Puli
 | |
| Inne nazwy |
Hungarian Puli |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia |
Węgry[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość |
39–45 cm, najlepiej 41–43 cm (pies)[1] |
| Masa | |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa I, Sekcja 1 |
| AKC |
Herding |
| ANKC |
Grupa 5 (Working Dogs) |
| CKC |
Grupa 7 - Herding |
| KC(UK) |
Pastoral |
| NZKC |
Working |
| UKC |
Herding |
| Wzorce rasy | |
Puli – jedna z ras psów, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nie podlega próbom pracy[1][2][3].
Rys historyczny
Pierwotny pies pasterski pochodzący z Azji[1]. Wykorzystywany jako pies pasterski i stróżujący.
Wrażenie ogólne
Pies średniego wzrostu, żywy, ruchliwy, inteligentny, silnej budowy, suchej lecz dobrze umięśniony. Sylwetka kwadratowa. Poszczególne partie ciała trudno ocenić, ponieważ cały pies jest pokryty obfitym włosem-długim, falistym, ze skłonnością do filcowania. Wskutek narzucenia długiego ogona na lędźwie tułów wykazuje linię wznoszącą się do tyłu. Ten aktywny pies hodowany jest jako pies rodzinny lub pilnujący gospodarstwa.
Szata i umaszczenie
Wzorzec rasy wyróżnia następujące odmiany umaszczenia:
- puli o maści białej, określonej jako perłowobiała bez żółtych nalotów,
- puli o maści czarnej, lub czarnej z nalotem rdzawym bądź szarym,
- oraz puli o maści płowej zwanej fako z wyraźną czarną maską, gdzie dopuszczalne jest niewielkie znaczenie białe na piersi (ok. 3 cm).
Sierść u tej rasy składa się z szorstkiego włosa okrywowego i delikatnego podszerstka. Długie i sznurowate włosy u puli muszą być rozdzielane ręcznie. Czesania grzebieniem i szczotkowania nie stosuje się, a splecione ze sobą włosy muszą być ze względów higienicznych regularnie myte. Szata jest sznurowata, podobnie jak u Komondora.
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 Puli. Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2016-03-03]. (pol.).
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca, 2012, s. 69. ISBN 978-83-7705-179-5.
- ↑ Systematyka ras FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras. Związek Kynologiczny w Polsce. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-02)]. (pol.).
Bibliografia
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 1998, s. 107. ISBN 978-83-7073-122-9.