Mistrzostwa Świata U-20 w Rugby Union Mężczyzn 2017

Mistrzostwa Świata Juniorów w Rugby Union 2017

2017 World Rugby U20 Championship

2016 2018
Dyscyplina	rugby union
Organizator	World Rugby
Szczegóły turnieju
Gospodarz	Gruzja
Otwarcie	31 maja 2017
Zamknięcie (finał)	18 czerwca 2017
Liczba drużyn	12
Liczba aren	3 (w 2 miastach)
I miejsce	Nowa Zelandia U-20
II miejsce	Anglia U-20
III miejsce	Południowa Afryka U-20
Statystyki turnieju
Liczba meczów	30
Najwięcej punktów	Tiaan Falcon
Najwięcej przyłożeń	Juarno Augustus

Mistrzostwa Świata Juniorów w Rugby Union 2017 (2017 World Rugby U20 Championship) – dziesiąte mistrzostwa świata w rugby union dla drużyn narodowych do lat dwudziestu, organizowane przez World Rugby. Turniej został rozegrany na trzech stadionach w dwóch miastach Gruzji w dniach 31 maja – 18 czerwca 2017 roku. Wzięło w nim udział dwanaście drużyn, a tytułu mistrzowskiego bronili Anglicy.

Gruziński Związek Rugby otrzymał prawa do organizacji mistrzostw w połowie maja 2015 roku, jednocześnie wskazano, iż mecze gościć będą Tbilisi i Kutaisi^[1]. Bilety na mecze rozgrywane na Avchala Stadium kosztowały 20 GEL, na pozostałych dwóch stadionach ich ceny kształtowały się w granicach 5–10 GEL^[2]. Rozkład grup i meczów zostały ogłoszone 20 września 2016 roku^[3], sędziowie zawodów zostali natomiast wyznaczeni 29 marca 2017 roku^[4] ze szczegółowymi przydziałami przed każdą rundą^{[5][6][7][8][9]}. Przedturniejowe charakterystyki zespołów^[10][11][12].

Podczas mistrzostw było testowanych siedem zmian w przepisach gry dotyczących gry w młynie oraz w przegrupowaniach^[13].

Drużyny rywalizowały w pierwszej fazie systemem kołowym podzielone na trzy czterozespołowe grupy. Zwycięzca meczu zyskiwał cztery punkty, za remis przysługiwały dwa punkty, porażka nie była punktowana, a zdobycie przynajmniej czterech przyłożeń lub przegrana nie więcej niż siedmioma punktami premiowana była natomiast punktem bonusowym. Po zakończeniu pierwszej fazy ustalany był ranking przed dwumeczową fazą play-off – pierwsze cztery zespoły walczyły o mistrzostwo, kolejne cztery o miejsce piąte, zaś pozostałe o miejsce dziewiąte. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej liczby punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie^[14]:

• wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
• lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
• lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
• większej liczby zdobytych punktów;
• większej liczby zdobytych przyłożeń;
• rzutu monetą.

Niespodzianką pierwszego dnia było zwycięstwo Włoch nad Irlandią^[15][16], w drugiej kolejce faworyci wygrywali swoje pojedynki, choć połowa z nich zakończyła się zdobyciem przez przegranych punktu bonusowego^[17][18]. W trzecim dniu widzowie obejrzeli cztery jednostronne pojedynki, lecz też dwa wyrównane, dzięki którym awans do poszczególnych drabinek fazy pucharowej nie był zapewniony do końca ostatniego meczu^[19][20], a ostatecznie po raz pierwszy w historii całą obsadę półfinałów stanowiły zespoły, które w fazie grupowej nie doznały porażki – Anglia i Nowa Zelandia z kompletem zwycięstw, zaś Francja i RPA z bilansem dwóch wygranych i remisem^[21]. W finale spotkały się dwie najbardziej utytułowane na tej imprezie reprezentacje, które łącznie zdobyły osiem z dotychczasowych dziewięciu tytułów mistrzowskich^[22][23], a w nim niespodziewanie łatwo Nowozelandczycy rozgromili Anglików bijąc przy tym kilka rekordów turnieju, z rozgrywek elity po zajęciu ostatniego miejsca wypadli natomiast Samoańczycy^[24][25].

Do miana najlepszego zawodnika turnieju organizatorzy wytypowali pięciu graczy^[26], a wyróżnienie to otrzymał Południowoafrykańczyk Juarno Augustus^[27]. Zwyciężył on też w klasyfikacji przyłożeń^[28], zaś najwięcej punktów w zawodach zdobył Tiaan Falcon^[29]. Statystyki po fazie grupowej^[30].

Zawody były transmitowane w Internecie, zaś transmisje telewizyjne (m.in. w NBC i ITV) docierały do stu pięćdziesięciu milionów gospodarstw domowych w ponad stu dziesięciu krajach na całym świecie^[31].

W zawodach uczestniczyło jedenaście najwyżej sklasyfikowanych drużyn z poprzednich mistrzostw oraz zwycięzca World Rugby U-20 Trophy 2016.

Zespół	Liczba występów	Poprzednia pozycja
Anglia U-20	9	1
Irlandia U-20	9	2
Argentyna U-20	9	3
Południowa Afryka U-20	9	4
Nowa Zelandia U-20	9	5
Australia U-20	9	6
Walia U-20	9	7
Szkocja U-20	9	8
Francja U-20	9	9
Gruzja U-20	1	10
Włochy U-20	7	11
Samoa U-20	6	awans z WRT 2016

• World Rugby U-20 Trophy 2017

• POOLS. worldrugby.org. [dostęp 2017-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-08)]. (ang.).
• FIXTURES & RESULTS. worldrugby.org. [dostęp 2017-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-22)]. (ang.).