Mięta zielona

Mięta zielona
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	jasnotowce
Rodzina	jasnotowate
Rodzaj	mięta
Gatunek	mięta zielona
	Nazwa systematyczna
	Mentha spicata L.; Sp. pl. 2:576. 1753
Synonimy
	Mentha crispa L.; Mentha cordifolia Opiz ex Fresen.; Mentha viridis (L.) L.;
	Mentha crispa L.; Mentha cordifolia Opiz ex Fresen.; Mentha viridis (L.) L.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski

Mięta zielona, mięta kłosowa (Mentha spicata L.) – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych. Pochodzi z Egiptu, południowo-wschodniej Europy (Albania, Jugosławia, Grecja, Kreta, Włochy) i Azji Zachodniej (Cypr, Izrael, Turcja, Liban, Syria), ale rozprzestrzeniła się też w innych rejonach świata o klimacie umiarkowanym^[3]. W Polsce jest antropofitem zadomowionym^[5]. Jest uprawiana w wielu krajach świata, również w Polsce.

Morfologia

Łodyga: Naga, wzniesiona, o wysokości 40-120 cm. Na przekroju kwadratowa. Pod ziemią roślina wytwarza grube kłącze
Liście: Podługowate do lancetowatych, najszersze w nasadzie. Są nagie, jedynie na nerwach mają włoski, zazwyczaj gałęziste.

Biologia

Bylina, hemikryptofit. Okres kwitnienie przypada na miesiące lipiec-wrzesień. Roślina o silnym zapachu kminku. Rozmnaża się przez nasiona oraz wegetatywnie. Ziele zbierane dwu-trzykrotnie w sezonie, zawiera do 2,5% olejku eterycznego – karwonu. Posiada do 6% garbników^[6].

Zastosowanie

Uprawiana głównie we Włoszech, Francji i na Bałkanach jako przyprawa. Jako przyprawę używa się suszonych liści i młode wierzchołki pędów. Jest dodawana do ziemniaków, zielonego groszku, do drinków i deserów^[7]. Poprawia trawienie i wydzielanie żółci^[6].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-31] (ang.).
1 2 Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-02].
↑ Mentha spicata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
1 2 Aleksander Ostrowski: Rośliny przyprawowe. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00456-7.
↑ GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-31] (ang.).

[grin-3] 1 2 Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-02].

[iucn-4] Mentha spicata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[checklist2002-5] Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.

[R-6] 1 2 Aleksander Ostrowski: Rośliny przyprawowe. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00456-7.

[E-7] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]