Perapion lemoroi

Perapion lemoroi – gatunek chrząszcza z rodziny pędrusiowatych i plemienia Aplemonini, jedyny z monotypowego podrodzaju Eroosapion.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1880 roku przez Charlesa N.F. Brisouta de Barneville’a pod nazwą Apion lemoroi^[1]. Przez Miguela A. Alonsa-Zarazagę klasyfikowany był w 1990 roku w podrodzaju nominatywnym rodzaju Perapion^[2]. W 1994 roku Jean-Marie Ehret przeniósł go do nowego, monotypowego podrodzaju Perapion (Eroosapion)^[3][4].

Chrząszcz o ciele długości od 2 do 2,4 mm^[5]. Ubarwienie ma czarne^[5][6] ze słabym połyskiem ołowianym na stronie grzbietowej^[6]; kolor pokryw jest taki jak reszty ciała^[5]. Wierzch ciała gęsto porastają dość długie^[6], wyraźne, kremowe włoski (włosowate łuski)^[5], grubsze na najbardziej zewnętrznych międzyrzędach pokryw oraz przyległych do nich częściach śródpiersia i zapiersia, co sprawia wrażenie obecności podłużnej, białej kropki w widoku bocznym^[6]. Punkty lub rowki na czole są drobne. Ryjek jest walcowaty^[5], dość gruby^[6], ale chudszy niż przednie udo^[5], prawie prosty, u samicy tak długi jak przedplecze, u samca nieznacznie od niego krótszy^[6]. Przedplecze jest walcowate z niemal prostymi do lekko zaokrąglonych brzegami bocznymi^[6][5] i bardzo nieznacznie sklepionym wierzchem^[5]. Powierzchnię ma punktowaną drobno i przeciętnie gęsto. Pokrywy są 1,7 raza dłuższe niż szersze, najszersze pośrodku lub za środkiem^[6]. Brak na nich szczecinek wyspecjalizowanych^[2]. U samca na spodzie wierzchołkowej części pierwszego członu stopy tylnego odnóża wyrasta niewielki kolec^[5].

Owad ten zasiedla m.in. łąki, nieużytki i pobocza dróg^[6]. Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe są monofagicznymi fitofagami żerującymi na rdeście ptasim. Endofagiczna larwa żeruje, drążąc korytarze w szyjce korzeniowej rośliny^[7][6]. Tam również następuje jej przepoczwarczenie^[7]. Aktywne postacie dorosłe obserwuje się od kwietnia do października^[6].

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Włoch, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Chorwacji, Serbii oraz południa europejskiej części Rosji, w Afryce Północnej z Algierii i Tunezji, a w Azji z syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji, Azerbejdżanu, Syrii, Kazachstanu, Turkmenistanu i Mongolii^[1].