Obszary Natura 2000 w Polsce

Obszary Natura 2000 w Polsce – obszary chroniące przyrodę w Polsce, utworzone w ramach europejskiego programu Natura 2000. Zajmują one łącznie około 20% powierzchni lądowej kraju (przy średniej europejskiej wynoszącej 18%)^[1], ale do powierzchni tej zalicza się kilkaset tys. ha wód Bałtyku (niemal cały pas przybrzeżny), w tym obszary niebędące wodami terytorialnymi Polski^[2].

Na terenie Polski istnieje obecnie 145 obszarów specjalnej ochrony ptaków (OSO)^[3][4] o łącznej powierzchni 5,6 mln ha (w tym 648,5 tys. ha obszarów morskich)^[1]. Powstawały one w latach 2004, 2007, 2008, 2011, najmłodszy zaś utworzono w roku 2012^[4]. Obszary te oznaczane są kodami, które składają się z liter „PLB” („PL” to kod Polski, a „B” to skrót od angielskiego słowa birds – ptaki) oraz sześciu cyfr^[5].

W Polsce utworzono do tej pory 849 obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty (projektowanych specjalnych obszarów ochrony siedlisk – SOO)^[1][3] o łącznej powierzchni 3,9 mln ha (w tym 359,7 tys. ha obszarów morskich)^[1]. Zostały one zatwierdzone decyzjami Komisji Europejskiej z dnia 13 listopada 2007^[6], 25 stycznia 2008, 12 grudnia 2008, 10 stycznia 2011, 7 listopada 2013^[7][8] oraz 26 listopada 2015^[9]. Część tych obszarów została już formalnie zatwierdzona rozporządzeniami Ministra Środowiska jako specjalne obszary ochrony siedlisk, pozostałe staną się nimi w przyszłości. Obszary te oznaczane są kodami, które składają się z liter „PLH” („PL” to kod Polski, a „H” to skrót od ang. habitat, czyli siedlisko) oraz sześciu cyfr^[5].

Istnieje kilka obszarów oznaczonych kodem „PLC” – są to posiadające wspólne granice obszar ptasi oraz siedliskowy^[5].