SMS Lika (1917)
![]() „Dukla” – okręt bliźniaczy SMS „Lika” | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Danubius Werft, Porto Ré |
| Wodowanie | |
| Nazwa |
SMS „Lika” |
| Wejście do służby |
1917 |
| Wycofanie ze służby |
1920 |
| Nazwa |
„Cortelazzo” |
| Wejście do służby |
1920 |
| Wycofanie ze służby |
1939 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa 880 t |
| Długość |
pełna: 85,4 m |
| Szerokość |
7,8 m |
| Zanurzenie |
2,4 m |
| Napęd | |
| 6 kotłów parowych 2 turbiny parowe AEG-Curtis 22 360 shp | |
| Prędkość |
32,6 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 2 x armata okrętowa 100 mm L/50 6 x armata okrętowa 66 mm L/45 1 x ciężki karabin maszynowy 8 mm 4 x wyrzutnia torped kal. 450 mm | |
| Załoga |
114 |
SMS Lika – austro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku. Ósma jednostka typu Tátra, druga z drugiej serii okrętów tego typu. Miała zastąpić okręt o tej samej nazwie (SMS „Lika”) który zatonął na minie 29 grudnia 1915 roku. Drugi „Lika” przetrwał I wojnę światową i w 1920 roku został przekazany Włochom. Okręt wcielono do Regia Marina pod nazwą Cortelazzo. Skreślony z listy floty w 1939 roku.
„Lika” wyposażona była w sześć kotłów parowych opalanych ropą, dwa z nich mogły być również opalane węglem. Współpracowały one z dwoma turbinami parowymi AEG-Curtis. Okręt uzbrojony był w dwie pojedyncze armaty kalibru 100 mm L/50 (po jednej na dziobie i rufie), sześć pojedynczych armat 66 mm L/45 (po trzy na każdej burcie), ciężki karabin maszynowy Schwarzlose kalibru 8 mm oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm. Dwie armaty 66 mm ustawione były na podstawach przeciwlotniczych.
Zobacz też
Bibliografia
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.

.svg.png)