Stolzyt
 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
Pb[WO4] (wolframian ołowiu)[1] |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
3[1] |
| Przełam | |
| Łupliwość |
niewyraźna, brak[1] |
| Pokrój kryształu | |
| Układ krystalograficzny | |
| Klasa krystalograficzna |
dwupiramidalna[2] |
| Topliwość |
1123°C[2] |
| Właściwości mechaniczne | |
| Gęstość |
7,9–8,2 g/cm³[1] |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa | |
| Rysa |
biała, kremowa[1] |
| Połysk | |
| Współczynnik załamania |
2,19–2,27 (jednoosiowy)[2] |
| Inne |
dwójłomność: 0,080–0,090[2] |
| Dodatkowe dane | |
| Klasyfikacja Strunza |
7.GA.05[3] |
Stolzyt – minerał z grupy wolframianów. Został opisany po raz pierwszy w 1845 w górach Rudawach w Czechach i nazwany na cześć Josepha Alexi Stolza.
Właściwości
Krystalizuje w układzie tetragonalnym. Wykształca kryształy wrzecionowate, słupkowe, skrzywione lub skręcone. Występuje w skupieniach zbitych. Jest minerałem kruchym, przezroczystym bądź półprzezroczystym[3]. Posiada tłusty lub półdiamentowy połysk oraz białą rysę.
Występowanie
Występuje w strefie utleniania kruszców ołowiu w obecności wolframu[1]. Towarzyszą mu kwarc, piromorfit, wulfenit, szelit, mimetyt, cerusyt, raspit, fluoryt, ferberyt, skorodyt i hübneryt[1][3].
Miejsce występowania
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Rupert Hochleitner, Minerały, kamienie szlachetne, skały, Multico Oficyna Wydawnicza, 15 kwietnia 2022, s. 190, ISBN 978-83-7073-816-7.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Stolzite [online], National Gem Lab [dostęp 2025-05-09].
- 1 2 3 Stolzite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-05-09] (ang.).
Bibliografia
- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck–Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-194-9.