Rezerwat przyrody Bagno w Ewinie

Bagno w Ewinie

rezerwat torfowiskowy
Typ rezerwatu	fitocenotyczny
Podtyp rezerwatu	krajobrazów naturalnych
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Położenie	powiat radomszczański
Mezoregion	Wzgórza Radomszczańskie
Data utworzenia	26 grudnia 2024
Akt prawny	Dz. Urz. Woj. Łódzkiego z 2024 r., poz. 10388
Powierzchnia	20,80 ha
Powierzchnia otuliny	7,89 ha
Położenie na mapie gminy Gidle Bagno w Ewinie
Położenie na mapie Polski Bagno w Ewinie
Położenie na mapie województwa łódzkiego Bagno w Ewinie
Położenie na mapie powiatu radomszczańskiego Bagno w Ewinie
50°57′10,3″N 19°33′31,1″E/50,952861 19,558639

Rezerwat przyrody Bagno w Ewinie – torfowiskowy rezerwat przyrody położony na terenie gminy wiejskiej Gidle w powiecie radomszczańskim (województwo łódzkie).

Obszar chroniony utworzony został 26 grudnia 2024 r. na podstawie Zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi z dnia 10 grudnia 2024 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Bagno w Ewinie” (Dz. Urz. Woj. Łódzkiego z 2024 r., poz. 10388)^[1]. Powstał w ramach inicjatywy „100 rezerwatów na 100-lecie Lasów Państwowych”^[2].

Rezerwat ma 20,80 ha powierzchni, a jego otulina – 7,89 ha^[1]. Obszar chroniony znajduje się w obrębie ewidencyjnym Wojnowice, podlega pod leśnictwo Niesulów (nadleśnictwo Gidle, Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Katowicach)^[2]. Położony jest w mezoregionie Wzgórz Radomszczańskich. Leży w pobliżu Piliczańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu i zabudowań wsi Ewina, od której bierze swoją nazwę^[3].

Celem ochrony rezerwatowej jest „zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych torfowiska wysokiego z klasy Oxycocco-Sphagnetea oraz sosnowego boru bagiennego Vaccinio uliginosi-Pinetum stanowiącego miejsce występowania długosza królewskiego Osmunda regalis”. Ze względu na dominujący przedmiot ochrony typ obszaru chronionego określono jako fitocenotyczny, a podtyp – zbiorowisk nieleśnych, natomiast ze względu na główny typ ekosystemu typ określono jako różnych ekosystemów, a podtyp – lasów i torfowisk^[1].

W rezerwacie wyróżniono cenne siedliska z następujących klas:

• 7120 torfowiska wysokie zdegradowane, zdolne do naturalnej i stymulowanej regeneracji (największe i najcenniejsze przyrodniczo);
• 7140 Torfowiska przejściowe i trzęsawiska (dwa płaty);
• 91D0 Bory i lasy bagienne^[2].

Do ważniejszych gatunków flory należą:

• na torfowiskach wysokich: rosiczka okrągłolistna, modrzewnica pospolita, żurawina błotna, wełnianka wąskolistna i wełnianka pochwowata, a także budujące warstwę mszystą torfowce Sphagnum ssp;
• na torfowiskach przejściowych: szuwary turzycy nitkowatej oraz wełnianki wąskolistnej i torfowca kończystego;
• borach bagiennych: sosna zwyczajna z domieszką brzóz, bagno zwyczajne, borówka bagienna, borówka czarna oraz długosz królewski^[2].

Według stanu na styczeń 2025 rezerwat nie ma wyznaczonego planu ochrony ani zadań ochronnych^[4].