy podskrzydłowe. Sterówki czarne, zewnętrzna para na chorągiewkach wewnętrznych posiada białą plamę szerokości około 25 mm[2].
Status
Od czasu zebrania holotypu w 1917 roku lelkowiec gujański nie był widziany. W 1982 roku w okolicach Saül złapano osobnika mogącego być samicą tego gatunku, w roku 1999 w okolicach tej samej miejscowości obserwowano dwa lelkowce mogące być lelkowcami gujańskimi. Widywano tamże lelkowce o niepewnym statusie, mogące jednak być lelkowcami żałobnymi (Nyctipolus nigrescens). Jedyne pewne miejsce występowania to progi rzeczne Saut Tamanoir na rzece Mana, gdzie odnaleziono holotyp. W związku z niemożliwością ustalenia liczebności i kondycji populacji gatunkowi nadano status gatunku niedostatecznie rozpoznanego (DD, Data Deficient)[7].
Przypisy
- 1 2 Setopagis maculosa, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2021-10-24] (ang.).
- 1 2 W.E.C. Todd. Descriptions of apparently new South American birds. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 33, s. 71–75, 1920. (ang.).
- 1 2 BirdLife International, Setopagis maculosa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-10-24] (ang.).
- ↑ P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Caprimulginae Vigors, 1825 - lelki (wersja: 2023-09-28). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-11-12].
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Caprimulginae Vigors, 1825 - lelki (wersja: 2024-10-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-02-11].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-10-24]. (ang.).
- ↑ Species factsheet: Setopagis maculosa. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-10-24]. (ang.).