Sosnowiórka czerwona

Sosnowiórka czerwona
Tamiasciurus hudsonicus[1]
(Erxleben, 1777)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

wiewiórkokształtne

Rodzina

wiewiórkowate

Podrodzina

wiewiórki

Rodzaj

sosnowiórka

Gatunek

sosnowiórka czerwona

Synonimy
  • Sciurus hudsonicus Erxleben, 1777[2]
Podgatunki

24 podgatunki – zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Sosnowiórka czerwona[4] (Tamiasciurus hudsonicus) – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych[5]. Występuje w niemal całej Ameryce Północnej – od Alaski, przez Kanadę (aż do wybrzeży Atlantyku w Quebecu oraz Nowej Fundlandii i Labradorze) po Arizonę i Nowy Meksyk na południu oraz Georgię na południowym wschodzie Stanów Zjednoczonych[3].

Wygląd

Czerwono-brązowe futro z białym brzuchem.

Średnie wymiary:

  • długość ciała 17–23 cm,
  • długość ogona 9–16 cm,
  • masa ciała 140–360 g.

Tryb życia

Dzienny tryb życia, żyje samotnie w lasach iglastych.

Żywi się głównie nasionami drzew iglastych. W niektórych regionach również zjada nasiona drzew liściastych. Żywi się też grzybami. Bierze udział w ich rozsiewaniu. Zdarza się jej zjadać jaja i pisklęta. Sama pada ofiarą przede wszystkim kuny amerykańskiej, a także innych ssaków i ptaków drapieżnych[6].

W północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych żyje w Appalachach, preferując ekoton między borami iglastymi z dominacją jodły balsamicznej a borami mieszanymi[6].

Status zagrożenia

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów gatunek ten został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski). Nie ma poważniejszych zagrożeń dla populacji tego gatunku[3].

Podgatunki

Wyróżnia się następujące podgatunki T. hudsonicus[5]:

  • T. hudsonicus hudsonicus (Erxleben, 1777)
  • T. hudsonicus abieticola (A.H. Howell, 1929)
  • T. hudsonicus baileyi (J.A. Allen, 1898)
  • T. hudsonicus dacotensis (J.A. Allen, 1894)
  • T. hudsonicus dixiensis Hardy, 1942
  • T. hudsonicus fremonti (Audubon & Bachman, 1853)
  • T. hudsonicus grahamensis (J.A. Allen, 1894)
  • T. hudsonicus gymnicus (Bangs, 1899)
  • T. hudsonicus kenaiensis A.H. Howell, 1936
  • T. hudsonicus lanuginosus (Bachman, 1839)
  • T. hudsonicus laurentianus Anderson, 1942
  • T. hudsonicus loquax (Bangs, 1896)
  • T. hudsonicus lychnuchus (Stone & Rehn, 1903)
  • T. hudsonicus minnesota (J.A. Allen, 1899)
  • T. hudsonicus mogollonensis (Mearns, 1890)
  • T. hudsonicus palescens A.H. Howell, 1942
  • T. hudsonicus petulans (Osgood, 1900)
  • T. hudsonicus picatus (Swarth, 1921)
  • T. hudsonicus preblei A.H. Howell, 1936
  • T. hudsonicus regalis A.H. Howell, 1936
  • T. hudsonicus richardsoni (Bachman, 1839)
  • T. hudsonicus streatori (J.A. Allen, 1898)
  • T. hudsonicus ungavensis Anderson, 1942
  • T. hudsonicus ventorum (J.A. Allen, 1898)

Przypisy

  1. Tamiasciurus hudsonicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. J.C.P. Erxleben, Systema regni animalis per classes, ordines, genera, species, varietates : cvm synonymia et historia animalivm : Classis I. Mammalia, Lipsiae 1777, s. 416 (łac.).
  3. 1 2 3 Tamiasciurus hudsonicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  5. 1 2 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Tamiasciurus hudsonicus w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-11-28]
  6. 1 2 Toni Lyn Morelli i inni, Does habitat or climate change drive species range shifts?, „Ecography”, 2025, e07560, DOI: 10.1111/ecog.07560, ISSN 1600-0587 (ang.).