SMS Balaton

SMS „Balaton”

Klasa	niszczyciel
Typ	Tátra
Historia
Stocznia	Danubius Werft, Porto Ré
Położenie stępki	6 listopada 1911
Wodowanie	16 listopada 1912
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	SMS „Balaton”
Wejście do służby	28 października 1913
Wycofanie ze służby	1918
Regia Marina
Nazwa	„Zenson”
Wycofanie ze służby	1923
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 850 t pełna: 1000 t
Długość	pełna: 83,5 m
Szerokość	7,8 m
Zanurzenie	3 m
Napęd
6 kotłów parowych 2 turbiny parowe AEG-Curtis 20 640 shp
Prędkość	32,6 węzła
Uzbrojenie
2 x armata okrętowa 100 mm L/50 6 x armata okrętowa 66 mm L/45 4 x wyrzutnia torped kal. 450 mm
Załoga	105

SMS Balaton – austro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku. Druga jednostka typu Tátra.

„Balaton” wyposażony był w cztery kotły parowe opalane ropą i dwa opalane węglem. Współpracowały one z dwoma turbinami parowymi AEG-Curtis. Okręt uzbrojony był w dwie pojedyncze armaty kalibru 100 mm L/50 (po jednej na dziobie i rufie), sześć pojedynczych armat 66 mm L/45 (po trzy na każdej burcie), oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm.

Niszczyciel brał udział w bitwie w Cieśninie Otranto. W jej pierwszej fazie, nad ranem, 15 maja 1917 roku „Balaton” wraz z bliźniaczymi SMS „Csepel” zaatakował konwój składający się ze statków SS „Carroccio”, SS „Verita”, SS „Bersagliere” oraz eskortującego ich kontrtorpedowca „Borea”. Podczas gdy „Csepel” zaatakował i zatopił włoski niszczyciel, „Balaton” zatopił parowce „Carroccio” i „Verita” oraz uszkodził „Bersagliere”. W trakcie późniejszego starcia z grupą włoskich okrętów, składającą się z niszczycieli „Giovanni Acerbi” „Simone Schiaffino”, „Rosolino Pilo”, „Antonio Mosto” i „Aquila”, „Balaton” nie odniósł już żadnych sukcesów^[1].

„Balaton” przetrwał I wojnę światową i po jej zakończeniu został przekazany Włochom. Wcielony do Regia Marina pod nazwą „Zenson”. Skreślony z listy floty w 1923 roku.

• Niszczyciele typu Tátra
• Cesarsko-Królewska Marynarka Wojenna

• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8. Brak numerów stron w książce