Prostyń (gmina)
| gmina wiejska | |||
| 1919–1954[1] | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo |
1919–39: lubelskie (II RP) | ||
| Powiat | |||
| Siedziba | |||
| Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
.svg.png){kind=small}
Prostyń – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 roku[2] w woj. lubelskim/warszawskim. Siedzibą władz gminy była Prostyń[3].
Gmina Prostyń jest wymieniona jako jedna z 16 gmin wiejskich powiatu węgrowskiego guberni siedleckiej[4].
W 1919 roku gmina weszła w skład woj. lubelskiego. Wraz z gminą Olszew była ona najdalej na północ wysuniętą jednostką ówczesnego województwa. Jej ekstremalnie peryferyjne położenie sprawiło, że od gminy było dużo bliżej do Warszawy, a nawet do Białegostoku aniżeli do stolicy województwa, Lublina[3]. Najprawdopodobniej dlatego 1 kwietnia 1939 roku gmina wraz z całym powiatem węgrowskim została przeniesiona do woj. warszawskiego[5].
Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 9 gromad[6]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[7]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 roku po reaktywowaniu gmin[8]. Jej dawny obszar stanowi obecni prawobrzeżną (od Bugu) część gminy Małkinia Górna, a także północny sektor gminy Sadowne.
Przypisy
- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. lubelskiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ Istniała do 28 września 1954 roku.
- 1 2 Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933.
- ↑ powiat węgrowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 259.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 27, poz. 240.
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa.
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191.
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312.