Sebastian Branicki
| ||
| Data urodzenia |
1484 | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 maja 1544 | |
| Miejsce pochówku |
bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu | |
| Biskup poznański | ||
| Okres sprawowania |
1539–1544 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
1535 | |
| Sakra biskupia |
brak danych | |
Sebastian Branicki herbu Korczak[1] (ur. w 1484, zm. 5 maja 1544 w Łaskarzewie) – biskup rzymskokatolicki, senator I Rzeczypospolitej, jeden z prekursorów kontrreformacji w Polsce, sekretarz króla Zygmunta I Starego[2].
Życiorys
Był stronnikiem królowej Bony i dzięki jej protekcji był w latach 1532-1538 referendarzem wielkim koronnym. Na tym stanowisku wsławił się udaną rewindykacją do skarbu królewskiego, nielegalnie posiadanych dóbr Radziwiłłów na Podlasiu. W 1535 został biskupem kamienieckim, w 1538 chełmskim, w 1539 objął diecezję poznańską. Jako biskup poznański był zdecydowanym przeciwnikiem szerzącej się wówczas reformacji, dbając przy tym o nienaganne prowadzenie się kapłanów katolickich. Wspierał Akademię Lubrańskiego, fundował liczne stypendia zagraniczne dla niezamożnej młodzieży.
Pochowany w katedrze śś. Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu[3].
Przypisy
- ↑ Teresa Zielińska: Poczet polskich rodów arystokratycznych. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1997, s. 41. ISBN 83-02-06429-7.
- ↑ Andrzej Wyczański, Między kulturą a polityką. Sekretarze Zygmunta Starego 1506-1548, Warszawa 1990, s. 248.
- ↑ Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 139.
Bibliografia
- Ks. Karol Mazurkiewicz i Władysław Pociecha: Branicki Sebastian. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 409–411. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0
