Tony Jarrett

Tony Jarrett

Pełne imię i nazwisko	Anthony Alexander Jarrett
Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1968 Enfield Town
Wzrost	188 cm[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania Mistrzostwa świata srebro Stuttgart 1993 bieg na 110 m przez płotki srebro Stuttgart 1993 sztafeta 4 × 100 m srebro Göteborg 1995 bieg na 110 m przez płotki brąz Tokio 1991 bieg na 110 m przez płotki brąz Tokio 1991 sztafeta 4 × 100 m Mistrzostwa Europy srebro Split 1990 bieg na 110 m przez płotki brąz Helsinki 1994 bieg na 110 m przez płotki Halowe mistrzostwa świata brąz Barcelona 1995 bieg na 60 m przez płotki Halowe mistrzostwa Europy srebro Glasgow 1990 bieg na 60 m przez płotki srebro Gandawa 2000 bieg na 60 m przez płotki Mistrzostwa Europy juniorów złoto Birmingham 1987 bieg na 110 m przez płotki złoto Birmingham 1987 sztafeta 4 × 100 m Reprezentacja  Anglia Igrzyska Wspólnoty Narodów złoto Auckland 1990 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m) złoto Kuala Lumpur 1998 lekkoatletyka (bieg na 110 m przez płotki) srebro Auckland 1990 lekkoatletyka (bieg na 110 m przez płotki) srebro Victoria 1994 lekkoatletyka (bieg na 110 m przez płotki)

Anthony Alexander „Tony” Jarrett (ur. 13 sierpnia 1968 w Enfield Town, dzielnicy Londynu^[1]) – brytyjski lekkoatleta, sprinter oraz płotkarz. Pięciokrotny medalista mistrzostw świata, brązowy medalista halowych mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw Europy, dwukrotny halowy wicemistrz Europy, dwukrotny złoty medalista igrzysk Wspólnoty Narodów, dwukrotny złoty medalista mistrzostw Europy do lat 20. Czterokrotny uczestnik igrzysk olimpijskich (Seul, Barcelona, Atlanta, Sydney).

W 1987 roku wziął udział w mistrzostwach Europy juniorów, zdobył na nich złote medale w biegu na 110 m ppł oraz biegu sztafet 4 × 100 m^[2]. Rok później, w wieku dwudziestu lat, wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Seulu, w trakcie których z czasem 13,54 zajął 6. miejsce w finale biegu na 110 m ppł^[3]. W 1990 roku zdobył srebrne medale mistrzostw Europy rozgrywanych zarówno w hali, jak i na stadionie, wywalczył również dwa medale rozgrywanych w Auckland igrzysk Wspólnoty Narodów. Rok później zadebiutował na seniorskich mistrzostwach globu w Tokio, tam wystąpił w konkurencjach biegu na 110 m ppł i sztafety 4 × 100 m – te występy ostatecznie dały mu dwa brązowe medale^[4].

Podczas rozgrywanych w Barcelonie igrzysk olimpijskich zajął 4. miejsce w finale biegu na 110 m ppł, w tejże fazie uzyskując rezultat czasowy 13,26^[5]. Był również członkiem sztafety 4 × 100 m, brytyjska ekipa z jego udziałem awansowała do finału, który ukończyła na 4. miejscu z czasem 38,08^[6].

W 1993 roku ponownie wziął udział w mistrzostwach świata, startując również w biegu na 110 m przez płotki i sztafecie 4 × 100 m, tym razem na czempionacie wywalczył dwa srebrne medale. Rok później zdobył drugi w karierze medal mistrzostw Europy, podczas rozgrywanego w Helsinkach czempionatu zdobył brązowy medal w konkurencji biegu na 110 m ppł. W 1995 roku był uczestnikiem halowych mistrzostw świata w Barcelonie, na którym zdobył brązowy medal w biegu na 60 m ppł oraz światowego czempionatu w Göteborgu, w trakcie którego zdobył tytuł wicemistrzowski w biegu na 110 m ppł^[4].

Jarrett startował na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, tutejszy występ był bardzo nieudany. Konkurs biegu na 110 m ppł zakończył na etapie ćwierćfinałowym, w którym został zdyskwalifikowany (wcześniej był najlepszy w swej grupie eliminacyjnej), natomiast brytyjska sztafeta 4 × 100 m z jego udziałem nie ukończyła biegu w fazie eliminacji^[7].

Na rozegranych w 1997 roku mistrzostwach świata nie osiągnął większych sukcesów, startował jedynie w konkursie biegu na 110 m ppł, w którym odpadł w fazie półfinałowej. Rok później został medalistą igrzysk Wspólnoty Narodów, w czasie zmagań w Kuala Lumpur zdobył złoty medal w biegu na 110 m ppł. W 2000 roku wywalczył tytuł halowego wicemistrza Europy w konkurencji biegu na 60 m ppł. Na igrzyskach olimpijskich w Sydney został zdyskwalifikowany w fazie eliminacyjnej konkursu biegu na 110 m ppł^[8]. Po raz ostatni w zawodach międzynarodowych wystąpił podczas rozgrywanego w Glasgow meczu lekkoatletycznego pomiędzy Wielką Brytanią, Rosją i Stanami Zjednoczonymi, w ramach którego nie ukończył finału konkursu biegu na 110 m ppł^[4].

• bieg na 100 m – 10,41 (3 kwietnia 1996, Polokwane)
• bieg na 200 m – 20,50 (16 lipca 1995, Birmingham)
• bieg na 400 m – 48,37 (23 stycznia 1999, Bloemfontein)
• bieg na 110 m ppł – 13,00 (20 sierpnia 1993, Stuttgart)
• sztafeta 4 × 100 m – 37,77 (22 sierpnia 1993, Stuttgart)

Halowe

• bieg na 60 m – 6,73 (4 lutego 1998, Tampere)
• bieg na 60 m ppł – 7,42 (19 lutego 1995, Liévin; 12 marca 1995, Barcelona)

Źródło: ^[4]