Marek Plawgo
 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
183 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub |
MKS Bytom (1998–2000) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marek Plawgo (ur. 25 lutego 1981 w Rudzie Śląskiej) – polski lekkoatleta, płotkarz i sprinter, od 2024 roku Prezes Dolnośląskiego Związku Lekkiej Atletyki[1].
Kariera
Przez większość kariery zawodnik KS Warszawianka. Jego koronny dystans to 400 m przez płotki. Jest rekordzistą Polski w tej konkurencji. Szereg wartościowych rezultatów uzyskał również w biegu płaskim na 400 m. Jest halowym rekordzistą kraju w tej konkurencji. W biegu na 400 m przez płotki zdobył mistrzostwo Polski w 2001, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011 i 2012.
U progu kariery sportowej sięgnął po mistrzostwo świata juniorów w biegu na 400 m przez płotki oraz brązowy medal w sztafecie 4 x 400 m. Kilka miesięcy później w Osace, 12 maja 2001 nieoczekiwanie poprawił rekord Polski Pawła Januszewskiego – 48,16 s (wynik ten wyrównał w półfinale igrzysk olimpijskich w Atenach).
Na halowych mistrzostwach Europy w Wiedniu 2002 zdobył złoty medal na 400 m. W 2003 zwyciężył na 400 m przez płotki podczas młodzieżowych mistrzostw Europy w Bydgoszczy.
Na igrzyskach olimpijskich w Atenach (2004) zajął 6. miejsce w biegu na 400 m przez płotki; był też członkiem sztafety 4 x 400 m.
W 2006 na mistrzostwach Europy w Göteborgu zdobył srebrny medal w biegu na 400 m przez płotki, uzyskując czas 48,71 s.
W czerwcu 2007 zajął podczas Superligi Pucharu Europy w Monachium 2. miejsce w swojej koronnej konkurencji. Wprawdzie sędziowie zdyskwalifikowali pierwszego na mecie Periklísa Iakovákisa za przekroczenie toru i przyznali zwycięstwo Polakowi, ale po proteście ekipy Grecji przywrócili poprzednią kolejność.
28 sierpnia 2007 zdobył brązowy medal w biegu na 400 m przez płotki na Mistrzostwach Świata w Osace. W ostatnim dniu mistrzostw biegnąc w sztafecie 4 x 400 m zdobył również brąz. Jest pierwszym polskim lekkoatletą, który na jednych mistrzostwach świata sięgnął po dwa medale.
Po mistrzostwach odniósł kolejno trzy zwycięstwa na mityngach zagranicznych, z których najwartościowsze było zwycięstwo na zawodach Golden League w Berlinie z wynikiem 49,01 s. Niezwykle udany sezon uwieńczył zwycięstwem w Światowym Finale IAAF w Stuttgarcie z wynikiem 48,35 s.
Uznany lekkoatletą września 2007 w plebiscycie Europejskiego Stowarzyszenia Lekkiej Atletyki. W rankingu magazynu Track and Field News sklasyfikowany w 2007 na 2. miejscu w świecie w biegu na 400 m przez płotki. W światowym rankingu lekkoatletycznym zajął 3. pozycję. Został też laureatem Plebiscytu Przeglądu Sportowego na 10 najpopularniejszych sportowców Polski roku 2007 (7. miejsce) i zwycięzcą rankingu „Złote Kolce” za 2007 r.
Na kilka tygodni przed igrzyskami olimpijskimi w Pekinie Plawgo doznał kontuzji stopy, co zakłóciło przygotowania do najważniejszej imprezy czterolecia. Mimo to awansował do finału olimpijskiego i zajął tam 6. miejsce z wynikiem 48,52 s.
Najważniejsze osiągnięcia
Światowy ranking lekkoatletyczny
- 2007 – 3. miejsce
- 2008 – 6. miejsce
Ranking Track and Field News
- 2007 – 2. miejsce
- 2008 – 7. miejsce[3]
Listy światowe
- 2001 – 8. miejsce (48,16 s)
- 2002 – 10. miejsce (48,25 s)
- 2003 – 8. miejsce (48,45 s)
- 2004 – 10. miejsce (48,16 s)
- 2006 – 10. miejsce (48,57 s)
- 2007 – 5. miejsce (48,12 s)
- 2008 – 9. miejsce (48,52 s)
Rekordy życiowe
| Stadion | Hala |
| bieg na 100 metrów – 10,60 s. (22.09.2001, Kraków) | |
| bieg na 200 metrów – 20,61 s. (25.05.2002, Biała Podlaska) – 10. wynik w historii polskiej lekkoatletyki[4] | bieg na 200 metrów – 21,30 s. (02.03.2003, Spała) |
| bieg na 300 metrów – 32,77 s. (29.05.2002) – do 2014 rekord Polski[5] | |
| bieg na 400 metrów – 45,35 s. (22.06.2002, Annecy – Francja) – 11. wynik w historii polskiej lekkoatletyki[4] | bieg na 400 metrów – 45,39 s. (03.03.2002, Wiedeń – Austria) – były Rekord Polski |
| bieg na 110 metrów przez płotki – 14,91? s. (1997) | bieg na 60 metrów przez płotki – 8,15 s. (24.01.1999, Spała) |
| bieg na 400 metrów przez płotki – 48,12 s. (28.08.2007, Osaka – Japonia) – Rekord Polski |
Przypisy
- ↑ Królowa sportu w regionie ma nowego szefa [online], Radio Wrocław [dostęp 2024-09-25] (pol.).
- ↑ Medal zdobyty po dyskwalifikacji sztafety USA w 2009
- ↑ Track & Field News: 2008 Track & Field News World Rankings-Men. [dostęp 2009-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-12)].
- 1 2 Zbigniew Jonik, All-Time Lists / Tabele najlepszych w historii [online], zbjonik.domtel-sport [dostęp 2021-08-24] (pol.).
- ↑ Szybki początek sezonu młodych sprinterów [online], pzla.pl [dostęp 2013-04-28] (pol.).
Bibliografia
- Marek Plawgo w bazie World Athletics (ang.). [dostęp 5 listopada 2011].
- Polski Komitet Olimpijski: Marek Plawgo – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).
- Marek Plawgo w bazie Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (pol.) [dostęp 5 listopada 2011].
- Marek Plawgo, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2011-11-05] (ang.).
- Wyniki olimpijskie zawodnika w serwisie sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-18)]. (ang.) [dostęp 5 listopada 2011].
Linki zewnętrzne
- Marek Plawgo: Przez aerobik do zdrowia [online], Sports.pl [dostęp 2010-11-09] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-04] (pol.).
- Lekkoatletyka. Marek Plawgo: Nie wierzyłem w powrót do sportu [online], Sport.pl [dostęp 2011-05-04] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-04] (pol.).
