Simony

Simony
Сіманы
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

miadzielski

Sielsowiet

Narocz

Populacja (2019)
 liczba ludności


13

Kod pocztowy

222395

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Simony”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Simony”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Simony”
Ziemia54°54′13″N 26°45′13″E/54,903611 26,753611

Simony (biał. Сіманы; ros. Симоны) − wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Narocz.

Historia

W czasach zaborów wieś w gminie Kobylnik, w powiecie święciańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].

Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.

Od 11 kwietnia 1922[2] wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie święciańskim, od 1926 roku w powiecie postawskim, w gminie Kobylnik.

W 1931 wieś w 14 domach zamieszkiwały 62 osoby[3].

W 1938 roku miejscowość należała do gromady Czerewki gminy Kobylnik[4].

Do 1945 w Polsce[5]. Od 1946 roku w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. W Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich miejscowość leżała w okręgu wileńskim; w Polsce do 20 stycznia 1926 w Ziemi Wileńskiej, następnie w województwie wileńskim

Przypisy

  1. https://www.radzima.net/pl/miejsce/simony_1.html
  2. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 39.
  4. Rozporządzenie Wojewody Wileńskiego z dnia 20 września 1938 roku. Załącznik.
  5. Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).