Tadeusz Paweł Zakrzewski
 | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 sierpnia 1883 | |
| Data i miejsce śmierci |
26 listopada 1961 | |
| Miejsce pochówku |
Katedra w Płocku | |
| Biskup diecezjalny płocki | ||
| Okres sprawowania |
1946–1961 | |
| Biskup pomocniczy łomżyński | ||
| Okres sprawowania |
1938–1946 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
11 lutego 1906 | |
| Nominacja biskupia |
8 sierpnia 1938 | |
| Sakra biskupia |
22 września 1938 | |
| Odznaczenia | ||
  _-_ribbon_bar.png){kind=small} | ||
| Data konsekracji |
22 września 1938 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Tadeusz Paweł Maria Zakrzewski (ur. 11 sierpnia 1883 w Skokach, zm. 26 listopada 1961 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy łomżyński w latach 1938–1946, biskup diecezjalny płocki w latach 1946–1961.
Życiorys
Urodził się 11 sierpnia 1883 w Skokach, w archidiecezji poznańskiej, w rodzinie Pawła i Stanisławy z Łubieńskich[1]. W 1901 ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Następnie studiował teologię w seminarium duchownego w Poznaniu i Gnieźnie oraz na uniwersytetach w Münsterze i Fryburgu. Święcenia kapłańskie przyjął 11 lutego 1906 w archikatedrze gnieźnieńskiej. W latach 1908–1910 pracował jako wikariusz w archikatedrze poznańskiej. W latach 1908–1928 prowadził wykłady w seminarium duchownym w Poznaniu. Był sekretarzem i kapelanem arcybiskupów poznańskich i gnieźnieńskich Edwarda Likowskiego (1910–1915) i Edmunda Dalbora (1915–1926), redaktorem diecezjalnych pism katolickich, kanonikiem kapituły poznańskiej i prałatem honorowym Jego Świątobliwości. W latach 1928–1938 pełnił funkcję rektora Papieskiego Instytutu Polskiego w Rzymie. Należał do Towarzystwa im. A. Mickiewicza w Rzymie[1].
8 sierpnia 1938 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji łomżyńskiej ze stolicą tytularną Cariana. Sakry biskupiej udzielił mu 22 września 1938 kardynał August Hlond. W latach 1944–1946 był jednocześnie proboszczem w Ostrowi Mazowieckiej. 12 kwietnia 1946 został przeniesiony na biskupstwo płockie. Zajmował się odbudową diecezji po zniszczeniach wojennych. Brał również udział w pracach Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu.
Zmarł 26 listopada 1961 w Warszawie[2]. Został pochowany w krypcie biskupów pod katedrą w Płocku. Liturgii pogrzebowej w katedrze przewodniczył kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski[3].
Ordery i odznaczenia
W 1938 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[4].
Ponadto otrzymał Order Korony Jugosłowiańskiej II klasy oraz papieski złoty medal Benemerenti[1].
Przypisy
- 1 2 3 S. Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 356–357. [dostęp 2021-12-03].
- ↑ Biskup Tadeusz Paweł Zakrzewski – Wielkopolscy Księża od XVIII do XX wieku. wtg-gniazdo.org. [dostęp 2021-12-03].
- ↑ W. Piętka: Wspomnienie biskupa, który po ojcowsku leczył rany. plock.gosc.pl, 2021-11-26. [dostęp 2021-12-03].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu propagandy polskiej za granicą”. [dostęp 2015-02-20].
Bibliografia
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, Henryk Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455.
Linki zewnętrzne
- Tadeusz Paweł Zakrzewski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-10-21] (ang.).