Mistrzostwa Świata U-18 w Piłce Ręcznej Kobiet 2022

Mistrzostwa Świata U-18 w Piłce Ręcznej Kobiet 2022

2018 2024
Dyscyplina	piłka ręczna
Organizator	IHF
Szczegóły turnieju
Gospodarz	Macedonia Północna
Otwarcie	30 lipca 2022
Zamknięcie (finał)	10 sierpnia 2022
Liczba drużyn	32
Liczba aren	3 (w 1 mieście)
I miejsce	Korea Południowa U-18
II miejsce	Dania U-18
III miejsce	Węgry U-18
Statystyki turnieju
Liczba meczów	114
Król strzelców	Julie Mathiesen Scaglione (62)
Najlepszy zawodnik (MVP)	Minseo Kim

Mistrzostwa Świata U-18 w Piłce Ręcznej Kobiet 2022 – dziewiąte mistrzostwa świata U-18 w piłce ręcznej kobiet, oficjalny międzynarodowy turniej piłki ręcznej o randze mistrzostw świata organizowany przez IHF mający na celu wyłonienie najlepszej żeńskiej reprezentacji narodowej złożonej z zawodniczek do lat osiemnastu. Odbył się w dniach 30 lipca – 10 sierpnia 2022 roku w Skopju. Tytułu zdobytego w 2018 roku nie broniła reprezentacja Rosji z powodu dyskwalifikacji.

Zawody zostały rozegrane po czteroletniej przerwie spowodowanej odwołaniem edycji 2020 z powodu pandemii COVID-19 i były to pierwsze mistrzostwa rozegrane w trzydziestodwuzespołowej obsadzie^[1][2].

W fazie wstępnej obyło się bez niespodzianek^[3][4][5][6], w fazie zasadniczej grupy składały się z trzech europejskich reprezentacji i jednej spoza tego kontynentu^[7]. W ćwierćfinałach znalazło się sześć europejskich drużyn, dla Egiptu i Islandii był to pierwszy awans do tej fazy rozgrywek^{[8][9][10][11]}, a w półfinałach zmierzyły się Holandia z Danią i Korea z Węgrami^[12]. Do finału dotarły dwa niepokonane zespoły, a jego obsada była powtórzeniem tej z inauguaracyjnej edycji^[13][14], jednak tym razem to Koreanki pokonały Dunki zdobywając pierwszy tytuł mistrzowski dla pozaeuropejskiej reprezentacji, brąz przypadł zaś po wyrównanym pojedynku Węgierkom^[15][16][17].

Po zakończonym turnieju IHF opublikowała statystyki indywidualne^[18][19] i drużynowe^[20][21].

Prawa do organizacji turnieju zostały przyznane Gruzji przez Radę IHF w lutym 2020 roku^[22][23], nie nastąpiło to bowiem podczas kongresu tej organizacji w maju 2017 roku^[24]. W marcu 2022 roku gruzińska federacja zrezygnowała z organizacji zawodów ze uwagi na napiętą sytuację polityczną, miesiąc później na nowego gospodarza wskazano Północną Macedonię^[2].

W mistrzostwach wzięły udział trzydzieści dwie reprezentacje wyłonione w kontynentalnych kwalifikacjach. Ze względu na rosyjską inwazję na Ukrainę reprezentacja Rosji została wykluczona ze wszystkich rozgrywek, a w gronie uczestników jej miejsce zostało przekazane drużynie z dziką kartą^[25]. Obsada zawodów ulegała następnie zmianom – automatyczny awans utraciła Gruzja, a inne zespoły się wycofywały, zatem na ich miejsce zostały dokooptowane reprezentacje z listy rezerwowej^[2][26]. Losowanie grup zostało zaplanowane na 2 czerwca 2022 roku w siedzibie IHF w Bazylei^[26] i w jego wyniku powstało osiem czterozespołowych grup^[27].

Zawody zostały rozegrane w trzech halach w Skopje – jedną było Centrum sportowe „Boris Trajkowski”, dwie zaś znajdowały się w kompleksie sportowym „Jane Sandanski”^[2] – a nad ich przebiegiem czuwało dwadzieścia jeden par arbitrów^[28].

Trzydzieści dwie uczestniczące reprezentacje – dla ośmiu był to debiut na imprezie tej rangi^[29] – zostały podzielone na osiem czterozespołowych grup rywalizujących systemem kołowym, a po dwa najlepsze z każdej z grup awansowały do fazy zasadniczej. W niej, zachowując punkty z pierwszej fazy, walczyły w czterech czterozespołowych grupach o dwa czołowe miejsca premiowane awansem do ćwierćfinałów; podobny system obowiązywał w meczach o miejsca 17–32. Szerokie składy liczyły maksymalnie trzydzieści pięć zawodniczek, a z wąskiego, turniejowego można było w trakcie zawodów wymienić maksymalnie pięć (z możliwością powrotu wcześniej zastąpionej zawodniczki) – limit ten nie obowiązywał przy potwierdzonych przypadkach zachorowań^[30].

W związku z pandemią COVID-19 wprowadzono regulacje dotyczące szczepień, testów, kwarantanny itd.^[31][32].

Oficjalną turniejową piłkę przygotowała firma Molten^[33].

Transmisje telewizyjne przeprowadziło kilkanaście stacji z całego świata, w terytoriach nimi nie objętych dostępne były na oficjalnym kanale YouTube IHF^[34], zawody można było śledzić również w mediach społecznościowych^[35].